Category

Παθολογία

Category

Σακχαρώδης Διαβήτης-Ύπουλη Νόσος Ο όρος «Σακχαρώδης Διαβήτης» περιγράφει μία μεταβολική διαταραχή πολλαπλών αιτιολογιών που χαρακτηρίζονται από χρόνια υπεργλυκαιμία με διαταραχές μεταβολισμού των υδατανθράκων, του λίπους και της πρωτεΐνης που προκύπτει από ελαττώματα στην έκκριση ινσουλίνης, της δράσης της ινσουλίνης, ή αμφότερα. Οι συνέπειες του σακχαρώδη διαβήτη περιλαμβάνουν μακροπρόθεσμες βλάβες, δυσλειτουργία και ανεπάρκεια διαφόρων οργάνων. Ο Σακχαρώδης Διαβήτης διακρίνεται στους εξής τύπους: Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1 (νεανικός διαβήτης), Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2 (διαβήτης των ενηλίκων), Σακχαρώδης Διαβήτης Κυήσεως (πρωτοεμφανίζεται κατά την κύηση) και άλλοι λιγότερο συχνοί οι οποίοι μπορεί να οφείλονται σε γενετικά σύνδρομα, επίκτητες διεργασίες όπως η παγκρεατίτιδα, ασθένειες όπως η κυστική ίνωση, η έκθεση σε ορισμένα φάρμακα, ιοί, και άγνωστα αίτια. Στατιστικά:  Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) αναφέρει ότι 346 εκατομμύρια άνθρωποι (διαγνωσμένοι) πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη παγκοσμίως  Περισσότερο από 80% των διαβητικών ατόμων ζουν σε χαμηλού ή μέτριου εισοδήματος χώρες  Ο Π.Ο.Υ προβλέπει ότι οι θάνατοι από σακχαρώδη…

Η ασθένεια του διαβήτη διπλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης. Σύμφωνα με τα συγκριτικά αποτελέσματα μετανάλυσης, το 15%-20% των ατόμων που ζουν με χρόνια πάθηση έχουν πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό, του οποίου το ποσοστό ανέρχεται στο 2%-9%. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ιατροί και οι ομάδες αντιμετώπισης του διαβήτη έχουν συμπεριλάβει γενικές ιατρικές εξετάσεις στις τακτικές εξετάσεις των ασθενών τους. Ερωτήσεις όπως «πως νιώθετε;» ή «έχει αλλάξει κάτι από την τελευταία σας επίσκεψη;» μπορούν να δώσουν σημάδια για την σωματική και ψυχολογική κατάσταση των ατόμων με διαβήτη. Η συνύπαρξη διαβήτη και κατάθλιψης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μειωμένη επίδραση της φαρμακευτικής αγωγής, υψηλότερα επίπεδα πολυπλοκών, μειωμένη παραγωγικότητα και αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας. Επιπλέον, βάσει πραγματικών στοιχείων, η αμοιβαία συνύπαρξη κατάθλιψης και διαβήτη συνδέεται με χαμηλό γλυκαιμικό έλεγχο. Η σύνδεση της κατάθλιψης με το διαβήτη ανακαλύφθηκε πριν από 300 χρόνια από…

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός κατά των Εγκεφαλικών Επεισοδίων (World Stroke Organization) έχει καθιερώσει την 29η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Εγκεφαλικών Επεισοδίων για την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη «σύγχρονη αυτή πανδημία», η οποία απειλεί, όχι μόνο την επιβίωση, αλλά και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά, καθώς τα Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια αποτελούν τη δεύτερη πιο συχνή αιτία θανάτου, σε άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών και την πιο συχνή αιτία αναπηρίας. Επίσης, είναι η πέμπτη πιο συχνή αιτία θανάτου σε άτομα ηλικίας 15-59 ετών. Κάθε χρόνο, σχεδόν 6 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο, ενώ ένας στους έξι συνανθρώπους μας κινδυνεύει να υποστεί Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο κάποια στιγμή στη ζωή του. Κάθε 6 δευτερόλεπτα, ένα θανατηφόρο Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο συμβαίνει κάπου στον κόσμο. Επιπρόσθετα, τα Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια θεωρούνται η δεύτερη συχνότερη αιτία άνοιας και προκαλούν σοβαρές σωματικές, ψυχικές, κοινωνικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις, όχι μόνο…

Τα εκκολπώματα του οισοφάγου, αν και σπάνια, δύνανται να οδηγήσουν στην εμφάνιση οξέων συμπτωμάτων, καθώς και απειλητικών για τη ζωή επιπλοκών. Για τους παραπάνω λόγους, η διάγνωση των οισοφαγικών εκκολπωμάτων επιβάλλεται να επιχειρηθεί σε κάθε ασθενή με ανάλογη συμπτωματολογία, απαιτείται δε, υψηλός δείκτης υποψίας από πλευράς ιατρού, για την αποφυγή λάθους. Αναλόγως της αιτιολογίας και της θέσεως όπου τα εκκολπώματα εμφανίζονται, αυτά διακρίνονται σε φαρυγγοοισοφαγικά, παραβρογχικά και επιφρενικά. Η θεραπευτική τους αντιμετώπιση εξαρτάται τόσο από το μέγεθος, όσο και την αιτία δημιουργίας τους. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ Η ανατομική περιγραφή των εκκολπωμάτων του οισοφάγου χρονολογείται από το 1769 όταν ο Ludlow δημοσίευσε την πρώτη περιγραφή ενός φαρυγγικού εκκολπώματος . Σταθμό παρόλα αυτά στην ιστορία της νόσου, αποτελεί η περιγραφή του φαρυγγοοισοφαγικού εκκολπώματος σε 27 ασθενείς από τον Γερμανό παθολόγο Frederick Albert von Zenker το 1877 . Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Killian όρισε τα ακριβή ανατομικά όρια του φαρυγγικού εκκολπώματος, περιγράφοντας…