Category

Παιδιατρική

Category

Η συχνότερη αιτία οξέος κοιλιακού άλγους σε όλες της ηλικίες μετά τη βρεφική είναι η ιογενής γαστρεντερίτιδα. Άλλες συχνές αιτίες στις ηλικίες μετά τα δύο χρόνια είναι η ουρολοίμωξη, η σκωληκοειδίτιδα, το τραύμα, η δυσκοιλιότητα, η πνευμονία , οι αιμοσφαιρινοπάθειες, η διαβητική κετοξέωση. Σε μικρότερες ηλικίες ο πόνος σχεδόν πάντοτε εκφράζεται με ανησυχία (κλάμα, του οποίου την ποιότητα πάντα αφουγκραζόμαστε). Εδώ η γενικότερη κατάσταση του ασθενούς και τα συνοδά συμπτώματα αξιολογούνται ιδιαιτέρως. Συχνές αιτίες πόνου στα νεογνά είναι η νεκρωτική εντεροκολίτιδα, οι διατρήσεις του πεπτικού, ο ειλεός από μηκώνιο, οι ατρησίες ή οι στενώσεις του εντέρου, η περιτονίτιδα. Στη βρεφική ηλικία κυριαρχούν οι αλλεργίες, οι κολικοί, η γαστρεντερίτιδα, ο εγκολεασμός, η περίσφιξη κήλης, οι αιμοσφαιρινοπάθειες. Το χρόνιο ή υποτροπιάζον κοιλιακό άλγος είναι συχνό σύμπτωμα της παιδικής ηλικίας αφού συναντάται στο 10-15% των παιδιών σχολικής ηλικίας. Το κοιλιακό άλγος θεωρείται χρόνιο όταν επαναλαμβάνεται περισσότερο από τρεις φορές σε διάρκεια τριών μηνών…

Εμφανίζονται σπάνια στην παιδική ηλικία, αρχικά παρουσιάζονται με διάχυτα μικροενοχλήματα και πόνους, παρατεινόμενο πυρετό άγνωστης αιτιολογίας, χρόνια αναιμία, επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις ή ανεξήγητη κόπωση και απώλεια βάρους. Διαταραχές εξωαρθρικού ρευματισμού ή ρευματισμού μαλακών μορίων μπορούν επίσης να παρουσιαστούν σε παιδιά και εφήβους, αρχικά με κόπωση, μικροενοχλήματα, πόνους ή δυσκαμψία, καλοήθεις οντότητες (π.χ.<<πόνοι ανάπτυξης>>) ή νοσήματα με πρόκληση ανικανότητας, όπως ινομυαλγία και αλγοδυστροφία, που προκαλούν σημαντική νοσηρότητα. ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΡΥΘΗΜΑΤΩΔΗΣ ΛΥΚΟΣ Είναι το συχνότερο σοβαρό νόσημα συνδετικού ιστού της παιδικής ηλικίας με εκτιμούμενο επιπολασμό 5 έως 10 ανά 100.000 άτομα. Προσβάλλει κυρίως έφηβα κορίτσια.Έχουν ΑΝΑ θετικά, χαμηλό συμπλήρωμα και ύπαρξη αντισωμάτων Smστο αίμα.Παιδιά μπορεί αρχικά να διαγνωσθούν ως πάσχοντα από ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα και να αναπτύξουν χρόνια αργότερα νεφρική συμμετοχή και χαμηλό συμπλήρωμα, ευρήματα τυπικά του ΣΕΛ. Η έναρξη είναι βαθμιαία και η παρουσία εξανθήματος των παρειών, δεν έχει σταθερή και αξιόπιστη παρουσία.Σε παιδιά και εφήβους με κόπωση και κακοδιαθεσία πρέπει να αναζητούνται…

Η αιδιοκολπίτιδα αποτελεί το συνηθέστερο πρόβλημα των μικρών κοριτσιών που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι παιδίατροι και οι γυναικολόγοι. Υπολογίζεται ότι μέχρι την ηλικία των 10 ετών 90% των κοριτσιών θα παρουσιάσει τουλάχιστον μία φορά πρόβλημα με αιδιοκολπίτιδα. Με τον όρο αιδιοκολπίτιδα περιγράφουμε τη λοίμωξη που πρωτοεμφανίζεται στα έξω γεννητικά όργανα και σταδιακά επεκτείνεται εσωτερικά στην περιοχή του κόλπου, δίνοντας την εικόνα της κολπίτιδας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να δούμε ποιοι είναι οι βασικότεροι παράγοντες για την εκδήλωση της νόσου. Στην παιδική ηλικία δεν υπάρχουν οιστρογόνα και έτσι το ουδέτερο ph του κόλπου αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη των παθογόνων μικροοργανισμών, τα μικρά χείλη ενός κοριτσιού είναι λεπτότερα και αφήνουν ανοιχτή την είσοδο του κόλπου, ο κολπικός βλεννογόνος είναι ακόμα ατροφικός και σε συνδυασμό με την έλλειψη της τρίχωσης του εφηβαίου (φυσιολογικό χαρακτηριστικό της προεφηβείας) αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα ανατομικά αίτια. Όμως δεν είναι τα μόνα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι…

