Category

Ψυχική Υγεία

Category

Το εργασιακό άγχος αυξάνει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων, σιγά την είδηση θα πείτε και θα έχετε δίκιο. Αν σας πούμε όμως ότι υπάρχει τρόπος να μειώσετε τον κίνδυνο που προκαλεί το εργασιακό άγχος τι θα λέγατε. Αν δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από το άγχος που προκαλεί η εργασία, οι προθεσμίες ή ακόμη και αναζήτηση αποδοτικών μορφών εργασίας υπάρχει τρόπος, λένε οι επιστήμονες να μειώσετε τις επικίνδυνες παραμέτρους αυτής της μακρόχρονης κατάστασης άγχους με την οποία μολύνετε τον οργανισμό σας. Η λύση είναι απλή υποστηρίζουν. Ένα υγιεινός τρόπος ζωής είναι το καλύτερο τείχος απέναντι στις τοξικές συνέπειες του εργασιακού άγχους. Η μελέτη που δημοσιεύεται στο «Canadian Medical Association Journal» περιλαμβάνει στοιχεία από 102.000 άνδρες και γυναίκες 17 με 70 ετών σε 5 χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Βέλγιο, Σουηδία, Φινλανδία). Η κατηγοριοποίηση τους έγινε βάσει του τρόπου ζωής ως υγιής – μέτρια ανθυγιεινός – ανθυγιεινός σε σχέση με το κάπνισμα, την…

«Τα παιδιά αρχικά αγαπούν τους γονείς τους. Μεγαλώνοντας τους κρίνουν και κάποιες φορές τους συγχωρούν» Oscar Wilde Στον πυρήνα της σχέσης μεταξύ μητέρας και κόρης υπάρχει ένας δεσμός βαθύτερος από οποιοδήποτε άλλο βιώνει η κόρη-παιδί. Αυτός ο δεσμός είναι βασισμένος στην αγάπη και την φροντίδα αλλά και σε ένα γενικότερο αρχετυπικό μηχανισμό μεταβίβασης από γενιά σε γενιά των μυστηρίων της γυναικείας φύσης. Η σχέση αυτή είναι πολύ δυνατή, ίσως η σχέση με την μεγαλύτερη επιρροή στη γυναίκα. Η σχέση της κόρης με την μητέρα της λειτουργεί ως βάση για την σχέση της κόρης με τον ίδιο της τον εαυτό. Η σχέση αυτή δίνει σε μεγάλο βαθμό σχήμα στο μέλλον της κόρης και αντανακλά το παρελθόν της μητέρας, όχι μόνο το προσωπικό της παρελθόν αλλά και την πολιτιστική της κληρονομιά, την εκάστοτε κοινωνικοοικονομική κατάσταση, την ιστορία της οικογένειας της. Όλα αυτά επηρεάζουν με συνειδητούς και ασυνείδητους τρόπους την ανατροφή των παιδιών…

Νιώθετε ότι έχετε κάτι σοβαρό αλλά καμία εξέταση δεν το επιβεβαιώνει; Καταφεύγετε ξανά και ξανά στις ίδιες ή παρόμοιες εξετάσεις; Αναζητάτε τη διαβεβαίωση διαφορετικών γιατρών προκειμένου να ηρεμήσετε αλλά δεν ηρεμείτε; Τότε πιθανώς δεν είστε άρρωστοι αλλά έχετε υποχονδρίαση. Τι είναι η υποχονδρίαση Εάν φοβάστε ότι έχετε μια σοβαρή ασθένεια και η σκέψη αυτή κυριαρχεί στην καθημερινότητά σας είναι υποχονδρίαση. Η ενασχόλησή σας με σωματικές λειτουργίες είναι έντονη και συνήθως παρερμηνεύετε τα απλά σωματικά συμπτώματα ως παθολογικά (π.χ. ένας απλός βήχας μεταφράζεται ως ενδεχόμενος καρκίνος ή ένας απλός πόνος σε κάτι σοβαρότερο). Επαναλαμβάνετε πολλαπλές ιατρικές εξετάσεις, ακόμα και αχρείαστες επεμβάσεις και δεν πείθεστε για την υγεία σας παρά τις επανειλλημένες διαβεβαιώσεις των γιατρών. Ποια είναι τα αίτια Πολλοί παράγοντες μπορεί να έχουν επιδράσει στην εμφάνιση της υποχονδρίασης. Έχει αποδειχθεί η ύπαρξη κληρονομικότητας και φαίνεται να υπάρχει βιολογικό υπόβαθρο. Πιεστικοί ψυχοκοινωνικοί παράγοντες όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή η σοβαρή…

Ο όρος Burnout Syndrome χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1974 από τον Freudenberger, για την περιγραφή ενός συνόλου συμπτωμάτων που παρατήρησε στον εαυτό του και στην ομάδα των συναδέλφων του, δουλεύοντας ως ψυχίατρος σε μια κλινική αποτοξίνωσης. Μια από τις κυριότερες παρατηρήσεις του αφορούσε την έλλειψη κινήτρου του προσωπικού για εμπλοκή σε θεραπευτική σχέση με τους πελάτες της κλινικής: ο αρχικός ενθουσιασμός είχε μετατραπεί σε κυνισμό και αδιαφορία. Για ένα διάστημα θεωρήθηκε ότι το σύνδρομο αφορά μόνο τους επαγγελματίες υγείας και γενικά όσους εργάζονται με ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Ωστόσο αργότερα επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει ως ομάδες κινδύνου όλους όσους εργάζονται υπό συνθήκες μακροχρόνιου στρες. Το ΣΕΕ αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα, έχει δηλαδή τα χαρακτηριστικά μιας χρόνιας, σταδιακής κλιμάκωσης, παρά μιας οξείας κρίσης. Τα πρώτα σημάδια θα μπορούσαν να αναζητηθούν στην αυξανόμενη ανάγκη του ατόμου να αποδείξει την αξία του δουλεύοντας όλο και πιο σκληρά και παρατεταμένα, συχνά παραμελόντας τις…

