Είναι πολύ σημαντικό για την επιτυχία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης να υπάρχουν (ή να οριστούν) αρχές λειτουργίας κάθε δομής της Mαίρης Τζανακάκη – Μελισσάρη, Εντεταλμένης Συμβούλου Ψυχικής Υγείας Περιφέρειας Κρήτης, Συντονίστριας Ψυχιατρικού Τομέα Γεν. Νοσ. Χανίων «Άγιος Γεώργιος» Με τον όρο Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση εννοούμε το σύνολο των παρεμβάσεων που επιτρέπουν στον ψυχιατρικό ασθενή να παραμείνει ενεργός πολίτης, μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον, με αυτονομία, οικονομική δράση και κοινωνική ένταξη. Η Μεταρρύθμιση είναι μια διαδικασία αποδόμησης και δόμησης σε συνεχή εξέλιξη. Ο όρος «μετταρύθμιση» είναι συνώνυμος με το μετασχηματισμό, την τροποποίηση, την καινοτομία, τη μετατροπή και την αλλαγή. Στην περίπτωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης πρέπει να επέρχεται ένας μετασχηματισμός (reform) όλων εκείνων των θεσμικών και δομικών στοιχείων που ρυθμίζουν και καθορίζουν τις διαστάσεις του συστήματος ψυχιατρικών υπηρεσιών σε μια χώρα και πιο αναλυτικά σε μια Περιφέρεια. Άρα για την επίτευξη των βασικών στόχων της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην Ελλάδα, πρέπει να επέλθει μετασχηματισμός στα…

Εδώ και καιρό, νιώθεις δυσαρέσκεια μέσα στο γάμο σου, υπάρχουν τσακωμοί, ευερέθιστη διάθεση, διαφορετικές απόψεις στην αντιμετώπιση των κοινών θεμάτων της οικογένειας, συναισθηματική απομόνωση, πικρία, απογοήτευση. Παρόλ΄αυτά , μια δύναμη σε τραβάει στο να μείνεις στη σχέση, να το παλέψεις, να δώσεις κι άλλη ευκαιρία, να μην παραδόσεις ό,τι έχτιζες μαζί με το σύντροφό σου τόσο καιρό. Τι θα απογίνουν όλα αυτά τα κοινά που δημιουργήσατε με τόσο κόπο, τα κοινά πράγματα και τα κοινά όνειρα και κυρίως τα ίδια σας τα παιδιά; Η απόφαση του χωρισμού είναι δύσκολη, γιατί ο χωρισμός είναι μια απώλεια, όπου χάνεις τα δεδομένα σου, κλονίζεται η ισορροπία και η αίσθηση ασφάλειας μέσα σου και συχνά, ακόμα και αν δεν τα πας καλά με το σύντροφό σου, νιώθεις αδυναμία να τον εγκαταλείψεις ή δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν. Ποιος θα είσαι, αν δεν είσαι αυτός που ήσουν τόσο καιρό; Αυτό το…

Πολλά είναι αυτά που έχουν γραφτεί και ειπωθεί για το παιχνίδι και για τον κεντρικό ρόλο που έχει στη ζωή του παιδιού. Ωστόσο μπροστά στο ερώτημα «τι είναι το παιχνίδι» θα στεκόμασταν οι περισσότεροι με μια αμηχανία. Ένας αρκετά περιεκτικός ορισμός μας έρχεται από τον Huizinga: «Το παιχνίδι είναι μια πράξη ελεύθερη, βιωμένη ως φανταστική, που βρίσκεται έξω από τα συνηθισμένα. Παρόλα αυτά είναι ικανή να απορροφήσει εντελώς αυτόν που παίζει. Είναι μια δραστηριότητα απογυμνωμένη από κάθε υλικό συμφέρον και χρησιμότητα. Πραγματοποιείται μέσα σε σαφή και σταθερά όρια τόπου και χρόνου. Αναπτύσσεται σύμφωνα με δεδομένους κανόνες και διαμορφώνει ομαδικές σχέσεις οι οποίες περιβάλλονται από μυστήριο ή υπογραμμίζουν με μεταμφιέσεις τον παράδοξο χαρακτήρα τους ως προς το συνηθισμένο κόσμο.» Φυσικά εδώ δε μιλάμε για το παιχνίδι- αντικείμενο (toy) αλλά για το παιχνίδι- δραστηριότητα (play). Για να γίνει καταννοητός ο παραπάνω ορισμός θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παιχνίδι προσποίησης του παιδιού προσχολικής…

