Περίπου 2 στους 5 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα δηλώνουν ότι η δουλειά και η καριέρα τους επηρεάζονται αρνητικά από τη νόσο, ενώ 1 στους 3 δηλώνει ότι θα έπρεπε να πάρει άδεια ή να σταματήσει εντελώς να εργάζεται. Τα αποτελέσματα της μεγαλύτερης έρευνας παγκοσμίως σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, της JointheFight, στην οποία συμμετείχαν 10.171 ασθενείς από 42 χώρες, παρουσιάστηκαν πρόσφατα στη Μαδρίτη από τη βιοφαρμακευτική εταιρεία AbbVie.
Σύμφωνα με την έρευνα, το 74% των ασθενών δηλώνει ότι γνωρίζει σε μεγάλο βαθμό ή σε ικανοποιητικό βαθμό πληροφορίες για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα ενώ το 46% δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει ότι οι παράλληλες βλάβες που προκαλούνται από την ασθένεια είναι μη αναστρέψιμες. Οι ασθενείς εξάλλου που έχουν συμφωνήσει με το γιατρό τους σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης της νόσου τους, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αισθάνονται περισσότερη αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Επίσης, αν και το 91% δηλώνει ότι έχει μια καλή κατανόηση του γιατί είναι σημαντικό να διαχειριστεί τη ρευματοειδή αρθρίτιδά του, το 66% λανθασμένα συμφωνεί ότι η απουσία πόνου σημαίνει ότι η νόσος του είναι υπό έλεγχο. Επιπλέον, οι ασθενείς που είναι μέλη συλλόγων ασθενών ή έρχονται σε επικοινωνία με άλλους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα, είναι πιο πιθανό να είναι γνώστες για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και να συμμετέχουν πιο ενεργά για τη διαχείριση της νόσου τους.
«Με έκπληξη διαπίστωσα ότι παρόλο που περισσότεροι από 4 στους 5 ασθενείς αναγνωρίζουν ότι η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια σοβαρή, προοδευτική και καταστροφική ασθένεια, μόνο το 56% διαθέτει ένα σχέδιο για τη διαχείριση της νόσου» δήλωσε ο Peter Nash, MBBS, FRACP, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήματος Ιατρικής, στο Πανεπιστήμιο του Queensland στην Αυστραλία και συμβουλευτικό μέλος της επιτροπής RA: JointheFight. «Υπάρχει ξεκάθαρη ανάγκη οι ασθενείς και οι γιατροί να εργάζονται στενά μαζί για να αναπτύξουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη διαχείριση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Εάν δεν γίνει αυτό, με την πάροδο του χρόνου η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη καταστροφή της άρθρωσης, αναπηρία και απώλεια της εργασίας».
ΠΗΓΗ: www.healthpress.gr
