Ένας σκεπτικός, αγχωμένος, ευερέθιστος ή ευέξαπτος έφηβος, οδηγεί πολλούς γονείς ν’ αναρωτιούνται αν η συμπεριφορά του παιδιού τους οφείλεται σε ‘απλή’ εφηβική μελαγχολία ή στα πρώτα σημάδια κατάθλιψης, μιας σοβαρότερης ψυχικής νόσου που χρήζει θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Πρόσφατη μελέτη του Κέντρου Πρόληψης και Υγείας των Εφήβων που λειτουργεί υπό την εποπτεία της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών βρήκε το 25,5% των περιστατικών (361 έφηβοι)που αντιμετωπίστηκαν σε διάστημα ενός έτους να πάσχει από ψυχιατρικές διαταραχές. Ειδικότερα, το 10% των παιδιών παρουσίαζαν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω: χαμηλή αυτοεκτίμηση, καταθλιπτική συμπεριφορά, φοβίες, εξάρτηση από ουσίες ή το διαδίκτυο, νευρογενή ανορεξία και τριχοτιλλομανία (μια σοβαρή ψυχιατρική διαταραχή στην οποία ο ασθενής αφαιρεί τις τρίχες των μαλλιών του, τις βλεφαρίδες του κλπ.). Εάν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το στίγμα που συνοδεύει τις ψυχικές νόσους εμποδίζει την άμεση και έγκαιρη πρόσβαση στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, εκείνοι που φθάνουν στις υπηρεσίες αυτές φαίνεται ότι αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Τα προβλήματα που σχετίζονται με την εφηβεία συχνά οφείλονται στον τρόπο ζωής των εφήβων, στο στρες που προκαλεί η αναζήτηση της επιτυχίας στην οποία και είναι βασισμένο το εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι λοιπόν το σχολείο υπεύθυνο;
- η μελέτη μπορεί να είναι δύσκολη για ορισμένους
- τα διαγωνίσματα συνήθως προκαλούν άγχος
- οι φίλοι και οι συμμαθητές είναι συχνά και ανταγωνιστές, αναγκάζοντας τον έφηβο να διαπραγματευτεί ίσως για πρώτη φορά συναισθηματικά δύσκολες σχέσεις με τους άλλους
- οι έφηβοι μπορεί να υποστούν επιθέσεις πολλών μορφών, όπως πειράγματα, απειλές, σωματική βία, διάδοση κουτσομπολιών κι έτσι, όπως είναι αναμενόμενο, να αισθανθούν ιδιαίτερα άσχημα
- κάποιοι καθηγητές μπορεί να «σ’ έχουν πάρει με κακό μάτι» – επιτέλους είναι κι εκείνοι άνθρωποι με αδυναμίες…
Ότι και να’ ναι το πρόβλημα, είναι πολύ σημαντικό οι έφηβοι μαθητές να το συζητούν με κάποιο άτομο που εμπιστεύονται: τον αγαπημένο τους φίλο ή καθηγητή, τον αδελφό ή την αδελφή τους, τη μάνα ή τον πατέρα τους, το θείο η τη θεία τους, ακόμα και με έναν ειδικό επαγγελματία ψυχικής υγείας.
- Αν δεν το μάθει κανείς, δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει κανείς!
- Προσπάθησε να μη μένεις μόνος σου – κάνε παρέα με όσους δε σε αγχώνουν
- Σημείωνε σε ένα ημερολόγιο τα προβλήματά σου και δείξε τα κείμενά σου σε έναν ενήλικο που εμπιστεύεσαι
- Συνέχισε να ζητάς βοήθεια μέχρι να λυθεί το πρόβλημα
- Αν η κατάσταση δε βελτιωθεί, μπορείς ακόμα και ν’ αλλάξεις σχολείο
