‘’… ήξερε ότι ποτέ ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει, ούτε εξαφανίζεται για τα καλά. Ότι μπορεί να παραμείνει για χρόνια και χρόνια στα έπιπλα και τα λευκά είδη, στα στήθη, στα υπνοδωμάτια, τις αποθήκες, τα μπαούλα και τα ράφια και ότι ίσως θα ερχόταν η μέρα όταν, για κακή τύχη και προς γνώση των ανθρώπων, η πανούκλα θα ξυπνούσε τα τρωκτικά της ξανά και θα τα έστελνε έξω να πεθάνουν σε μια ευτυχισμένη πολιτεία…’’ Αλμπέρ Καμύ, Ο πανούκλα Έτσι τελειώνει η πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ! Ένα αλληγορικό παραμύθι ή ίσως μια πολιτική εντολή, το μυθιστόρημα αποπνέει κάποια περίεργη αίσθηση, ένα αλλόκοτο προαίσθημα με τέτοιο τρόπο που να έχει μεγάλη σημασία και για την ιστορία της ιατρικής. Διαφαίνεται έτσι σήμερα μια προθυμία κάποιων ιστορικών να εφαρμόσουν τα αποκτηθέντα μαθήματα από το παρελθόν στο ξέσπασμα μολυσματικών σημερινών ασθενειών. Καθώς η επιδημία SARS βρισκόταν σε έξαρση στις αρχές του 2003, ο Iris…