ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ; Η ψυχοθεραπεία και η συμβουλευτική είναι μια διαδικασία, κατά τη διάρκεια της οποίας, δίνεται η ευκαιρία σε ένα άτομο να συζητήσει για οποιαδήποτε θέματα άπτονται των αναγκών και των στόχων του/της. Ο ψυχοθεραπευόμενος/συμβουλευόμενος μπορεί να εκφράσει ελευθέρα σκέψεις, πεποιθήσεις, συναισθήματα, διλήμματα ή φόβους, να επεξεργαστεί και να αντιμετωπίσει τα θέματα που τον απασχολούν, σε ένα ασφαλές περιβάλλον, που στηρίζεται στη σχέση εμπιστοσύνης με την ψυχολόγο. Η διαδικασία δεν περιλαμβάνει την παροχή συγκεκριμένων λύσεων. Αποτελεί μια συνεργασία, κατά τη διάρκεια της οποίας, η ψυχολόγος επιστρατεύει μια σειρά τεχνικών και μεθόδων, που βοηθούν το άτομο να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, αφού αναγνωρίσει την ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων. Ο στόχος της συγκεκριμένης διαδικασίας είναι η θετική αλλαγή του τρόπου σκέψης, συμπεριφοράς και γενικότερα της ζωής και καθημερινότητας του ατόμου.  ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ/ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΜΕ…

Οι σύγχρονες θεωρίες για το άγχος εξελίχθηκαν από μελέτες των επιπτώσεων περιβαλλοντικών ερεθισμάτων σε σωματικό και γνωστικό επίπεδο. Αρχικά το άγχος ειδωνόταν ως μια φυσιολογική βιολογική απάντηση του οργανισμού σε περιβαλλοντικά αγχωτικά ερεθίσματα που, αν ήταν χρόνια ή σοβαρά τα συμπτώματά τους, θα οδηγούσαν τον οργανισμό στην κατάρρευση. Οι ψυχολογικοί παράγοντες εισήχθησαν στις δεκαετίες 1960 και 1970 υπό το πρίσμα πως ως απάντηση στο άγχος θα συμπεριλαμβανόταν και η ψυχική αναστάτωση. Επιπλέον, η διαφορετική αντίληψη του καθενός ως προς το τί συνιστά απειλή εισάχθηκε ως μεταβλητή στο να εξηγήσει ατομικές διαφορές στο πώς ο καθένας απαντάει στο άγχος. Από το 1966 ο Spielberger είχε προτάξει την υπόθεση πως κάποια γεγονότα είναι αγχωτικά όταν εκλαμβάνονται ως απειλητικά εις βάρους είτε του φυσιολογικού-σωματικού είτε του ψυχολογικού επιπέδου. Την ίδια χρονική περίοδο κάποιοι μελετητές πρότειναν πως μια επικείμενη αλλαγή, τόσο με θετικές όσο και με αρνητικές προοπτικές, μπορεί να συνιστά αγχογόνο παράγοντα (Holmes…

Η πείνα είναι ένα εντυπωσιακά συχνό μήνυμα του σώματος μας, το οποίο δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχει σε ευημερούσες κοινωνίες, όπως η δυτική. Φαίνεται ωστόσο ότι αυτό το μήνυμα σπάνια δηλώνει γνήσια σωματική πείνα, που απαιτεί άμεσα τροφή. Πολλές υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για τους λόγους που κρύβονται πίσω από τα συχνά- και περίεργα- αισθήματα της λαιμαργίας και της πείνας αλλά και της επείγουσας “ανάγκης” να ικανοποιηθούν. Σπάνια πάντως οφείλονται στην πραγματική ανάγκη. Τι μπορεί να κρύβεται λοιπόν πίσω από την υπερβολική λαιμαργία για φαγητό; Την απάντηση κάθε άνθρωπος πρέπει να τη βρει μόνος του, χρησιμοποιώντας οπωσδήποτε και τη σωματική του ευφυΐα, που είναι σίγουρα συνυπεύθυνη για την εμφάνιση αυτό του αισθήματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι καλό να ζητά κανείς τη βοήθεια ψυχοσωματικού γιατρού, γιατί πολλές φορές το σώμα δεν μπορεί να εντοπίσει ακριβώς ποια ανάγκη παρουσιάζεται με τη μορφή λαιμαργίας ή πείνας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, πάντως, οι συμβουλές…

Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν, όταν ήταν παιδιά, να μάθουν να κρύβουν πολύ επιδέξια τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, και τις ανάγκες τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων τους και να κερδίσουν την «αγάπη» τους. Ωε ενήλικες μπορεί να κυνηγούν την επιτυχία, έχουν όμως ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα. Χωρίς ποτέ να τους έχει επιτραπεί να εκφράσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα και έχοντας χάσει την επαφή με τον αληθινό τους εαυτό, εκδραματίζουν τα καταπιεσμένα συναισθήματά τους με επεισόδια κατάθλιψης ή καταναγκαστικής συμπεριφοράς ή ακόμα και με ιδέες μεγαλείου. Στη συνέχεια με τη σειρά τους μεταφέρουν αυτή την κληρονομιά της καταπίεσης στα δικά τους παιδιά. Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι, που ως παιδιά έκαναν περήφανους τους γονείς τους (είχαν διάφορες δυνατότητες και ταλέντα για τα οποία τους επαινούσαν και τους θαύμαζαν, ήταν άριστοι μαθητές, φρόντιζαν από πολύ μικρά τα μικρότερα αδέρφια τους κλπ) θα πρέπει να…

Ως γονείς, καλό είναι να είμαστε ανοιχτοί, προσαρμόσιμοι στις καινούριες εξελίξεις και στην διαφοροποίηση των σχέσεων που παρατηρούμε γύρω μας. Καθημερινά παρατηρούμε αλλαγές στα παιδιά μας, είτε αφορούν σε σωματική ανάπτυξη είτε σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Ένα από τα βασικά θέματα που απασχολούν τους γονείς είναι πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν στα παιδιά για σεξ αλλά και ποιός είναι ο κατάλληλος τρόπος. Κάποιες βασικές αρχές σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης: 1. Είναι πολύ βασικό να σκεφτόμαστε ως γονείς ότι ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίσει ένα άτομο την σεξουαλικότητά του εξαρτάται από την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που έλαβε. 2. Είναι προτιμότερο να μιλήσει για σεξ ο πατέρας στον γιό και η μητέρα στην κόρη. 3. Να γίνεται αναφορά και στην εικόνα του εαυτού, αυτοεκτίμηση αλλά και σε κανόνες ηθικής, όχι ηθικολογίας, αμοιβαίου σεβασμού και αγάπης. Γιατί το σεξ είναι όλα αυτά και όχι μόνο μία φυσιολογική παρόρμηση. 4. Καταλληλότερη στιγμή να μιλήσουμε…

Ο Φρίτς και η Λάουρα Πέρλς ίδρυσαν στην δεκαετία του 40 την Ψυχολογική Θεραπεία Gestalt (μορφολογική-υπαρξιστική θεραπεία) η οποία είναι ακόμα και σήμερα μια από τις πιο διάσημες και αποτελεσματικές θεραπείες της εποχής μας, με 62 Κέντρα -Gestalt σε ολόκληρο τον κόσμο που συνεχώς αυξάνονται. Στην Gestalt θεραπεία οι θεραπευτές μαθαίνουν τους πελάτες τους να συνειδητοποιούν τα συναισθήματα τους, ενώ παράλληλα προσπαθούν να αναπτύξουν σε αυτούς την ικανότητα να αντιμετωπίζουν τα καθημερινά τους προβλήματα και τις δύσκολες καταστάσεις που τους παρουσιάζονται. Αντίθετα με την Ψυχανάλυση οι θεραπευμένοι δεν ανατρέχουν στην παιδική τους ηλικία για να βρουν την καταγωγή των προβλημάτων τους. Η έμφαση δίνεται κυρίως στο παρών δηλαδή σε ότι συμβαίνει στη ζωή του ατόμου, σε ότι αισθάνεται και σκέφτεται το άτομο τώρα, παρά στο τι έγινε ή θα μπορούσε να έχει γίνει στο παρελθόν, ή τι θα έπρεπε να είχε σκεφτεί ή να είχε ενεργήσει. Η Gestalt ενδιαφέρεται για…

