Η μηνιγγίτιδα προκαλείται από βακτήριο ( μικρόβιο). Πολλοί άνθρωποι έχουν τον μηνιγγιτιδόκοκκο στον λαιμό τους αλλά δεν αρρωσταίνουν ποτέ. Ωστόσο σε λίγους ανθρώπους η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί με 2 μορφές: Μηνιγγιτιδοκοκκαιμία ( προσβάλλει το αίμα ) και μηνιγγίτιδα (προσβάλλει τον εγκέφαλο και την σπονδυλική στήλη ). Μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή εκτός και αν διαγνωσθεί και θεραπευθεί νωρίς. Παρόλο που μπορεί να προσβάλλει τον οποιοδήποτε, μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν οι έφηβοι μεταξύ 15 και 18 ετών.
Σημεία και συμπτώματα:
Συχνά τα σημεία και τα συμπτώματα της νόσου μπερδεύονται με αυτά λιγότερο σοβαρών νόσων όπως είναι η γρίπη. Κοινά συμπτώματα είναι:
- Υψηλός πυρετός
- Ομαλό, ροζ προς κόκκινο προς μωβ εξάνθημα κυρίως στα κατώτερα τμήματα των χεριών και των ποδιών ,συμπεριλαμβανομένου των παλαμών και των πελμάτων, με μικρές μελανιές ή αιμορραγίες κάτω από το δέρμα.
- Ναυτία
- Εμετός
- Γενικευμένα μυϊκά άλγη
- Ξαφνικός, σοβαρός πονοκέφαλος
- Σύγχυση
- Φωτοευαισθησία
- Δυσκαμψία αυχένα μαζί με πονοκέφαλο και φωτοευαισθησία ( δεν πρέπει ποτέ να αγνοούνται γιατί μπορεί να σημαίνουν μηνιγγίτιδα )
Σημαντικό είναι η θεραπεία να αρχίσει αμέσως. Η μηνιγγιτιδοκοκκαιμία ή η μηνιγγίτιδα μπορεί να χειροτερέψουν πολύ γρήγορα, ακόμη και μέσα σε λίγες ώρες από την έναρξη των σ-μάτων. Αν δεν θεραπευθεί, η νόσος μπορεί να είναι μοιραία ( ›20% των εφήβων πεθαίνουν ) ή να προκαλέσει νεφρική ανεπάρκεια, απώλεια ακοής, ακρωτηριασμό μέλους, ή εφόρου ζωής νευρολογικά προβλήματα.
Η νόσος αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, τα οποία αν δοθούν σύντομα μετά την έναρξη των σ-μάτων, μπορεί να αποτρέψουν την επιδείνωση της.
Ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης από την μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο είναι ο εμβολιασμός, ο οποίος προσφέρει προστασία περίπου στα 2/3 των περιπτώσεων της νόσου.