Σε προηγούμενο άρθρο είχαν οριστεί οι εκρήξεις οργής ως μια πρώτη προσπάθεια του νηπίου να διαχειριστεί το θυμό του και υποστηρίχθηκε πως για διάφορους λόγους οι εκρήξεις αυτές μπορεί να επιμείνουν και σε μεγαλύτερη ηλικία του παιδιού, δημιουργώντας προβλήματα στη σχολική και οικογενειακή του ζωή. Πώς μπορεί όμως ένας γονιός να βοηθήσει το παιδί του να υιοθετήσει συμπεριφορές πιο λειτουργικές για τη διαχείρηση του θυμού; Η απάντηση φυσικά δε μπορεί να έχει το χαρακτήρα μαγικής συνταγής. Θέλω να υποστηρίξω όμως ότι ένας γονιός που κατανοεί ο ίδιος το δικό του θυμό και έχει επίγνωση των στρατηγικών που ο ίδιος χρησιμοποιεί για να τον διαχειριστεί μπορεί να είναι πολύ βοηθητικός, τόσο αποτελώντας πρότυπο όσο και επικοινωνώντας με κατάλληλους τρόπους με το παιδί του. Πότε θυμώνω; Αυτή είναι μια ερώτηση με την οποία μπορεί να ξεκινήσει η διερεύνηση του δικού μας θυμού. Ο θυμός είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα και σε…

Το καλοκαίρι στην Ελλάδα έχει ταυτιστεί, όπως είναι φυσικό, με τις παραλίες και το κολύμπι, την ανεμελιά και τη διασκέδαση. Καλό θα ήταν όμως, ό,τι κάνουμε να το κάνουμε με πλήρη επίγνωση, ώστε να προλαμβάνουμε τα ατυχήματα που μπορεί να μετατρέψουν μια χαρούμενη ηλιόλουστη μέρα σε μικρό εφιάλτη… Η αλήθεια είναι πως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, αλλά ας πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με αφέλεια και ελαφρότητα. Η άγνοια είναι κακός σύμβουλος, ακόμη περισσότερο όμως η άγνοια των κινδύνων που κρύβει η έλλειψη προετοιμασίας και γνώσης για ένα μπάνιο στη θάλασσα. Χρειάζεται λοιπόν να γνωρίζουμε ως ενήλικες πρώτα για τον εαυτό τους, επειδή κι εμείς αντιμετωπίζουμε κινδύνους, και έπειτα για τα παιδιά μας μερικούς βασικούς κανόνες. Οδηγίες εκπαίδευσης – κίνδυνοι Οι γονείς που καταφεύγουν στην παραλία με τα παιδιά τους, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, ιδίως αν αυτά δεν έχουν μάθει να κολυμπούν. Θα πρέπει, λοιπόν, να…

Πώς πρέπει να μιλήσουμε σε ένα μικρό παιδί για το σεξ; Υπάρχουν απαγορευμένες λέξεις; Πότε πρέπει να ξεκινήσουμε να το κάνουμε; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος, συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου εξηγεί: «Μα δεν είναι μικρό ακόμη για τέτοια θέματα ;» αναρωτιούνται πολλοί γονείς, όταν ακούν το τετράχρονο παιδί τους να τους κάνει «πονηρές», κατά την γνώμη τους, ερωτήσεις.Ακόμη και σήμερα, οι συζητήσεις γύρω από την σεξουαλικότητα προκαλούν αμηχανία. Πολλοί, ενώ επιθυμούν να μιλήσουν για τη σεξουαλικότητά τους κάτι τους εμποδίζει και τους κάνει τελικά να μένουν σιωπηλοί . Από μερικούς μάλιστα θεωρείται κακό και απαγορευμένο, ένα θέμα αυστηρά προσωπικό, που δεν επιτρέπεται να κοινοποιείται. Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να απαντήσεις σε ερωτήσεις του παιδιού τους για το σεξ, ίσως γιατί και οι ίδιοι δεν έκαναν παρόμοια συζήτηση με τους δικούς τους γονείς. Στις περισσότερες οικογένειες το σεξ ήταν κάτι απαγορευμένο και κάθε αναφορά σε αυτό συχνά προκαλούσε το θυμό αλλά και την τιμωρία από τους…

Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια) και οι παρίσθμιες αμυγδαλές αποτελούνται από λεμφικό ιστό. Αποτελούν μέρος ενός «δακτυλίου» που εντοπίζεται στο φάρυγγα και παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ανάπτυξη τους στην παιδική ηλικία από 3-8 ετών. Είναι ¨στρατηγικά¨ τοποθετημένα στην είσοδο των αεροφόρων οδών (στοματοφάρυγγας – ρινοφάρυγγας) και ο ρόλος τους είναι να αναγνωρίζουν τους παθογόνους μικροοργανισμούς και να δημιουργούν αντισώματα εναντίον τους συμμετέχοντας στην άμυνα του οργανισμού. Η λειτουργία αυτή λαμβάνει χώρα τα πρώτα χρόνια της ζωής και όσο περνούν τα χρόνια εξασθενίζει. Για το λόγο αυτό το μέγεθος τους μειώνεται μετά την ηλικία των 9 ετών (τα κρεατάκια ουσιαστικά εξαφανίζονται) Οι αμυγδαλές είναι άμεσα ορατές με το άνοιγμα του στόματος και τη χρήση γλωσσοπίεστρου ως δύο μάζες ιστού σε σχήμα και μέγεθος αμυγδάλου στο βάθος του στόματος – δεξιά και αριστερά. Αντίθετα τα κρεατάκια λόγω θέσης ( πίσω από τη μύτη ) εκτιμώνται με ακτινογραφία ή με μεθόδους που ενίοτε είναι δύσκολα…

Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει σε διάφορες χώρες τα περισσότερα ατυχήματα των παιδιών συμβαίνουν στο σπίτι. Σε μεγαλύτερο κίνδυνο βρίσκονται τα παιδιά ηλικίας 1-3 ετών. Η πρόληψη του παιδικού τραύματος είναι μια σύνθετη διαδικασία που σημαίνει μια γενικότερη αλλαγή συμπεριφοράς μέσα στο σπίτι. Παρακάτω δίνονται κάποιες συμβουλές για τους κυριότερους κινδύνους που μπορεί να υπάρξουν. • Η πτώση είναι μια από τις συχνότερες αιτίες ατυχημάτων. Οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι δεν πρέπει να αφήνουν ποτέ ένα βρέφος μόνο του στο κρεβάτι, στην αλλαξιέρα ή στο καρεκλάκι σίτισης γιατί μπορεί να στριφογυρίσει και να πέσει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί στο relax ή στο καρότσι αν το μωρό δεν έχει δεθεί σωστά. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται βέβαια ακόμα και όταν το κρατάμε αγκαλιά. Ένα παιδί επίσης μπορεί να γλιστρήσει και να χτυπήσει στη γωνία ενός επίπλου. Για αυτό είναι προτιμότερο αυτά να τοποθετούνται σε ακίνδυνες θέσεις ή να χρησιμοποιούνται πλαστικά…

Tο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών (sportsman’s hernia), είναι μια πολύ γνωστή πάθηση που αντιμετωπίζουν αρκετοί αθλητές κυρίως ποδοσφαιριστές, καλαθοσφαιριστές κ.α με πόνους στη βουβωνική χώρα που δεν τους επιτρέπει να αγωνίζονται κανονικά και συχνά εγκαταλείπουν ακόμα και την καριέρα τους. Ο αθλίατρος θα πρέπει να είναι ενήμερος για την πολυπλοκότητα των παθήσεων αυτών και τις πολλές διαγνώσεις που μπορεί να κρύβονται και θα πρέπει να πραγματοποιεί τον έλεγχό του με συστηματικό τρόπο. Η σωστή διάγνωση έχει μεγάλη σημασία για τη διασφάλιση της σωστής θεραπείας. Ο ιατρός θα πρέπει να παραπέμψει τον αθλητή σε απόλυτα εξειδικευμένα χειρουργικά κέντρα με υψηλά ποσοστά επιτυχίας στη συγκεκριμένη επέμβαση. Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι αθλητές να αναρρώσουν γρήγορα και να επιστρέψουν εγκαίρως στον αθλητικό χώρο. «Κήλη» των αθλητών Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 έως 5 % όλων των αθλητικών τραυματισμών. Η πρώιμη διάγνωση και σωστή θεραπεία έχουν μεγάλη…

Η πιπίλα μπορεί να προστατεύει τα μωρά από το σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου, ακόμα και όταν δεν την έχουν στο στόμα τους, αναφέρουν επιστήμονες από το Ίδρυμα Ιατρικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Monash, στην Αυστραλία. Σε μελέτη που πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ότι τα μωρά που χρησιμοποιούν πιπίλα έχουν καλύτερο έλεγχο της καρδιάς, τόσο στη διάρκεια της χρήσης της όσο και μετά από αυτήν. Η προστατευτική δράση της πιπίλας, όπως αναφέρουν tanea έχει διαφανεί σε αρκετές μελέτες από το 2005 έως σήμερα, αλλά παρέμενε άγνωστο που οφείλεται, δήλωσε στο ετήσιο συνέδριο των Παιδιατρικών Ακαδημαϊκών Εταιρειών (PAS) η επικεφαλής της νέας μελέτης δρ Ρόζμαρι Χορν, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδιατρικής στο Monash. ΠΗΓΗ: www.mothersblog.gr