Η διαταραχή πανικού είναι μια αγχώδης διαταραχή που εκδηλώνεται με σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα. Επηρεάζει αρνητικά την κοινωνική ζωή και μερικές φορές την λειτουργικότητα του ατόμου σε επίπεδο εργασίας, με αποτέλεσμα να μειώνεται κατά πολύ η ποιότητα ζωής του. H διαταραχή πανικού χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζουσες κρίσεις σοβαρού άγχους (πανικού). Οι κρίσεις αυτές δεν περιορίζονται σε ορισμένες συνθήκες ή καταστάσεις και διαρκούν μερικά λεπτά ( Η έναρξη των κρίσεων πανικού συμβαίνει απρόσμενα κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης δραστηριότητας, όπως τα ψώνια στα μαγαζιά ή το περπάτημα. Μπορεί να εμφανίζονται μετά από συγκεκριμένα στρεσσογόνα ερεθίσματα ή και χωρίς καμία αιτία.). Ο ασθενής που υφίσταται μία κρίση πανικού, συχνά αισθάνεται μία κορύφωση του φόβου και των σωματικών συμπτωμάτων, που καταλήγουν σε μία βεβιασμένη έξοδο από την κατάσταση που τα προκαλεί. Μία προσβολή, συχνά ακολουθείται από τον επίμονο φόβο μιας άλλης κρίσης. Συχνές, απρόβλεπτες κρίσεις πανικού προκαλούν στον πάσχοντα έναν φαύλο κύκλο: φοβάται να…

Γενικά Χαρακτηριστικά – Επιδημιολογικά Στοιχεία Τα Σαρκώματα Μαλακών Μορίων (σαρκώματα) αποτελούν μια ομάδα κακόηθων νεοπλασμάτων που προέρχονται κυρίως από το μεσεγχυματικό συνδετικό ιστό και χαρακτηρίζονται από μεγάλο βαθμό ετερογένειας. Είναι μάλλον σπάνια και αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 1% του συνόλου των νεοπλασιών στους ενήλικες. Στην Ευρώπη διαγιγνώσκονται ανά έτος περίπου 2 περιπτώσεις σαρκωμάτων σε 100.000 κατοίκους, ενώ τα Αμερικάνικα επιδημιολογικά δεδομένα αναφέρουν τη διάγνωση 7.800 νέων περιπτώσεων σαρκώματος κάθε χρόνο. Παρόλο που τα σαρκώματα μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιαδήποτε ανατομική θέση η πλειοψηφία τους (περίπου το 50%) εμφανίζεται στα άκρα, εκ των οποίων τα 2/3 εμφανίζονται στα κάτω άκρα. Το 30% αναπτύσσεται ενδοκοιλιακά (15% σπλαχνικά και 15% στον οπισθοπεριτοναικό χώρο) και το υπόλοιπο ποσοστό σε άλλες θέσεις του σώματος. Κύριες ιστολογικές υποομάδες των σαρκωμάτων είναι τα ραβδομυοσαρκώματα, τα λιποσαρκώματα και τα νευροβλαστώματα ενώ υπάρχουν και άλλες σπανιότερες. Είναι όγκοι δύσκολο τόσο να διαγνωσθούν, όσο και να θεραπευθούν. Παρόλο που…

Ο εγκέφαλος δημιουργεί νέες συνδέσεις ώστε το στρες και οι εμμονές να γίνονται οι αναπόφευκτοι συνοδοί στη ζωή μας. Γνωρίζουμε πλέον, και το γνωρίζουμε γιατί είναι μετρήσιμο, ότι το χρόνιο στρες προκαλεί υπέρταση, σκληραίνει τις αρτηρίες (λόγω υπερέκκρισης της Ιντερλευκίνης 6), αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη, κατάθλιψης, ακόμα και αλτσχάιμερ και σίγουρα δεν μας κάνει οτι καλύτερο για φίλους και γνωστούς. Oι έρευνες πλέον με σιγουριά διαπιστώνουν, ότι το χρόνιο στρες μπορεί να μεταβάλλει ακόμα και τη λειτουργία του εγκεφάλου (ως προς την λειτουργία των αμυγδαλοειδών πυρήνων και ιδιαίτερα των δικτυωμάτων), δημιουργώντας νέες συνδέσεις, κατά τρόπους μάλιστα που το στρες κατακτά μόνιμη θέση στην καθημερινότητα μας. Αρκετές εξαιρετικά σημαντικές μελέτες, αποδεικνύουν ότι η λειτουργία του εγκεφάλου μεταβάλλεται από το χρόνιο στρες. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο δρ Μακιούεν του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ «ο εγκέφαλος είναι ένα ανθεκτικό όργανο με μεγάλη πλαστικότητα». «Οι δενδρίτες και οι συνάψεις μπορούν και…

Τα ναι και τα όχι της σεξουαλικής επαφής στη διάρκεια της εγκυμοσύνης Για τα περισσότερα ζευγάρια η περίοδος της εγκυμοσύνης αποτελεί μια “άγνωστη, καινούρια και δύσβατη περιοχή” που εγείρει ερωτηματικά τόσο για τον άνδρα όσο και για τη γυναίκα, ειδικά όσον αφορά τη σεξουαλική τους συνεύρεση. Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζει το ζευγάρι είναι ότι σε γενικές γραμμές και μέχρι τον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης μπορούν να έχουν μια υγιή σεξουαλική ζωή, εφόσον βέβαια δεν συντρέχουν άλλοι λόγοι υγείας. Μάλιστα αρκετοί γυναικολόγοι συμβουλεύουν τις ασθενείς τους να κάνουν σεξ μέχρι και τον 9ο μήνα (με τις κατάλληλες οδηγίες βέβαια) γεγονός που βοηθάει στον φυσιολογικό τοκετό. Παρόλα αυτά, κάποιες έγκυες εκδηλώνουν άρνηση για σεξουαλική επαφή ιδιαίτερα μετά τον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση, μια συζήτηση της εγκύου με τον γυναικολόγο της μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα βοηθητική, καθώς θα μπορέσει να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα που την απασχολούν. Αυτό…

Ως χειρουργός ο William S Halsted είχε αξιοσημείωτη συνεισφορά στην ανάπτυξη μιας τεχνικής για ριζική μαστεκτομή, στην πλαστική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης, καθώς και στην τεχνική των αναστομώσεων του εντέρου. Ωστόσο, έμεινε στην ιστορία της ιατρικής περισσότερο ίσως από την εισαγωγή της χρήσης των χειρουργικών γαντιών στην καθ’ ημέρα χειρουργική πράξη, ενώ οι λόγοι που τον οδήγησαν σε εκείνη την καθιέρωση κάθε άλλο παρά αμιγώς ‘’επιστημονικοί ’’ ήταν! Τα γάντια που δημιουργήθηκαν από την εταιρεία ελαστικών Goodyear έγιναν με σκοπό να προστατέψουν τα χέρια της εργαλειοδότριάς του, Caroline Hampton, της μελλοντικής συζύγου του William S. Halsted. Άλλη μια συνεισφορά του Halsted ήταν η ανάπτυξη της τοπικής αναισθησίας με τη χρήση κοκαΐνης. Συνέπεια όμως αυτών των πειραμάτων ήταν η ανάπτυξη του εθισμού του στο φάρμακο και η μετέπειτα εξάρτησή του από τη μορφίνη. Τον προηγούμενο αιώνα βεβαίως είδαμε όλους τους διαφορετικούς από εκείνους λόγους για τη χρήση των γαντιών. Αρχικά είχαν σχεδιαστεί…