Εμφανίζονται σπάνια στην παιδική ηλικία, αρχικά παρουσιάζονται με διάχυτα μικροενοχλήματα και πόνους, παρατεινόμενο πυρετό άγνωστης αιτιολογίας, χρόνια αναιμία, επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις ή ανεξήγητη κόπωση και απώλεια βάρους. Διαταραχές εξωαρθρικού ρευματισμού ή ρευματισμού μαλακών μορίων μπορούν επίσης να παρουσιαστούν σε παιδιά και εφήβους, αρχικά με κόπωση, μικροενοχλήματα, πόνους ή δυσκαμψία, καλοήθεις οντότητες (π.χ.<<πόνοι ανάπτυξης>>) ή νοσήματα με πρόκληση ανικανότητας, όπως ινομυαλγία και αλγοδυστροφία, που προκαλούν σημαντική νοσηρότητα.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΡΥΘΗΜΑΤΩΔΗΣ ΛΥΚΟΣ
Είναι το συχνότερο σοβαρό νόσημα συνδετικού ιστού της παιδικής ηλικίας με εκτιμούμενο επιπολασμό 5 έως 10 ανά 100.000 άτομα. Προσβάλλει κυρίως έφηβα κορίτσια.Έχουν ΑΝΑ θετικά, χαμηλό συμπλήρωμα και ύπαρξη αντισωμάτων Smστο αίμα.Παιδιά μπορεί αρχικά να διαγνωσθούν ως πάσχοντα από ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα και να αναπτύξουν χρόνια αργότερα νεφρική συμμετοχή και χαμηλό συμπλήρωμα, ευρήματα τυπικά του ΣΕΛ. Η έναρξη είναι βαθμιαία και η παρουσία εξανθήματος των παρειών, δεν έχει σταθερή και αξιόπιστη παρουσία.Σε παιδιά και εφήβους με κόπωση και κακοδιαθεσία πρέπει να αναζητούνται στοιχεία συμμετοχής πολλών συστημάτων. Τα πλευριτικά εξιδρώματα, η υμενίτιδα των μικρών αρθρώσεων χειρών ή ποδών, η αιμολυτική αναιμία, η πρωτεινουρία καιη αιματουρία είναι συχνές εκδηλώσεις του ΣΕΛ, που μπορεί να μην ανιχνευθούν κατά τη διάρκεια μιας συνήθους εξέτασης στο ιατρείο.
Πιο σπάνια η έξαρση είναι δραματική. Πυρετός και εξάνθημα μπορεί να συνοδεύονται από πολυορογονίτιδα( κοιλιακό άλγος, πλευριτικά εξιδρώματα), νευρολογικες εκδηλώσεις( σπασμούς, παραισθήσεις, κατάθλιψη, κώμα), νεφρική συμμετοχή( αιματουρία, πρωτεινουρία υπέρταση, νεφρωσικό σύνδρομο) ή από πνευμονικό νόσημα( διηθήσεις, αιμορραγία, αναπνευστική ανεπάρκεια) με οποιδήποτε συνδυασμό.Μπορεί επίσης να εμφανισθεί αιφνίδια κεραυνοβόλος σηψαιμία( ως αποτέλεσμα ουδετεροπενίας, λειτουργικής ασπληνίας ή χαμηλού συμπληρώματος).
Η νεφρική συμμετοχή είναι συχνή και εκδηλώνεται έως και στα δύο τρίτα των παιδιών με ΣΕΛ. Μπορεί να υπάρξει μόνο ήπια προσβολή του σπειράματος, πολλά όμως παιδιά πάσχου από διάχυτη υπερπλαστική σπειραματονεφρίτιδα, ή μεμβρανώδη νεφρίτιδα,που μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια.
Η συμμετοχή του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι επίσης συχνή αιτία νοσηρότητας. Δραματικές εκδηλώσεις, όπως εγκάρσια μυελίτιδα, σπασμοί, κώμα και ψύχωση είναι λιγότερο συχνές από την χρόνια κατάθλιψη, μη ικανοποιητική κρίση καιεξασθένηση της πρόσφατης μνήμης.
Τα γλυκοκορτικοειδή είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά αλλά παρουσιάζουν ως επιπλοκές το προσωπείο Cushing, κοντό ανάστημα, ακμή, οστεονέκρωση, καταρράκτη, παγκρεατίτιδα και εξελισσόμενη αθηροσκλήρυνση.
