Σοβαρούς προβληματισμούς για τον τρόπο αντιμετώπισης των τραυματιών στα νοσοκομεία, προκαλούν τα αποτελέσματα της «1ης καταγραφής τραύματος» η οποία πραγματοποιήθηκε σε 32 νοσοκομεία ανά την επικράτεια. Για τις ανάγκες της καταγραφής συλλέχτηκαν στοιχεία που αφορούσαν συνολικά 8.862 τραυματίες. Η καταγραφή των στοιχείων έγινε σε διάστημα 12 μηνών και αξίζει να σημειωθεί ότι περιλαμβάνει σχεδόν το 1/3 των εισαγωγών από τραύμα που συνέβησαν σε όλη την Ελλάδα.
Όσον αφορά στη συνολική έκταση του προβλήματος, ενδεικτικά αναφέρεται ότι κάθε χρόνο στη χώρα μας σημειώνονται 24.000 ατυχήματα – τα μισά προκαλούνται από άτομα ηλικίας 21-44 -, οι νεκροί ξεπερνούν τους 2.000, ενώ οι τραυματίες αγγίζουν τους 32.000, με την κατάσταση των 7.000 να κρίνεται βαριά. Στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα, τα δεδομένα που συλλέγονται περιορίζονται στις πληροφορίες μέχρι και την άφιξη του ασθενή στο νοσοκομείο, καθώς και στους θανάτους στον τόπο του ατυχήματος.
Τα αποτελέσματα της καταγραφής παρουσιάστηκαν από την Ελληνική Εταιρεία Τραύματος και Επείγουσας Χειρουργικής με αφορμή το 7ο Πανελλήνιο Συνέδριό της. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΕΤ&ΕΧ, καθηγητή χειρουργικής Στυλιανός Κατσαραγάκης «προκύπτει μεγάλη ανάγκη για αλλαγή της εγχώριας πολιτικής όσον αφορά την αντιμετώπιση των τραυματιών, κάτι που όμως είναι δύσκολο να συμβεί, καθώς υπάρχει παντελής έλλειψη καταγραφής βάσει της οποίας θα γίνει ποιοτικός έλεγχος και διόρθωση των λαθών. Από τη στιγμή που στην Ελλάδα η συλλογή των πληροφοριών, σχετικά με τους τραυματισμούς, γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από το ΕΚΑΒ και την Τροχαία, δεν υπάρχει ποιοτική αξιολόγηση, παρά μόνο απλή καταγραφή».
Καθυστερήσεις στις διακομιδές
Όσον αφορά λοιπόν τους τραυματίες που διακομίζονται νεκροί στο νοσοκομείο, εντύπωση προκαλεί η μεγάλη καθυστέρηση στην διακομιδή τους, ανεξαρτήτως σοβαρότητας των κακώσεών τους. Έτσι, βλέπουμε ότι ένας ασθενής με σοβαρά τραύματα κάνει κατά μέσο όρο 54 λεπτά έως ότου να φτάσει στο νοσοκομείο, τη στιγμή που ένας ασθενής με τραύμα χαμηλής σοβαρότητας κάνει κατά μέσο όρο 52 λεπτά. Παρατηρείται δηλαδή μεγάλος χρόνος μεταφοράς, ανεξαρτήτως βαρύτητας των τραυμάτων, ενώ την ίδια στιγμή ο χρόνος που χάνεται, αντιστοιχεί στη λεγόμενη «χρυσή ώρα», δηλαδή την πιο κρίσιμη περίοδος αντιμετώπισης.
Μεγάλη αναμονή στα επείγοντα
Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με την Πανελλαδική Καταγραφή της ΕΕΤ&ΕΧ, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ο χρόνος της αναμονής των τραυματιών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του νοσοκομείου, αυξάνεται με βάση τη βαρύτητα των περιστατικών, τη στιγμή που θα περίμενε κάποιος ότι θα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Πιο συγκεκριμένα, οι ασθενείς με αποτρέψιμους θανάτους παραμένουν στο ΤΕΠ για περισσότερο από 1 ώρα και 30 λεπτά. Ταυτόχρονα, καταγράφεται μεγάλος αριθμός διακομιδών από το ΤΕΠ σε άλλα νοσοκομεία – και επομένως χάνεται πολύτιμος χρόνος προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή ο ασθενής – ενώ είναι μεγάλος και ο αριθμός των θανάτων σε ασθενείς με χαμηλό βαθμό επικινδυνότητας. Επίσης, πραγματοποιούνται πολλές χειρουργικές παρεμβάσεις σε ασθενείς με μικρής βαρύτητας τραύματα, ενώ προκαλεί ανησυχία ο τεράστιος χρόνος αναμονής στο ΤΕΠ για όλους τους τραυματίες, αλλά ιδιαίτερα για όσους μεταφέρθηκαν στη ΜΕΘ ή το χειρουργείο. Η μεγάλη παραμονή στα Επείγοντα Περιστατικά, καταδεικνύει την κακή οργάνωση που υπάρχει στα ελληνικά νοσοκομεία, τα ελλιπή μέσα, την κακή διαλογή, την αντιμετώπιση των ασθενών από μη κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, καθώς και τη μη εφαρμογή συγκεκριμένων πρωτοκόλλων.
ΠΗΓΗ: www.healthpress.gr
