Τα σημερινά παιδιά καταναλώνουν πολλά γλυκά, πολλά λιπαρά και δεν κινούνται. Αυτοί είναι οι παράγοντες που ευθύνονται για την αύξηση της παχυσαρκίας και των κρουσμάτων διαβήτη την τελευταία δεκαετία.
Τι είναι ο διαβήτης;
Ο διαβήτης είναι μια πάθηση που εμφανίζεται όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει ή να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την ινσουλίνη, η οποία βοηθά στην απομάκρυνση της επιπλέον ποσότητας γλυκόζης από το αίμα.
Οι δύο τύποι διαβήτη
Ο διαβήτης εμφανίζεται με δύο μορφές. Τον τύπο 1 ή ινσουλινοεξαρτώμενο -γνωστό και ως νεανικό διαβήτη- και τον τύπο 2 ή μη ινσουλινοεξαρτώμενο, ο οποίος εμφανίζεται συνήθως σε πιο ώριμη ηλικία και σχετίζεται με τον τρόπο ζωής μας. Στον διαβήτη τύπου 1 ο οργανισμός δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη ενώ στον διαβάτη τύπου 2 το πάγκρεας παράγει ανεπαρκείς ποσότητες ινσουλίνης ή επαρκείς ποσότητες οι οποίες όμως δεν είναι βιολογικώς δραστικές.
Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 2
Ο διαβήτης τύπου 2 έχει συμπτώματα μόνο όταν η τιμή γλυκόζης στο αίμα είναι άνω του φυσιολογικού. Τα συνήθη συμπτώματα υψηλού σακχάρου στο αίμα είναι η έντονη δίψα, η συχνή ούρηση, η απώλεια βάρους, ο λήθαργος, η θολή όραση και οι επίμονες λοιμώξεις. Πολλοί άνθρωποι όμως δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα, γεγονός που καθιστά την τακτική εξέταση επιβεβλημένη. Η κυριότερη ένδειξη του διαβήτη είναι η υψηλή γλυκόζη αίματος, κατάσταση που ανιχνεύεται με εξετάσεις.
Πως εμφανίζεται ο σακχαρώδης διαβήτης 2 στα παιδιά;
Ο διαβήτης είναι δυνατό να υπάρχει για χρόνια χωρίς να δίνει συμπτώματα. Τα συμπτώματα, όταν εμφανίζονται, είναι συνήθως ήπια: πολυουρία, πολυδιψία και απώλεια βάρους, συμπτώματα που δεν είναι διαφορετικά από αυτά του διαβήτη 1. Η σωστή διάγνωση είναι απαραίτητη για να υπάρξει σωστή αντιμετώπιση.
Ποια παιδιά θεωρούνται «υψηλού κινδύνου»;
Η αμερικανική διαβητολογική εταιρία συνιστά να να ελέγχεται κάθε υπέρβαρο παιδί εφόσον συντρέχουν δύο από τους παρακάτω λόγους:
Οικογενειακό ιστορικό διαβήτη 2 σε συγγενείς πρώτου και δευτέρου βαθμού, σημεία αντοχής στην ινσουλίνη (μελανίζουσα ακάνθωση, υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών) καθώς και καταγωγή από φυλετική ομάδα η οποία παρουσιάζει σχετική προδιάθεση.
Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται κάθε δύο χρόνια μετά την ηλικία των 10 χρόνων. Κατάλληλες δοκιμασίες θεωρούνται ο προσδιορισμός γλυκόζης νηστείας και η καμπύλη ανοχής γλυκόζης μετά από χορήγηση γλυκόζης από το στόμα.
Αυτομέτρηση
Ο διαβήτης είναι ίσως η μοναδική περίπτωση ασθένειας, της οποία η πορεία εξαρτάται από την συνεργασία του ασθενή. Η αυτομέτρηση σε τακτικά χρονικά διαστήματα είναι το κλειδί για την πρόληψη τόσο της υπογλυκαιμίας όσο και της υπεργλυκαιμίας. Οι διαθέσιμοι μετρητές σακχάρου είναι αξιόπιστοι αρκεί οι διαβητικοί να έχουν εκπαιδευτεί σωστά.
Η θεραπεία
Για τους ασυμπτωματικούς ασθενείς η προτεινόμενη αγωγή προβλέπει αλλαγή τρόπου διατροφής και σωματική άσκηση.
Οταν η σωστή διατροφή και άσκηση δεν επαρκούν τότε χορηγούνται αντιδιαβητικά φάρμακα από το στόμα, συνήθως μεταφορμίνη. Αν και αυτά δεν αποδώσουν, χορηγείται ινσουλίνη. Ινσουλίνη χορηγείται και κατά τη διάγνωση, όταν τα παιδιά είναι σε αφυδάτωση.
Το χάπι που ρυθμίζει το σάκχαρο
Μια νέα κατηγορία φαρμάκων, οι ικγρετίνες, που διεγείρουν την έκκριση ινσουλίνης και προκαλούν πτώση του σακχάρου στο αίμα, δίνουν πολλές ελπίδες στους ασθενείς που θέλουν να αποφύγουν τις ενέσεις ινσουλίνης. Το πρώτο φάρμακο αυτής της κατηγορίας παρουσιάστηκε στο 43ο Πανευρωπαικό διαβητολογικό συνέδριο στο Αμστερνταμ και κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στις αρχές Οκτωμβρίου. Τα πλεονεκτήματά του σύμφωνα με τον καθηγητή Michael Nauck, διευθυντή του Διαβητολογικού Κέντρου του Μπαντ Λάουτερμπεργκ στην Γερμανία, είναι ότι δρα ενισχύοντας τον φυσιολογικό μηχανισμό παραγωγής ινσουλίνης, δεν αυξάνει το βάρος των ασθενών, δεν προκαλεί υπογλυκαιμικά επεισόδια και ελαττώνει την όρεξη
ΠΗΓΗ: www.govastileto.gr