ΜΕΙΚΤΗ ΝΟΣΟΣ ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ (Mixed cnnective tissue disease in childhood)
Αποτελεί παραλλαγή του ΣΕΛ με μεγαλύτερη συχνότητα φαινομένου Raynaud και υπεργαμμασφαιριναιμίας, αλλά μικρότερη συχνότητα χαμηλού συμπληρώματος στο αίμα. Τα παιδιά είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν σοβαρή νεφρίτιδα ή να έχουν ανάγκη ανοσοκατασταλτικής θεραπείας. Σημαντικό ποσοστό παιδιών αναπτύσσει τελικά σκληρόδερμα. Τα ΑΝΑ είναι θετικά όπως και ο ρευματοειδής παράγοντας, τα Sm είναι απόντα, ενώ τα u1RNP είναι παρόντα. Η ΜΝΣΙ εμφανίζει και αυτή, όπως το σκληρόδερμα και η νεανική δερματομυοσίτιδα, τις περιονυχικές τριχοειδικές αλλοιώσεις και τις κηλίδες του Gottren, ευρήματα που υποδηλώνουν αιτιοπαθογενετική συσχέτιση.
ΑΝΤΙΦΩΣΦΟΛΙΠΙΔΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ (Antiphospholipid syndrome in childhood)
Τα αντιφωσφολιπιδικά αντισώματα (ΑΦΑ), εμφανίζονται σε παιδιά και εφήβους με ΣΕΛ, αλλά και σε πολλά παιδιά με ΑΝΑ θετικά χωρίς ΣΕΛ.Επιπλέον ανευρίσκονται σε υψηλό ποσοστό παιδιών με ανεξήγητα αγγειακά επεισόδια και έχουν επίσης αναφερθεί σε παιδιά με πολλαπλές πνευμονικές εμβολές και χορεία.
ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΟΜΥΟΣΙΤΙΔΑ (Juvenile dermatomyositis)
Προσβάλλει και τα δύο φύλα με μια μικρή υπεροχή στα κορίτσια. Η έναρξη είναι βραδεία.Οι γονείς μικρών παιδιών συνήθως παρατηρούν αρχικά ένα δισταγμό στην άνοδο και κάθοδο σκάλας και μια αυξανόμενη επιθυμία να μεταφέρονται <<αγκαλιά>>.Με την πάροδο του χρόνου το παιδί γίνεται <<αδέξιο>>.Τελικά η ιατρική συμβουλή αναζητείται λόγω εξανθήματος, προοδευτικής μυικής αδυναμίας ή σημαντικών συμπτωμάτων, όπως πυρετός ή απώλεια βάρους. Η συχνότερη υποκατηγορία αποτελείται από κεντρικού τύπου μυική αδυναμία και ήπιο <<ηλιοτροπικό>>εξάνθημα σε παιδιά που δεν έχουν καμμία ένδειξη αγγειίτιδας. Το νόσημα συχνά υποχωρεί μέσα σε ένα εξάμηνο κατόπιν μονοθεραπείας με γλυκοκορτικοειδή. Παιδιά με εξάνθημα αγγειίτιδας ή περιονυχικές τριχοειδικές διαταραχές, είναι πιθανότερο να εμφανίσου χρόνια πορεία και συμμετοχή εσωτερικών οργάνων.Στην υποκατηγορία αυτή περιλαμβάνονται και αυτά με κηλίδες Gottren.Τα παιδιά με σοβαρό εξάνθημα και εμφανώς ανυψωμένα μυικά ένζυμα, αλλά με μέτρια μυική αδυναμία ανήκουν σε άλλη σπανιότερη υποκατηγορία, η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύει διάκριτο νόσημα.