Σύμφωνα με τις πρόσφατες παρατηρήσεις του Ετήσιου Πανελληνίου Ιατρικού Συνεδρίο οι ερευνητές επισημαίνουν πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα ποσοστά κατάθλιψης (iatronet, 2012) με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το επίπεδο της ποιότητας ζωής των ανθρώπων τόσο ως άτομα όσο και σε κοινωνικό επίπεδο αυτή την περίοδο στην Ελλάδα. Το άγχος, η αγωνία και η απόγνωση φαίνεται να είναι συναισθήματα που βιώνουν έντονα σήμερα οι Έλληνες εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, της ανεργίας, της πρωτόγνωρης αβεβαιότητας και αίσθησης ανασφάλειας. Από την άλλη τα χαμηλά επίπεδα δημιουργικότητας, ουσιαστικής κοινωνικής συνοχής και συνεργασίας, ανάληψης υγιούς ρίσκου για αλλαγή και σύνθεση οράματος φαίνεται να επιτείνουν αυτή την αίσθηση. Πώς μπορoύν να βοηθήσουν οι ψυχολογικές θεραπείες; Οι ψυχολογικές θεραπείες είναι πια στις μέρες μας ένας τόσο εμπειρικά όσο και ερευνητικά ένας έγκυρος τρόπος για την αντιμετώπιση των συναισθηματικών δυσκολιών που μπορεί να βιώνουν οι άνθρωποι σε διάφορους τομείς της ζωής τους. Όπως για το σώμα…

Ισχυρό αίσθημα ανασφάλειας που αγγίζει το 53%, με την κατάθλιψη και τη βία να έχουν φωλιάσει ή να απειλούν είτε την οικογενειακή συνοχή είτε τη σταθερή της σχέση, βιώνει η μέση Ελληνίδα. Περισσότερες από τις μισές γυναίκες ηλικίας 18 έως 54 ετών, αναγκάζονται πλέον να βάλουν σε δεύτερη μοίρα ή ακόμη και να θυσιάσουν ερωτική και κοινωνική ζωή, αποζητώντας το χαμένο αίσθημα ασφάλειας και τρυφερότητας στην οικογένεια ή τη σχέση, που έχει δώσει τη θέση του ακόμη και σε συμπεριφορές βίας, συχνά ακραίες. Και, με βάση προγενέστερες στατιστικές καταγραφές, για πρώτη φορά η μέση Ελληνίδα-επαπειλούμενη από την πλήρη απώλεια της συντροφικότητας- δεν δίνει την παραμικρή σημασία στην οικονομική επιφάνεια του συζύγου/ συντρόφου (ποσοστό μικρότερο του 1% ), χαρακτηρίζοντας την ως «μη απαραίτητο» στοιχείο για την ασφάλεια που αποζητά! «Τι πραγματικά θέλουν οι γυναίκες» Η πλήρης αποδόμηση των προτεραιοτήτων της Ελληνίδας στα χρόνια της κρίσης αποτυπώθηκε, μάλιστα, με ένα πρωτοποριακό στατιστικό…

Ο γιος μας είναι 10 ετών. Πρόσφατα ένα παιδί 12 ετών της ίδιας ομάδας του μπάσκετ παρενόχλησε σεξουαλικά άλλα μικρότερα παιδάκια. Ο γιοςμας είναι αρκετά αθώος και δεν έχει αντιληφθεί κάτι. Πώς μπορούμε να του μιλήσουμε; Με αφορμή αυτό το γεγονός εξηγήστε στον γιο σας τι σημαίνει σεξουαλική παρενόχληση. Το να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του παιδιού σας αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα στην παρούσα φάση προκειμένου να σας πει αν και ό,τι τον απειλήσει στο μέλλον, χωρίς να νιώθει ντροπή. Πείτε του με απλά λόγια ότι το σώμα είναι δικό του και ότι τα γεννητικά του όργανα είναι προσωπικά και είναι καλό να μην τα δείχνει σε κανέναν. Εξηγήστε του ότι είναι δεν είναι αποδεκτό κάποιος να του ζητήσει να κάνει κάτι που δεν θέλει ή να τον αγγίξει κάπου ή με τρόπο που δεν επιθυμεί ο ίδιος. Τονίστε επίσης του ότι αν κάποιος του πει να κρύψει μία τέτοια πράξη…

