Η χορήγηση κορτιζόνης αποτελεί συνήθη θεραπεία για τη διαχείριση μιας πληθώρας παθολογικών καταστάσεων. Οι παρούσες παθολογικές καταστάσεις μπορεί να είναι λιγότερο σοβαρές, όπως οι εποχικές αλλεργίες, αλλά και αρκετά σοβαρές, όπως η παρουσία αυτοάνοσων νοσημάτων.
Η κορτιζόνη αποτελεί σωτήρια θεραπεία για πολλούς ασθενείς. Παρόλα αυτά, χαρακτηρίζεται από σοβαρές παρενέργειες, μεταξύ των οποίων η αύξηση της όρεξης, η κατακράτηση υγρών, η εμφάνιση διαταραγμένων τιμών γλυκόζης, ο καταβολισμός των μυών, η αύξηση της προδιάθεσης για οστεοπόρωση και οι δυσλιπιδαιμίες. Οι περισσότερες από αυτές μπορούν να διαχειριστούν διατροφικά από τους ασθενείς.
Έτσι, οι ασθενείς που λαμβάνουν κορτιζόνη θα πρέπει:
• Να ελέγχουν το βάρος τους και εάν χρειαστεί να ακολουθούν δομημένα προγράμματα διατροφής και άσκησης, ώστε να αποφύγουν την πρόσληψη βάρους η οποία συχνά οφείλεται στις ορεξιογόνες επιδράσεις της κορτιζόνης.
• Να περιορίζουν στο ελάχιστο την πρόσληψη αλατιού. Οι ασθενείς δεν θα πρέπει να περιορίζουν την πρόσληψη άλατος μόνο μέσω ελαχιστοποίησης της προσθήκης αυτού στα γεύματά τους, αλλά θα πρέπει να αποφεύγουν και την κατανάλωση τροφίμων που αποτελούν κρυφές πηγές του.
• Να περιορίζουν στο ελάχιστο την κατανάλωση απλών υδατανθράκων, δηλαδή γλυκών, αναψυκτικών και πρόσθετης ζάχαρης για να προλάβουν την εμφάνιση διαταραγμένων τιμών γλυκόζης.
• Να αυξάνουν την κατανάλωση πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας, δηλαδή ζωικής προέλευσης, ώστε να διατηρούν ακέραιη την άλιπη μάζα τους.
• Να εξασφαλίζουν επαρκή πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D από το διαιτολόγιό τους και σε περίπτωση αδυναμίας επίτευξης επαρκής πρόσληψης να λαμβάνουν τα αντίστοιχα συμπληρώματα.
• Να περιορίζουν την πρόσληψη λιπαρών τροφίμων, τα οποία συνήθως αποτελούν πηγές κορεσμένων και trans λιπαρών οξέων αλλά και χοληστερόλης.
ΠΗΓΗ: www.neadiatrofis.gr