Το εξάνθημα αποτελεί ερυθηματώδη αποχρωματισμό του δέρματος, περισσότερο έκδηλο στο πρόσωπο και τις εκτατικές επιφάνειες αγκώνων και γονάτων. Συχνά αποδίδεται από τους γονείς σε πτώσεις τοθ παιδιού. Το χαρακτηριστικό ηλιοτροπικό εξάνθημα εμφανίζεται ως ερυθροιώδης αποχρωματισμός επάνω από τα βλέφαρα.Οι κηλίδες Gottren είναι φλεγμονώδεις βλάβες αγγειίτιδας, που επικαλύπτουν τις μεσοφαλλαγικές αρθρώσεις. Η αξιολόγηση της δύναμης σύσφιξης των χειρών, ελέγχει μόνο την περιφερική μυική λειτουργία. Η αλδολάση είναι παθολογική και μπορεί και η κρετινική φωσφοκινάση καθώς και η ασπαρτική αμινοτρανσφεράση. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με το χαρακτηριστικό παθολογικό ηλεκτρομυογράφημα, τη βιοψία μυών ή τη χαρακτηριστική κλινική εικόνα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην αξιολόγηση της λειτουργίας της κατάποσης και το αντανακλαστικό του εμέτου.Μία περισσότερο ένρινη φωνή ή συχνός βήχας κατά την κατανάλωση γεύματος πρέπει να εκτιμηθούν με ιδιαίτερη ανησυχία. Έκδηλος κίνδυνος είναι η εισρόφηση κατά την κατάποση λόγω αδυναμίας των επικουρικών μυών.Ένα χρόνιο κοιλιακό άλγος πρέπει επίσης να εκτιμηθεί ανάλογα, διότι μπορεί να οφείλεται σε αγγειίτιδα μικρών αγγείων. Μερικές φορές είναι παρούσα εγκεφαλίτιδα με παραισθήσεις και άνοια ή αγγειίτιδα του αμφιβληστροειδούς.Άλλες επιπλοκές περιλαμβάνουν πνευμονική ίνωση και καρδιακή βλάβη με περιοχές ουλοποιήσεων, πτωχή συσταλτικότητα και πιθανές διαταραχές της αγωγιμότητας.
Η διάχυτη επασβέστωση υποδόριων ιστών ή ομάδων μυών μπορεί να αποτελέσει επιπλοκή της ΝΔΜ.Σε σπάνιες περιπτώσεις είναι δυνατό να αναπτυχθεί σοβαρή, διάχυτη επασβέστωση( calcinosis universalis).
ΣΚΛΗΡΟΔΕΡΜΑ (Juvenile scleroderma)
Τα παιδιά προσβάλλονται συχνότερα από εντοπισμένες μορφές της νόσου( μορφέα και γραμμικό ή ταινιοειδές σκληρόδερμα) συγκριτικά με τις συστηματικές μορφές, όπως προοδευτική συστηματική σκλήρυνση ή διάχυτο σκληρόδερμα και το αποκαλούμενο σύνδρομο CREST( Calcinosis, Raynaud’s phenomenon, Esophageal dysmotility, Sclerodactyly, Telangiectasia) δηλαδή επασβέστωση, φαινόμενο Raynaud, δυσκινησία οισοφάγου, σκληροδακτυλία, τελαγγειεκτασίες.
ΠΟΡΦΥΡΑ Henoch-Schonlein (Henoch-Schonlein purpura)
Είναι συχνή μορφή αγγειίτιδας των μικρών αγγείων που παρατηρείται σχεδόν αποκλειστικά στην παιδική ηλικία. Το παιδί παρουσιάζει κοιλιακό άλγος μετά από λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού.Ακολουθούν πετέχειες επάνω από υποβαστάζουσες περιοχές, όπως είναι τα κάτω άκρα, οι γλουτοί και οι εκτατικές επιφάνειες των άνω άκρων. Η γενικευμένη εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων επιφέρει σε μερικούς ασθενείς αρθρίτιδα, κοιλιακό άλγος και νεφρίτιδα.Μπορεί να υπάρχει και δερματικό εξάνθημα και οιδήματα στις υποβαστάζουσες περιοχές. Η εντερική φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε οίδημα και αιμορραγία με πιθανές επιπλοκές εγκολεασμό, έμφραγμα ή διάτρηση.Η νεφρική συμμετοχή μπορεί να είναι χρόνια αλλά σπάνια οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια.Δεν υπάρχουν ιδιαίτερα εργαστηριακά παθολογικά ευρήματα.Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με τη χαρακτηριστική κλινική εικόνα.Τα περισσότερα παιδιά αναρρώνουν χωρίς θεραπεία, καθώς απομακρύνονται τα ανοσοσυμπλέγματα από τις περιοχές εναπόθεσης. Η διαταραχή υποχωρεί μέσα σε δύο εβδομάδες. Περιστασιακά, η επαναλαμβανόμενη εναπόθεση ανοσοσυμπλεγμάτων οδηγεί τη νόσο σε παράτασηή υποτροπιάζουσα πορεία. Μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται με την ανάπτυξη νεφρίτιδας η οποία μπορεί να είναι σοβαρή. Σε παιδιά με σοβαρό κοιλιακό άλγος ή πιθανό εγκολεασμό τα γλυκοκορτικοειδή μπορεί να είναι επιβοηθητικά.Δεν υπάρχει σαφής ένδειξη ότι τα φάρμακα αυτά είναι ευεργετικά σε νεφρική προσβολή.Η αρθρίτιδα είναι συχνά παροδική, αλλά εά επιμένει, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα παρέχουν συνήθως ανακούφιση.Εάν ένα παιδί εμφανίζεται να έχει ασυνήθως χρόνια ή σοβαρή HSP, πρέπει να αποκλεισθεί η οζώδης πολυαρτηρίτιδα.
