Όταν καταφθάνει το μικρότερο αδελφάκι στην οικογένεια, η αντίδραση και η ζήλεια του μεγαλύτερου παιδιού είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο.
Αν το καλοσκεφτούμε, η αδελφική ζήλεια δεν είναι περίεργη ούτε και άδικη! Στη πραγματικότητα, το μεγαλύτερο παιδί χάνει τα προνόμια που είχε μέχρι τώρα στην οικογένεια. Δεν είναι πια το μόνο που θα απολαμβάνει χάδια, αγκαλιές, περιποίηση. Αντιθέτως, τον πρώτο καιρό η θέση του παραγκωνίζεται αρκετά, λόγω της εξάντλησης των γονέων από το μωρό.
Πώς εκδηλώνεται η ζήλεια;
Η ζήλεια μπορεί να εκδηλώνεται λεκτικά ή και έμπρακτα. Πολλά παιδιά παρουσιάζουν επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο αδελφάκι, σε άλλα παιδάκια ή ακόμα και στους ίδιους τους γονείς. Επίσης, ενδέχεται να επιδείξει επικίνδυνες και ακραίες συμπεριφορές, με στόχο να κλέψει τη προσοχή των δικών του.
Υπάρχει, βέβαια, περίπτωση το παιδί να επιστρέψει σε πρώιμα ηλικιακά στάδια. Δηλαδή, ίσως αρχίσει να μιλάει πάλι σα μωρό ή ακόμα και να βρέχει το κρεβάτι του- μπορεί να μην το κάνει επίτηδες, αλλά σίγουρα μια τέτοια συμπεριφορά αποτελεί μία προσπάθεια μίμησης του μικρού αδελφού, ώστε να κερδίσει την προσοχή.
Τί μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Πρώτα από όλα, οι γονείς, καλό είναι να αποδεχτούν αυτές τις αντιδράσεις και να φροντίσουν να ικανοποιήσουν την ανάγκη του παιδιού για προσοχή. Κάθε αντίδραση περιλαμβάνει ένα κωδικοποιημένο μήνυμα, το οποίο πρέπει να διαβάσουμε, ώστε να ικανοποιήσουμε την πραγματική ανάγκη που κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά κι όχι την ίδια τη συμπεριφορά. Το μήνυμα εδώ είναι ότι το παιδί φοβάται πως το αγαπάμε λιγότερο από το αδελφάκι του!
Η καλύτερη λύση στο πρόβλημα είναι να το προετοιμάσουμε για τις αλλαγές που θα συμβούν στην οικογένεια, με τον ερχομό του μωρού. Μία πολύ καλή ιδέα είναι να του δώσουμε ένα ρόλο, αναθέτοντάς του ευθύνες στο σπίτι ή ζητώντας τη βοήθειά του σε δραστηριότητες που αφορούν το μωρό. Μη ξεχνάμε πως τα παιδιά θέλουν πολύ να μοιάσουν στους μεγάλους!
Η επιβράβευση για τη βοήθειά του είναι εξίσου χρήσιμη. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί θα νοιώσει σημαντικό και θα μπορέσει να ενταχθεί ευκολότερα στη νέα του θέση ως το μεγάλο αδελφάκι. Αντίθετα, η τιμωρία, επειδή ζηλεύει, θα έχει αρνητικά αποτελέσματα, αφού το παιδί θα φοβηθεί ή θα νοιώσει άσχημα για τα συναισθήματά του, για τον εαυτό του και για το μωρό.
Επιπλέον, το παρακινούμε να εκφραστεί. Είναι προτιμότερο να μιλήσει για τα ανάμεικτα συναισθήματά του, ώστε να εκτονωθούν, παρά να τα πράξει! Από τη μεριά των γονέων, θυμόμαστε πάντα να εκφράζουμε την αγάπη μας και αποφεύγουμε να κάνουμε συγκρίσεις.
Τέλος, αφήνουμε τη σχέση των αδελφών να χτιστεί σιγά σιγά, με το δικό τους τρόπο. Δε πιέζουμε και δεν κάνουμε παρεμβάσεις (εκτός αν τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου). Άλλωστε, όλα τα αδέλφια τα βρίσκουν κάποια στιγμή!
Μή ξεχνάμε: η παιδική ζήλεια είναι ένα φυσιολογικό στάδιο για τα αδέλφια. Με ηρεμία, συνεργασία και ισοτιμία μες στην οικογένεια, οι διαφορές θα μειωθούν πολύ σύντομα!
Γράφει: Σιάμου Δανάη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
ΠΗΓΗ: www.genenutrition.gr