Ένας στους 20 ενήλικες, αλλά και σημαντικό ποσοστό παιδιών και εφήβων, αναπτύσσουν κρίσεις πανικού, μια περίεργη, αγχώδη συμπτωματολογία, με ηχηρά συμπτώματα τρόμου, δύσπνοιας, αίσθησης αποπροσανατολισμού ή λιποθυμίας, ακόμη και φόβο θανάτου. Οι κρίσεις πανικού μπορεί να καταστρέψουν την ποιότητα ζωής του ανθρώπου, να τον εμποδίσουν να εργαστεί ή να διατηρήσει απλές κοινωνικές σχέσεις. Και δυστυχώς, δεν είναι λίγα τα άτομα που εκδηλώνουν κρίσεις πανικού σε καθημερινή ή εβδομαδιαία βάση. Με τι συμπτώματα εκδηλώνεται μια κρίση πανικού Κατά τη διάρκεια της κρίσης, η οποία έρχεται απροειδοποίητα, μπορεί να αισθανθείτε την καρδιά σας να χτυπά δυνατά, να ιδρώνετε, τα χέρια σας να τρέμουν, να νιώθετε αδύναμοι, ζαλισμένοι, έτοιμοι να λιποθυμήσετε. Μπορεί ακόμα να αισθανθείτε πόνους στο στήθος, ίλιγγο, αίσθημα του μη πραγματικού και ότι χάνετε τον έλεγχο. Η λανθασμένη ερμηνεία που ίσως θα δώσετε εκείνη την στιγμή του πανικού είναι ότι θα πάθετε καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό, ότι πεθαίνετε ή ότι θα…

Οι 40άρες και οι 50άρες γυναίκες με κατάθλιψη διατρέχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο εγκεφαλικού σε σύγκριση με τις συνομήλικές τους δίχως αυτήν, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η ψυχική νόσος τις καθιστά ευάλωτες στα εγκεφαλικά σε πολύ νεώτερη ηλικία απ’ ό,τι αναμενόταν. Η μελέτη διήρκησε 12 χρόνια και πραγματοποιήθηκε σε 10.547 γυναίκες ηλικίας 47 έως 52 ετών. Όσες έπασχαν από κατάθλιψη είχαν 2,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό σε σύγκριση με τις άλλες συνομήλικές τους. Ακόμα και όταν οι ερευνητές έλαβαν άλλους παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό, όσες είχαν κατάθλιψη εξακολουθούσαν να έχουν 1,9 φορές υψηλότερο κίνδυνο εγκεφαλικού. Η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Κάρολιν Τζάκσον, επιδημιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κούηνσλαντ, στην Αυστραλία, δήλωσε ότι οι ισχύουσες οδηγίες για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων παραβλέπουν τον δυνητικό ρόλο της κατάθλιψης. «Οι γιατροί πρέπει να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα της κακής ψυχικής κατάστασης και τις συνέπειες που μπορεί να έχει…

Ήταν αρχές του 1938 όταν ένας Ελβετός χημικός, ονόματι Άλμπερτ Χόφμαν, εργαζόμενος στην φαρμακοβιομηχανία Σαντόζ, πειραματιζόταν πάνω σε διάφορες χημικές ουσίες με σκοπό να βρει ένα νέο, αποτελεσματικό διεγερτικό του αίματος. Ανάμεσα στις χημικές ουσίες που ανακάλυψε ήταν και η λυσεργική διαιθυλαμίδη (Lysergic acid diethylamide), ευρέως γνωστή και ως LSD. Οι επιπτώσεις της νέας ουσίας στον ανθρώπινο οργανισμό θα παρέμεναν άγνωστες εάν ο ίδιος ο Χόφμαν δεν αποφάσιζε πέντε χρόνια αργότερα (1943) να συνεχίζει την έρευνα πάνω στο LSD. Καθώς έκανε τα πειράματά του, καταλάθος δοκίμασε κάποια μικροποσότητα LSD που έμεινε στις άκρες των νυχιών του όταν άγγιξε κατα λάθος το σκεύασμα. Ο Χόφμαν αργότερα θα περιέγραφε την εμπειρία του: Αμέσως ένοιωσα μια μεγάλη ένταση, αλλά και μια ελαφρά, ευχάριστη ζαλάδα. Πήγα στο σπίτι μου, όπου βρέθηκα σε μια όχι και τόσο δυσάρεστη κατάσταση χαρακτηριζόμενη από αυξημένη φαντασία. Έκλεισα τα μάτια μου και ήταν σαν να βρίσκομαι σε όνειρο: έβλεπα…