ΟΖΩΔΗΣ ΠΟΛΥΑΡΤΗΡΙΤΙΔΑ
Είναι αγγειίτιδα μέσου και μεγάλου μεγέθους αγγείων. Στην παιδική ηλικία προσβάλλει τα νεφρικά αγγεία προκαλώντας αιματουρία και υπέρταση. Μπορεί επίσης να προσβάλλει τα μεσεντέρια αγγεία προκαλώντας κοιλιακό άλγος. Εάν προσβάλλει περισσότερο επιφανειακά αγγεία μπορεί να προκαλέσει εξάνθημα ή ανεξήγητο πόνο των άκρων.Μπορεί να αρχίσει ως πυρετός ακαθόριστης προέλευσης.Σε παιδιά με χρόνιο πυρετό και κοιλιακό άλγος πρέπει να υπάρξει κλινική υποψία, εφόσον αποκλεισθούν λοιμώξεις, νεοπλασία και φλεγμονώδης εντεροπάθεια. Όταν παρουσιάζεται με πυετό, εξάνθημα και αρθραλγίες μπορεί να συγχυσθεί με τη νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα συστηματικού τύπου έναρξης.Σε άλλες περιπτώσεις η νεφρική συμμετοχή και τι κοιλιακό άλγος μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση μετην HSP. Η ΟΠ διακρίνεται από την παρουσία αρτηριακής φλεγμονής, που μπορεί να καταδειχτεί με βιοψία των προσβεβλημένων ιστών ή με αγγειογραφική έρευνα.Σε ασθενείς με αιματουρία ή υπέρταση, η νεφρική αγγειογραφία είναι χρήσιμη στο να εδραιωθεί γρήγορα η σωστή διάγνωση.Όπως και στη νόσο Kawasaki, η ΟΠ μπορεί να προκαλέσει βλάβες των στεφανιαίων αρτηριών. Η μη ειδική πάχυνση των στεφανιαίων αρτηριών ανευρίσκεται σε πολλές φλεγμονώδεις καταστάσεις. Όταν παιδιά με πιθανή νόσο Kawasaki αποτυγχάνουν να αποκριθούν άμεσα στην χορήγηση ενδοφλέβιας γ-σφαιρίνης, πρέπει να εξετασθούν προσεκτικά για εναλλακτικές διαγνώσεις όπως η ΟΠ. Τα γλυκοκορτικοειδή είναι η θεραπεία εκλογής σε παιδιά με ΟΠ και παιδιά με ανθεκτική στη γ-σφαιρίνη νόσο Kawasaki.
Η δερματική ΟΠ της παιδικής ηλικίας παρουσιάζεται με υποδόρια οζίδια ευαίσθητα στην ψηλάφηση, που συνοδεύονται από ιδιαίτερα αυξημένη ΤΚΕ και σε μερικλες περιπτώσεις, πυρετό ή δυσφορία.Όλα τα παιδιά πρέπει να διερευνώνται για ενδείξεις συμμετοχής εσωτερικών οργάνων.Παρόμοιες βλάβες παρατηρούνται στο οζώδες ερύθημα, την υποδερματίτιδα της νόσου Weber-Christian και σε ασθενείς-χρήστες ενδοφλεβίων φαρμάκων, αλλά κάθε μία από τις διαταραχές αυτές έχει διαφορετική παθολογική εμφάνιση.
