Η λαϊκή ρήση ‘Μάνα είναι μόνο μία’ καθαρά δηλώνει τον αναντικατάστατο ρόλο που παίζει η μητέρα στην ανατροφή των παιδιών, στην οικογένεια αλλά και στην κοινωνία. Ήδη από την κύηση ο ρόλος της μητέρας είναι σημαντικός. Σίγουρα είναι ένας ρόλος που δεν διδάσκεται και ως επί το πλείστον βασίζεται στο ένστικτο της μητέρας για το πως να μεγαλώσει και να σχετιστεί με το παιδί της.
Πολλά έχουν γραφτεί για τη σχέση μητέρας και παιδιού. Ο ρόλος της μητέρας στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού είναι αναμφισβήτητα άμεσος και σημαντικός. Είναι ένας ρόλος που χρειάζεται πολύ χρόνο και κόπο. Η αποδοχή και η αγάπη άνευ όρων είναι πολύ σημαντικά για να μπορέσει το παιδί να νιώσει ασφάλεια και να αποκτήσει αυτοσεβασμό και αυτοπεπήθηση. Όλα αυτά θα το βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια του και να τα καταφέρει στη ζωή του. Ως εκ τούτου, η σχέση που θα καταφέρει να δημιουργήσει η μητέρα με το παιδί της θα το βοηθήσουν να δημιουργήσει τις δικές του σχέσεις σε όλη την πορεία του έως την ενηλικίωση.
Για αυτό λοιπόν το λόγο είναι σημαντικό οι μαμάδες να είμαστε ισορροπημένες, ως προσωπικότητες, και ευτυχισμένες για να μπορέσουμε να μεταβιβάσουμε αυτήν την ευτυχία, την ισορροπία και τη δύναμη στην οικογένειά μας. Αυτό είναι αποτέλεσμα της διεργασίας που κάνουμε με τον εαυτό μας αλλά και της στήριξης, της εκτίμησης και του σεβασμού που έχουμε από τον σύντροφό μας.
Όμως καλούμαστε στις μέρες μας, άλλοτε από επιλογή και άλλοτε από ανάγκη, να εκπληρώσουμε ταυτόχρονα τρεις πολύ απαιτητικούς ρόλους: της μητέρας, της γυναίκας και της εργαζόμενης. Μέσα από αυτούς τους ρόλους πολλές φορές χρειάζεται να ξεπεράσουμε τα όριά μας ακόμα και τις ενοχές μας και να προσπαθήσουμε να ισορροπήσουμε και τους τρεις αυτούς ρόλους. Αυτό πολλές φορές φέρνει κούραση, ένταση και ενίοτε ένα αίσθημα ανεπάρκειας. Όσο και να προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε ποτέ δεν καταφέρνουμε να φτάσουμε το ιδανικό πρότυπο της απόλυτης μητέρας, συζύγου και επαγγελματία. Αυτό μπορεί, εν μέρει, να είναι και το αποτέλεσμα του ότι όλο και περισσότερες γυναίκες κάνουν όλο και πιο λίγα παιδιά όλο και πιο αργά στη ζωή τους, νιώθοντας ότι ‘Δεν είμαι έτοιμη ακόμα’. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στη χώρα μας ο μέσος όρος ηλικίας τεκνοποίησης είναι το 28ο έτος με 1,5 παιδί ανά οικογένεια.
Πώς να φροντίζουμε τον εαυτό μας:
• Να ισορροπήσουμε τις προσδοκίες μας και τις ανάγκες μας και να βρούμε τι είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς.
• Να βρούμε ποιό είναι το προσωπικό μας νόημα και να αποδεχτούμε τις δυνατότητές μας καθώς επίσης και τα όρια μας.
• Να θέσουμε τα όρια μας με διεκδικητικό τρόπο και να μπορούμε να ζητάμε την βοήθεια του συντρόφου μας αλλά και της εκτεταμένης οικογένειας όταν αυτό είναι εφικτό.
• Θυμηθείτε: Δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά μας, αλλά τι κάνουμε όταν είμαστε μαζί, πόσο εποικοδομητικά ασχολούμαστε μαζί τους.
ΠΗΓΗ: www.healthpress.gr