Η χειρουργική αφαίρεση του προστάτη για την αντιμετώπιση του καρκίνου είναι πιο αποτελεσματική τακτική για τους νεότερους ασθενείς και λιγότερος για τους ηλικιωμένους άνδρες, σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές από 14 νοσοκομεία στη Σουηδία, τη Φινλανδία, την Ισλανδία και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιαν Έρικ Γιόχανσον του Πανεπιστημίου Ορέμπρο και την επίκουρη καθηγήτρια Επιδημιολογίας Τζένιφερ Ράιντερ της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πάσχοντες από καρκίνο κάτω των 65 ετών που προχωρούν σε άμεση αφαίρεση της κακοήθειας στον προστάτη αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσης, εν αντιθέσει με τους ασθενείς άνω των 65 ετών.
Η μελέτη αναθερμαίνει την χρόνια διαμάχη το κατά πόσο είναι καλύτερο ένας ασθενής με όγκο στον προστάτη να κάνει αμέσως επέμβαση ή να ακολουθήσει την τακτική της αναμονής (δηλαδή «βλέποντας και κάνοντας»), με το σκεπτικό ότι η χειρουργική αφαίρεση μπορεί να είναι περιττή και να προκαλέσει ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Η διεθνής επιστημονική ομάδα παρακολούθησε επί 24 χρόνια την πορεία σχεδόν 700 καρκινοπαθών με τοπικά εντοπισμένο καρκινικό όγκο στον προστάτη. Οι μισοί από αυτούς υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβασή για την αφαίρεσή του, ενώ οι υπόλοιποι υποβάλλονταν απλώς σε τακτικούς διαγνωστικούς ελέγχους και, κατά περίπτωση, ορμονική θεραπεία.
Από την επεξεργασία των στοιχείων προέκυψε ότι, η ομάδα που είχε χειρουργηθεί (μεταξύ 1989 – 1999), είχε καλύτερα αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Η προστατεκτομή μείωσε τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του προστάτη κατά 44% κατά μέσο όρο για την επόμενη εικοσαετία. Έως το τέλος του 2012, 200 ασθενείς είχαν αποβιώσει, έναντι 247 στη δεύτερη ομάδα που δεν είχε χειρουργηθεί (ποσοστά θανάτων 56% και 69% αντίστοιχα).
Όμως το όφελος δεν ήταν ίδιο στις επιμέρους ηλικιακές ομάδες των χειρουργημένων ασθενών. Αυτοί που ωφελήθηκαν κυρίως ήταν άτομα κάτω των 65 ετών την εποχή της διάγνωσης, με μέτρια επιθετικό καρκίνο. Αντίθετα, δεν μειώθηκαν διαχρονικά οι θάνατοι στους ασθενείς άνω των 65 ετών.
Η μελέτη επίσης διαπίστωσε ότι, το 40% των ασθενών της ομάδας που δεν είχε χειρουργηθεί, μετά από δύο δεκαετίες δεν χρειάζονταν ούτε επέμβαση, ούτε άλλη θεραπεία, επειδή ο όγκος τους εξελισσόταν πολύ αργά και θεωρείτο χαμηλού κινδύνου. Σύμφωνα με την Δρ Ράιντερ, «αυτό δείχνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό ανδρών με τοπικά εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη μπορούν να ζήσουν για πολλά χρόνια χωρίς καμία σημαντική επίπτωση στην υγεία τους».
Ο καρκίνος του προστάτη είναι η πιο συχνή μορφή καρκίνου στους άνδρες. Ο όγκος είτε μεγαλώνει πολύ γρήγορα και δίνει μεταστάσεις σε άλλα σημεία, είτε αναπτύσσεται πολύ αργά, δεν εμφανίζει συμπτώματα και δεν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς μέχρι τον θάνατό του από άλλη αιτία.
Όσο βελτιώνονται οι διαγνωστικές τεχνικές, τόσο γίνεται έγκαιρη διάγνωση όγκων που δεν είναι απειλητικοί για τη ζωή, αλλά οι οποίοι, για προληπτικούς λόγους, συχνά αφαιρούνται. Όπως παρατηρεί ο Δρ Γιόχανσον, μέχρι σήμερα παραμένει δύσκολο να προσδιοριστεί τι είναι τελικά καλύτερο για κάθε ασθενή, πράγμα που αναπόφευκτα έχει ως συνέπεια μερικοί να υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση ή άλλη θεραπεία, που δεν είναι αναγκαία.
Περίπου το 80% των ανδρών που αφαιρούν τον προστάτη τους, εμφανίζουν στυτική δυσλειτουργία και σχεδόν το ένα τρίτο ακράτεια ούρων, είτε η επέμβαση ήταν επιτυχής, είτε όχι. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο ασθενής καλείται να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά, ώστε να αποφασίσει, ανάλογα με την ηλικία του και με άλλους παράγοντες (π.χ. αν έχει κάποια άλλη σοβαρή ασθένεια), κατά πόσο θα προχωρήσει στην χειρουργική θεραπεία. Οι γιατροί ελπίζουν ότι στο μέλλον θα είναι σε θέση να κάνουν καλύτερες προγνώσεις για την εξέλιξη του καρκίνου, ώστε να βοηθήσουν τους ασθενείς στη δύσκολη αυτή απόφαση.
ΠΗΓΗ: health.in.gr