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα «ΚΑΣΤΕΛΛΑΚΗ», στο Εμπορικό Επιμελητήριο Ηρακλείου, την Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013 από τις 9.00 π.μ. έως 15.00. Στόχος της 7ης Υ.ΠΕ Κρήτης, με την πρωτοβουλία αυτής της διοργάνωσης, αποτελεί η διαβούλευση για την ανάγκη Αναδιοργάνωσης των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, διαμόρφωσης ενός νέου χάρτη Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας σε επίπεδο Περιφέρειας Κρήτης, σύμφωνα με τις ανάγκες που διαμορφώνονται σήμερα, στο πλαίσιο αναθεώρησης του Προγράμματος «ΨΥΧΑΡΓΩΣ», αλλά και ο Προγραμματισμός Δράσεων κατά την νέα Προγραμματική Περίοδο 2014-2020, που θα συμβάλλουν στην πρόληψη και την ψυχική υγεία των πολιτών. Στην κατεύθυνση αυτή, η σταδιακή συρρίκνωση και κατάργηση των μεγάλων ψυχιατρικών νοσοκομείων και η ανάπτυξη σύγχρονων υπηρεσιών στη κοινότητα, σε κάθε Νομό, ώστε ο κάθε πάσχων να παραμένει στο φυσικό του περιβάλλον ενσωματωμένος στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως ενεργός πολίτης, αποτελεί άξονα του σχεδιασμού μας. Κατά τη λήξη των εργασιών θα πραγματοποιηθεί βιωματικό εργαστήρι με την απαγγελία μαντινάδων και ρίμας συνοδεία…

Η αλήθεια είναι ότι, όπως όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, η αλλαγή στη ζωή ενός ατόμου, ή στην αποτελεσματικότητα μιας ομάδας ανθρώπων –όπως είναι ο χώρος της εργασίας μας- μπορεί να έρθει εάν το άτομο αλλάξει τον τρόπο που βλέπει την ζωή, ή εάν αρχίσει να συμπεριφέρεται διαφορετικά, ή εάν συμβούν και τα δυο ταυτόχρονα. Για να συμβούν όμως οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις, πρέπει το άτομο να αρχίσει να εστιάζει την προσοχή του στις «επιτυχίες» του, -και όχι στις αποτυχίες του- σ’αυτά δηλαδή που έχει καταφέρει στο παρελθόν ως άτομο, ή ως μέλος μιας ομάδας εργασίας. Έτσι, μαθαίνει να αναγνωρίζει τις κρυμμένες του δυνάμεις κι αξίες, αρχίζει να αξιολογεί τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του που το έχουν βοηθήσει μέχρι σήμερα να επιβιώσει και να αναδειχτεί στον εργασιακό του χώρο, και να επικοινωνεί με τον εαυτό του και τους άλλους συναδέρφους του με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Αυτή ακριβώς η αναζήτηση των «φωτεινών εξαιρέσεων»…

Υπάρχει η εικόνα ενός γηραιού κυρίου που θα μας στοιχειώνει αιώνες. Το όνομα αυτού είναι Σίγκμουντ Φρόυντ, έζησε στη Βιέννη και κάπου γύρω στο 1885 ξεκίνησε να θεμελιώνει την ψυχανάλυση. Σήμερα αυτή η μορφή ψυχοθεραπείας έχει εξελιχθεί, δεν παύει όμως ο ίδιος ως φιγούρα του μεταμοντέρνου κόσμου να ασκεί επιρροή σε θεραπευτικές προσεγγίσεις και όχι μόνο. Αυτός ο ηλικιωμένος άντρας λοιπόν δεν μιλάει πολύ. Κάθεται πίσω μας ενώ ξαπλώνουμε στο ντιβάνι και μας προσκαλεί να του πούμε ιστορίες. Ίσως μας κάνει να μιλάμε πολύ γιατί ο ίδιος λέει ελάχιστα. Δεν είναι όλες οι ιστορίες αυτές που του κάνουν όμως, θέλει να ακούσει για τα μυστικά μας και για τις επιθυμίες μας. Μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για τις πρόσφατες κρίσεις που περάσαμε, για τις τελευταίες απογοητεύσεις μας, όμως γνωρίζουμε πως ούτε αυτό αρκεί. Περιμένει λοιπόν καρτερικά για εμάς, να ανοίξουμε κάποια σπηλιά μέσα μας και να ξυπνήσουμε το αποκοιμισμένο ζώο…