ΑΡΤΗΡΙΤΙΔΑ TAKAJASU
Είναι αγγειίτιδα του μέσου και μεγάλου μεγέθους αγγείων, συχνά έχει έναρξη στην εφηβεία και είναι συχνότερη στις γυναίκες. Παρουσιάζεται με πυρετό, αναιμία και χωρίς προφανή αιτία αυξημένες πρωτείνες ολείας φάσης. Η συμμετοχή κοιλιακών κλάδων της αορτής μπορεί να προκαλέσει κοιλιακό άλγος. Πολύ συχνά ο αριστερός κερκιδικός σφυγμός μειώνεται ή απουσιάζει, αλλά μπορούν επίσης να προσβληθούν επιλεκτικά οι καρωτιδικές, οι μηριαίες και οι νεφρικές αρτηρίες.Η διάγνωση υποσημαίνεται από την παρουσία ασύμμετρων σφύξεων, τη διεύρυνση του αορτικου τόξου σε ακτινογραφία θώρακος ή την παρουσία αρτηριακών φυσημάτων (bruits).
Η κοκκιωμάτωση Wegener και η λεμφωματοειδής κοκκιωμάτωση είναι σπάνιες σε εφήβους.
ΑΛΛΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ:
Νόσος Lyme:
Προκαλείται απ’την Borrelia burgdorferi. Αρχίζει με χαρακτηριστικό εξάνθημα, το μεταναστευτικό ερύθημα, στο σημείο του δήγματος του κρότωνα. Η παρουσία του εξανθήματος είναι το καλύτερο διαγνωστικό σημείο μια και οι υπάρχουσες σήμερα εργαστηριακές εξετάσεις είναι μη ειδικές.
Εξ ορισμού, οι βλάβες είναι διαμέτρου μεγαλύτερες των 5 χιλ. και συνήθως έχουν κεντρικό αποχρωματισμό. Αν δεν χορηγηθεί θεραπεία, οι ασθενείς αναπτύσσουν στις επόμενες εβδομάδες, πολλαπλές παρόμοιες δερματικές εκδηλώσεις, περικογχικό οίδημα, επιπεφυκίτιδα, πυρετό και αρθραλγίες. Υπάρχουν και όψιμες εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν αρθρίτιδα, καρδίτιδα, παράλυση προσωπικού (Bell) και περιφερική ριζιτική νευροπάθεια.
Στις ΗΠΑ ενδημικές περιοχές είναι οι βορειοανατολικές και μεσοδυτικές πολιτείες, καθώς και η Καλιφόρνια. Αυτό έχει σχέση με την κατανομή των αρθροπόδων Ixodes scapularis και Ι. pacificus.
ΡΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ:
Για τη διάγνωση του ρευματικού πυρετού δεν υπάρχει ειδική εργαστηριακή εξέταση ούτε παθογνωμονικά κλινικά σημεία. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται συνδυασμός μείζονων και ελάσσονων εκδηλώσεων, που περιγράφηκαν αρχικά από τον T. Duckett Jones το 1944. Δύο μείζονα κριτήρια ή ένα μείζον και δύο ελάσσονα, μαζί με ενδείξεις προηγηθείσας λοίμωξης από β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο ομάδας Α, μπορούν να θέσουν τη διάγνωση της νόσου.
Τα πέντε μείζονα κριτήρια είναι: καρδίτιδα, μεταναστευτική πολυαρθρίτιδα, χορεία Sydenham, ερύθημα δακτυλιοειδές (erythema marginatum), και υποδόρια οζίδια. Τα ελάσσονα κριτήρια είναι: πυρετός, αρθραλγίες, ιστορικό ρευματικού πυρετού ή ρευματικής καρδιοπάθειας, αύξηση της ταχύτητας καθίζησης ερυθρών, θετική C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και παράταση του PR διαστήματος στο ηλεκτροκαρδιογράφημα.
ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΩΝ ΠΥΡΕΤΟΣ:
Οι σπειροχαίτες του γένους Borrelia, προκαλούν λοίμωξη που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα πυρετό, ρίγη και μυαλγίες. Σε π΄νω από 10% των ασθενών παρατηρείται πλειοκυττάρωσηστο εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Μπορεί να παρατηρηθεί επίσης συστηματική νόσος με μυοκαρδίτιδα, ηπατική ανεπάρκεια, εγκεφαλικό οίδημα ή αιμορραγία. Ο υποτροπιάζων πυρετός είναι πιο συχνός στο δυτικό τμήμα των ΗΠΑ. Η νόσος μεταδίδεται με αρθρόποδα του γένους Ornithodoros. Η νόσος που προκαλείται από ψείρες είναι ενδημική στην Ανατολική και Κεντρική Αφρική και στην περιοχή των Άνδεων στη Νότια Αμερική.
Η διάγνωση τίθεται με τον προσδιορισμό ( με χρώση Wright) στο περιφερικό αίμα των υπεύθυνων οργανισμών. Για να επιτευχθεί καλό αποτέλασμα απαιτείται σειρά δειγμάτων αίματος κατά τα εμπύρετα επεισόδια. Η χρώση με ακριδίνη είναι πιο ευαίσθητη από την κλασική χρώση Wright ή Giemsa.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ WISKOTT-ALDRICH:
Η νόσος κληρονομείται με τον φυλοσύνδετο υπολειπόμενο χαρακτήρα και χαρακτηρίζεται από ατοπία, θρομβοπενική πορφύρα και αυξημένη ευαισθησία στις λοιμώξεις. Αρχική εκδήλωση μπορεί να είναι μια παρατεταμένη αιμορραγία μετά από περιτομή (λόγω διαταραχής των αιμοπεταλίων) ή υποτροπιάζουσες και ασυνήθεις λοιμώξεις, σε μεγαλύτερη ηλικία.
Ο ασθενής της εικόνας, παρουσίασε αρχικά οφθαλμική και περικογχική ερπητική λοίμωξη, με θρομβοπενία ως τυχαίο εύρημα. Σε ηλικία 18 μηνών παραουσίασε εκτεταμένο έκζεμα και σε ηλικία 3 χρόνων, βαριά ανεμοβλογιά, με διασπορά στους πνεύμονες και το ήπαρ.
ΣΗΠΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ:
Η διάγνωση της σηπτικής αρθρίτιδας τίθεται ενωρίτερα από αυτήν της οστεομυελίτιδας, λόγω της εμφάνισης συστηματικών εκδηλώσεων τις πρώτες ημέρες της λοίμωξης. Οι ασθενείς σχεδόν πάντα εμφανίζουν πυρετό, εστιακά ευρήματα από τις αρθρώσεις ( οίδημα, τάση, θερμότητα, περιορισμό κινητικότητας) και διακράτηση της άρθρωσης από τον ασθενή σε μία ουδέτερη, μη επώδυνη θέση.
Στα βρέφη, η σηπτική αρθρίτιδα του ισχίου συνήθως δεν εκδηλώνεται με εστιακά σημεία. Εξαίρεση αποτελεί η θέση της άρθρωσης. Τα βρέφη έχουν το προσβεβλημένο σκέλος σε απαγωγή, ελαφρά κεκαμένο και σε εξωτερική στροφή. Σ’αυτές τις περιπτώσεις, τυχόν άλγος ή αντίσταση στην προσπάθεια κίνησης πρέπει να εκτιμώνται για πιθανή σηπτική κατάσταση του ισχίου. Πολλές φορές συνυπάρχει παρεκτόπιση (εξάρθημα) του ισχίου. Η πύλη εισόδου σε περιπτώσεις σηπτικής αρθρίτιδας σπάνια είναι εμφανής.
Ένας ασθενής παρουσίασε πυρετό έως 39,5 και επώδυνη διόγκωση της της αριστερής κατ’αγκώνα άρθρωσης για 24 ώρες. Η παρακέντηση της άρθρωσης έδωσε 2ml κιτρινωπού υγρού. Η χρώση του υγρού κατά Gram έδειξε Gram(-) βάκιλους και η καλλιέργεια H.influenzae type b.
Γράφει: Μάμαλη Χρυσάνθη, Ρευματολόγος
ΠΗΓΗ: www.genenutrition.gr
