Νέα δεδομένα στην αντιμετώπιση του καρκίνου του παγκρέατος δημιουργεί η εφαρμογή μιας πρωτοπόρου επαναστατικής χειρουργικής τεχνικής!!!
Η εφαρμογή της τεχνικής αυτής δίνει την δυνατότητα να αφαιρούνται , σε ορισμένους ασθενείς, οι μέχρι σήμερα «ανεγχείρητοι καρκινικοί όγκοι» και να επιμηκύνεται το προσδόκιμο επιβίωσης τους !!!
Μάλιστα η νέα επαναστατική χειρουργική τεχνική, η οποία εφαρμοζόταν μόλις μόνο σε δέκα κέντρα του εξωτερικού (επτά στην Αμερική και τρία στην Ευρώπη), τώρα εφαρμόζεται και στην χώρα μας από Έλληνα χειρουργό!!!
«Πράγματι εφαρμόζουμε τη νέα χειρουργική τεχνική και στην Ελλάδα με άριστα αποτελέσματα» τονίζει ο επίκουρος καθηγητής χειρουργικής, Mayo Clinic κ Γρηγόρης Τσιώτος.
Όπως εξηγεί ο διαπρεπής Έλληνας επιστήμονας, με οκταετή θητεία στην παγκοσμίου φήμης αμερικανική κλινική Mayo Clinic, μέχρι πριν από μερικά χρόνια ο καρκίνος του παγκρέατος που επεκτείνεται στην πυλαία φλέβα, εθεωρείτο μη χειρουργήσιμος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σε παγκόσμιο επίπεδο εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς να πεθαίνουν κάθε χρόνο χωρίς να έχουν χειρουργηθεί.
Η νέα επαναστατική χειρουργική τεχνική άνοιξε τον δρόμο με αποτέλεσμα σήμερα πολλοί όγκοι στο πάγκρεας, που εθεωρούντο από πολλούς χειρουργούς «ανεγχείρητοι», να είναι πλέον εγχειρήσιμοι.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εφαρμογής της επαναστατικής χειρουργικής τεχνικής, είναι μια πρόσφατη περίπτωση 65χρόνου Έλληνα που είχε διαγνωστεί με καρκίνο του παγκρέατος, ο οποίος διηθούσε την πυλαία φλέβα, όπως φάνηκε στην αξονική και μαγνητική τομογραφία.
Ο ασθενής αυτός με τις εξετάσεις του περιπλανήθηκε σε πολλά νοσοκομεία και χειρουργικές κλινικές, αλλά όλοι οι χειρουργοί θεωρούσαν τον όγκο του ανεγχείρητο.
« Πράγματι μέχρι και σήμερα , όταν ο όγκος έχει κάνει διήθηση την πυλαία φλέβα ή την άνω μεσεντέριο φλέβα, γενικά οι χειρουργοί τόσο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό θεωρούν την περίπτωση ανεγχείρητη» τονίζει ο κ Τσιώτος και συμπληρώνει « Η διήθηση της πυλαίας φλέβας είναι ο συχνότερος λόγος για τον οποίο οι όγκοι του παγκρέατος κρίνονται ανεγχείρητοι».
Στην περίπτωση του 65χρονου Έλληνα ασθενή ο κ Τσιώτος και η ομάδα του αφαίρεσε την κεφαλή του παγκρέατος (εγχείρηση Whipple) μαζί με το διηθημένο τμήμα της πυλαίας φλέβας. Στη συνέχεια όπως εξήγησε, αντικατέστησε την πυλαία φλέβα με άλλη φλέβα του ίδιου του ασθενή. Έτσι, ο καρκίνος αφαιρέθηκε ολοσχερώς, και ο ασθενής έγινε ελεύθερος της νόσου.
ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Την επαναστατική χειρουργική τεχνική ο κ Τσιώτος και η ομάδα του έχουν εφαρμόσει μέχρι σήμερα σε 14 ασθενείς στην Ελλάδα με άριστα αποτελέσματα.
«Η εφαρμογή της επαναστατικής τεχνικής, όπως τονίζει ο διαπρεπής χειρουργός, και η αφαίρεση της διηθημένης από παγκρεατικό καρκίνο πυλαίας φλέβας είναι μία πολύ δύσκολη και απαιτητική εγχείρηση, με πάρα πολλές σημαντικότατες τεχνικές λεπτομέρειες. Για τους λόγους αυτούς άλλωστε εφαρμόζεται μόνον από πολύ λίγους χειρουργούς παγκοσμίως. Αξίζει όμως να εφαρμόζεται γιατί δημιουργεί την κρισιμότατη διαφορά μεταξύ απαλλαγής ή όχι από έναν θανατηφόρο κακοήθη όγκο».
Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα η εφαρμογή της τεχνικής αυτής επιμηκύνει το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο στο πάγκρεας μέχρι και τρία χρόνια.
«Οι ασθενείς που προσβάλλονται από καρκίνο στο πάγκρεας έχουν μέση επιβίωση περίπου τρείς μήνες. Με την τεχνική αυτή, αφαιρώντας τους όγκους, τοποθετούμε τον ασθενή σε άλλη ομάδα πρόγνωσης, δηλαδή μπορεί να έχει ένα προσδόκιμο επιβίωσης μέχρι τρία χρόνια» καταλήγει ο κ Τσιώτος.
Με την νέα τεχνική το χειρουργείο διαρκεί 6-8 ώρες, ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο 10-12 ημέρες, ενώ επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες ένα μήνα μετά την επέμβαση. Υπάρχουν μετεγχειρητικές επιπλοκές σε ποσοστό 10-20%.
ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ
Η συχνότητα είναι ένα κρούσμα καρκίνου του παγκρέατος σε κάθε 30000 άτομα στον πληθυσμό. Η νόσος χτυπά αδιάκριτα άνδρες και γυναίκες με την ίδια αναλογία μετά την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους.
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο πεθαίνουν από καρκίνο στο πάγκρεας περίπου 500 άτομα, ενώ οι εγχειρήσεις που γίνονται για την αντιμετώπιση του είναι πολύ λίγες για δύο λόγους: Πρώτον διότι συνήθως στο 70% των περιπτώσεων οι ασθενείς διαγιγνώσκονται πολύ αργά, όταν έχουν πολλές ηπατικές μεταστάσεις, και δεύτερον διότι οι χειρουργοί που έχουν ΕΙΔΙΚΗ εκπαίδευση και εμμπειρία στην χειρουργική του παγκρέατος είναι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ.
