Η επαρκής ευλυγισία μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη της θλάσης των μυών και των ορθοπαιδικών προβλημάτων, όπως είναι η ραχιαλγία
Η ραχιαλγία αποτελεί σύνηθες ιατρικό πρόβλημα στις Δυτικές κοινωνίες. Μια συνήθης αιτία της ραχιαλγίας είναι οι βραχείς μύες της οσφυϊκής χώρας και οι βραχείς καμπτήρες του ισχίου. Οι βραχείς τένοντες του ποδιού (οπίσθιοι μηριαίοι μύες) σχετίζονται επίσης με τα προβλήματα στην οσφυϊκή χώρα. Η αύξηση της ευλυγισίας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο τέτοιων προβλημάτων.
Απαιτείται ικανοποιητική ευλυγισία για την επίτευξη και τη διατήρηση της σωστής στάσης
Όταν οι μύες σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος έχουν πολύ μικρό μήκος, μπορούν να προκαλέσουν κακή στάση του σώματος. Το μικρό μέγεθος των μυών που μπορεί να προκαλέσει πόνο στη ράχη μπορεί επίσης, να συμβάλει στη δημιουργία λόρδωσης. Οι βραχείς μύες των ώμων μπορούν να προκαλέσουν στρογγυλεμένους ώμους και κλίση του κεφαλιού προς τα εμπρός.
Η επαρκής ευλυγισία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ρήξης τον μυών
Οι βραχείς μύες ή αυτοί που βρίσκονται σε βράχυνση έχουν περισσότερες πιθανότητες τυχαίας υπερδιάτασης απ’ ότι οι μεγαλύτεροι σε μήκος. Η υπερδιάταση μπορεί να καταλήξει σε ρήξη των μυϊκών ινών, που συνήθως αναφέρεται ως θλάση μυών. Αν η ευλυγισία είναι περιορισμένη, είναι πιθανή η κάκωση των τενόντων.
Η ευλυγισία σχετίζεται με την καθημερινή αποτελεσματική λειτουργία, στην οποία για τους ηλικιωμένους περιλαμβάνεται η ικανότητα οδήγησης
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οδηγοί που εκτελούν ασκήσεις διατάσεων, για την βελτίωση του εύρους των κινήσεων τους, μπορούν να εκτελούν καλύτερα πολλές κινήσεις κατά την ώρα της οδήγησης (όπως για παράδειγμα τη στροφή του κεφαλιού κατά το παρκάρισμα) απ’ ότι αυτοί με κακή ευλυγισία. Είναι φυσιολογικό ότι ο ιστός χάνει την ελαστικότητα του με την πάροδο της ηλικίας. Πιθανόν ο μεγαλύτερος ένοχος για την απώλεια ευλυγισίας με την γήρανση, είναι η καθιστική ζωή. Ευτυχώς, οι ηλικιωμένοι αντιδρούν θετικά στην προπόνηση. Η κινητικότητα της σπονδυλικής στήλης είναι σημαντική όχι μόνο για την οδήγηση αλλά και πολλές άλλες καθημερινές δραστηριότητες.
Η ευλυγισία μπορεί να βελτιώσει την αθλητική απόδοση
Ένας εμποδιστής πρέπει να έχει καλή κινητικότητα στις αρθρώσεις της πλάτης και του ισχίου για να ξεπερνά το εμπόδιο. Ο κολυμβητής πρέπει να έχει ευλυγισία στους ώμους και τους αστραγάλους για καταφέρνει δυνατά χτυπήματα. Ένας δύτης πρέπει να είναι ικανός να φτάνει τα δάχτυλα των ποδιών του για να μπορεί να εκτελεί καλές καταδύσεις. Η ευλυγισία στην κάτω επιφάνεια της ράχης επιτρέπει σ’ έ¬να δρομέα να επιμηκύνει το διασκελισμό του. Ο ξιφομάχος χρειάζεται μακρούς οπίσθιους μηριαίους και προσαγωγούς του ισχίου για να μπορεί να ξιφο-μαχεί προς τα εμπρός για μεγάλη απόσταση.
Ακόμα και στους αρσιβαρίστες έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνεται η απόδοση τους με την βοήθεια ειδικής προπόνησης για ευλυγισία. Όσοι προπονήθηκαν ή¬ταν σημαντικά καλύτεροι στην ποσότητα βάρους που μπορούσαν να σηκώσουν σε αρασέ (χωρίς παύση ανάμεσα στην φάση κάμψης και ανύψωσης) εκμεταλλευόμενοι την δύναμη εκτίναξης προς τα πίσω. Έχει γίνει η υπόθεση ότι οι ασκήσεις διάτασης όχι μόνο αυξάνουν το μήκος του μυ, αλλά μπορούν επίσης να μειώσουν την ακαμψία του. Αθλητές δύναμης που χρησιμοποιούν βαλλιστικές κινήσεις, όπως οι αθλητές του άλματος εις ύψος, και οι σφαιροβόλοι μπορούν να ωφεληθούν από αυτό το είδος προπόνησης.
ΠΗΓΗ: www.mybeautynet.gr
