Ένα πολύ συνηθισμένο πρόβλημα στη ζωή ενός Ζευγαριού είναι η “Σχέση με τα Πεθερικά”. Πολλές φορές τα ζευγάρια μαλώνουν μεταξύ τους και το “μήλον της έριδος” είναι οι Γονείς και η παρέμβαση των τελευταίων στη σχέση τους. Στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, η λέξη “πεθερά” και “πεθερός” ενεργοποιεί την γκρίνια και το παράπονο στους συντρόφους και αντιμετωπίζεται ως κάτι που πρέπει να αποφύγει κανείς, για να είναι ευτυχισμένος και ήρεμος. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ζούμε σε μία κοινωνία, που διαχρονικά οι δεσμοί με την πατρική και ευρύτερη οικογένεια είναι πολύ στενοί. Είναι μόνο καλό να υπάρχει ενότητα, αγάπη και σεβασμός μεταξύ των μελών μίας οικογένειας, ακόμα και στην περίπτωση που το νέο μέλος παντρεύεται και δημιουργεί την δική του οικογένεια. Κάπου, όμως, στην πορεία χάνεται η λεπτή ισορροπία και προκαλούνται ανάμεσα στις οικογένειες τριβές και διαπληκτισμοί. Στην σημερινή εποχή, που κυριαρχεί η οικονομική κρίση και πολλά νέα ζευγάρια οδηγήθηκαν να εξαρτώνται οικονομικά ξανά από τους Γονείς τους, το πρόβλημα στη σχέση με αυτούς έχει οξυνθεί ιδιαίτερα.
Παραπονιόμαστε για τα Πεθερικά μας, ότι επεμβαίνουν στη ζωή μας και επηρεάζουν τις αποφάσεις για εμάς και τα παιδιά μας. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, εάν η σχέση μας μαζί τους ήταν ξεκάθαρη και οριοθετημένη ακόμα και πριν από τον Γάμο; Όχι βέβαια. Οι Γονείς μας βλέπουν ως “παιδιά” τους ακόμα κι αν είμαστε ενήλικοι και έχουμε αποκτήσει και εμείς τα δικά μας παιδιά. Πάντα θα ανησυχούν για εμάς και θα μας συμβουλεύουν και ας φαίνεται μερικές φορές”ακραίο”. Πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι επιζητούμε την φροντίδα και την προστασία τους σαν μικρά παιδιά και σε αυτό το σημείο γίνεται η παρεξήγηση.
Τα “Πεθερικά” γίνονται παρεμβατικά, εφόσον το έχει επιτρέψει πρώτα το Ζευγάρι. Οι “Τρίτοι”, γενικότερα, δεν μπορούν να εισχωρήσουν στο σπίτι κανενός, εάν δεν έχουν πάρει πρώτα την άδεια από τους ιδιοκτήτες. Όταν το Ζευγάρι μπαίνει στην σχέση, χωρίς να έχει ωριμάσει και συναισθηματικά αυτονομηθεί από την πατρική του οικογένεια, οι Γονείς στην πορεία θα είναι ακόμα και με την απουσία τους μέσα στην καθημερινότητα των συντρόφων. Για παράδειγμα: παραπονιέται συχνά ο άντρας, ότι η “πεθερά” του επηρεάζει την σύντροφο του και της βάζει λόγια για εκείνον. Έχει αναρωτηθεί, όμως, ποτέ ο άντρας γιατί η σύντροφος του επηρεάζεται από την “μητέρα” της; Δεν τον ενοχλεί, που η γυναίκα του δεν τον εμπιστεύεται και δεν λύνει τις διαφορές της άμεσα μαζί του και τον ενοχλεί που η μητέρα της τον κατηγορεί; Ένα άλλο παράδειγμα: η γυναίκα γκρινιάζει συνέχεια για την “πεθερά” της, ότι την προσβάλλει, ότι δεν της μιλάει όμορφα και ότι την ανταγωνίζεται στην αγάπη ως προς τον γιο-σύντροφο. Και ναι, μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά παράλληλα ζητείται συχνά η βοήθεια της “γιαγιάς” για το μεγάλωμα των παιδιών και για την κάλυψη κάποιων οικονομικών αναγκών. Ο σύντροφος δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση, γιατί από την μία δεν θέλει να στεναχωρήσει την μητέρα του, “που κάνει τόσα για το ζευγάρι” και από την άλλη δεν θέλει να πληγώσει και την σύντροφο του. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, βγαίνει κακιά η “πεθερά” και το ζευγάρι αναλώνεται σε διαρκείς τσακωμούς χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τα “Πεθερικά” όταν λαμβάνουν το διπλό μήνυμα από τα παιδιά τους … από την μία “αφήστε μας ήσυχους” και από την άλλη “αναλάβετε τις υποχρεώσεις μας” … μπερδεύονται και μένουν στο να ανακατεύονται όντας και εκείνοι αρκετά αγανακτισμένοι. Επίσης, όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε πολύ συγκεκριμένοι και ειλικρινείς απέναντι τους και λειτουργούμε με την στάση του “βολέματος” … πως περιμένουμε εκείνοι να καταλάβουν και να βάλουν τα όρια για εμάς;
Ποια είναι η λύση;
Μπαίνοντας στην Σχέση πρέπει το Ζευγάρι να θέσει τους δικούς του κανόνες και όρους ζωής. Καλό είναι να διαμορφώσει μία ξεκάθαρη ταυτότητα πρώτα, να αποκτήσει τις λεγόμενες γερές βάσεις επικοινωνίας, κατανόησης, εμπιστοσύνης και στη συνέχεια να υπάρχει η λεγόμενη “Γνωριμία με τους Γονείς”. Πρώτα οι αποφάσεις λαμβάνονται από το Ζευγάρι και μετά συζητιούνται με την πατρική οικογένεια. Και όταν θα χρειαστούμε την συμβουλή τους, να είναι ξεκάθαρο σε εκείνους ότι θέλετε την “συμβουλή” και όχι την “παρέμβαση”. Όσο δύσκολο κι αν είναι, εξηγήστε τους ότι συνεχίζετε να τους αγαπάτε, να τους εκτιμάτε και να τους σέβεστε, παρόλο που ακολουθείτε διαφορετικό δρόμο από εκείνους. Τα “Πεθερικά” μπορεί να ερμηνεύσουν ως απόρριψη την δική σας κοινή οριοθέτηση, αλλά το δικό σας χρέος απέναντι στον εαυτό σας είναι να τους υπενθυμίζετε συνεχώς, ότι η αυτονόμηση σας είναι ευλογία και για εκείνους. Προτρέψτε τους να ηρεμήσουν και να ησυχάσουν, να μην αγχώνονται πλέον τόσο για το δικό σας προχώρημα. Να εμπιστευθούν το μεγάλωμα σας και να σας αφήσουν να πάρετε την ευθύνη της ζωής σας πάνω σας.
Για αυτό τον λόγο … ας φύγουν τα κλειδιά μπροστά από την πόρτα, ας ζητείται η βοήθεια από τα “Πεθερικά” για πολύ συγκεκριμένα πράγματα και με οριοθέτηση, ας πάρουμε λίγο πάνω μας τις δυσκολίες της ζωής, όσο κι αν αυτό μας ξεβολεύει, ας αναλάβουμε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, ας νιώσουμε πάνω απ’ όλα ότι μεγαλώσαμε και ότι είναι καιρός να σταθούμε στα πόδια μας … Πείτε ένα τεράστιο Ευχαριστώ στους Γονείς σας και διαβεβαιώστε τους, ότι πάντα θα τους αγαπάτε, ότι θα είστε κοντά τους στις δύσκολες στιγμές, ότι θα έχουν πάντα μία τεράστια θέση στην καρδιά σας … Οι Ρόλοι άλλαξαν … όχι τα Συναισθήματα …!!
Γράφει: Αθανασιάδου Ν. Μαρία – Συστημική Ψυχολόγος
ΠΗΓΗ: www.genenutrition.gr