«Έχω χωρίσει με τον άντρα μου εδώ και δύο χρόνια. Είμαι 39 ετών και μένω με την επτάχρονη κόρη μου. Υπάρχουν αρκετοί άνδρες που δείχνουν να τους αρέσω αλλά δεν αισθάνομαι έτοιμη να προχωρήσω. Έχω να βγω ραντεβού εδώ και 12 χρόνια… Απλά δεν μου φαίνεται σωστό… Είμαι μητέρα πια και όταν δεν εργάζομαι ασχολούμαι με την κόρη μου. Από την άλλη υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι ότι είμαι γυναίκα, νιώθω να έχω και άλλες ανάγκες. Υπάρχει ένας άνδρας στο χώρο εργασίας μου που με φλερτάρει αλλά κάτι με κρατάει από το να προχωρήσω. Τι να κάνω;» Είναι συχνό φαινόμενο για έναν άνδρα και κυρίως για μια γυναίκα που έχει μείνει μόνη μετά από μια σημαντική σχέση, μέσα στην οποία ενδεχομένως απέκτησε και παιδιά, να αισθάνεται τύψεις στην προοπτική ενός φλερτ που θα αποσπάσει την ολοκληρωτική της προσοχή και το απόλυτό της ενδιαφέρον από το γονεϊκό της ρόλο. Πολλές γυναίκες αισθάνονται…

Περισσότερα χρόνια ζουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι από τους απαισιόδοξους, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης. Η έρευνα κατέδειξε ότι όποιος αισθάνεται υγιής, έχει περισσότερες πιθανότητες να ζήσει μια μακρά ζωή, ανεξάρτητα από το αν καπνίζει, πίνει ή έχει υψηλή αρτηριακή πίεση. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης βασίστηκαν στα αποτελέσματα μελέτης που διήρκεσε 30 χρόνια και στην οποία συμμετείχαν 8,200 άτομα, όπως γράφει το περιοδικό Focus. ΠΗΓΗ: www.healthpress.gr

Αποτελεί την πρώτη ίσως επαφή του κάθε εφήβου με το σοβαρό ‘άγχος’ πριν την ενηλικίωση του. Σίγουρα όμως στη σύγχρονη κοινωνία που ζούμε αυτό έχει αρχίσει ήδη από την ηλικία 14-15 και σταδιακά μεγαλώνει με κορύφωση της πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν έχει να κάνει με ένα μονό αίτιο αλλά με ένα συνδυασμό πολλών που έχουν σχέση καταρχάς με την προσωπικότητα του κάθε εφήβου την οικογένεια και κυρίως με τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των γονιών αλλά και τα κοινωνικά πρότυπα καθώς και άλλους παράγοντες. Το άγχος συνιστά μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού απέναντι σε μια δύσκολη ή επικίνδυνη κατάσταση. Βοηθάει το άτομο να είναι σε εγρήγορση, να επικεντρωθεί στο στόχο του, να οργανωθεί καλύτερα και να αποδώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του. Απέναντι στις εξετάσεις οι περισσότεροι μαθητές καταφέρνουν να ελέγξουν το άγχος τους, ίσως καλύτερα και από τους γονείς τους. Το άγχος των εξετάσεων συνήθως συνδέεται με τον φόβο που…

Οι ταμπέλες βρίσκονται παντού γύρω μας και σε κάθε λογής πλαίσια, από εξωτερικά ερεθίσματα που πληροφορούν για διακριτά στοιχεία μέχρι και τις εσωτερικεύσεις που ο καθένας κουβαλάει για τους άλλους και τον ίδιο του τον εαυτό.  Αναρωτηθήκατε ποτέ όμως τη συνειδητή και ασυνείδητη δύναμη που μπορεί να ενέχει μια απλή ‘ταμπέλα’ στη λήψη αποφάσεων και εμβαθύνοντας λίγο ακόμα στην πρόκληση μιας συγκεκριμένης διάθεσης και συναισθήματος; Για παράδειγμα, η τιμή ενός ρούχου που αναγράφεται σε μια ταμπέλα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το αν θα προβούμε στην αγορά του, για κάποιον άλλο μπορεί η μάρκα αυτού του ρούχου να αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ευχαρίστησης που θα αντλήσει φορώντας το, κάποιος άλλος σκόπιμα θα κόψει την ταμπέλα από το ρούχο γιατί για κάποιο λόγο νιώθει δυσφορία να την φοράει… Όλα αυτά όμως ας τα δούμε σε ένα πιο αλληγορικό επίπεδο και σε συνάρτηση με τον ψυχισμό. Τι μπορεί να συμβαίνει όταν κάποιος…

Αν θέλουμε να βελτιώσουμε τη σχέση μας με τα παιδιά μας, αν θέλουμε να αλλάξουμε τη σχέση μας με τα παιδιά μας, αλλά κυρίως αν θέλουμε να αλλάξουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη, τότε οι λέξεις ζεστασιά, έπαινος, μοίρασμα, ενθάρρυνση χρειάζεται να γίνουν κομμάτι του εσωτερικού μας διαλόγου. Η θετικότητα να γίνει καθημερινή πρακτική. Οι θετικοί γονείς επικοινωνούν με ζεστασιά, ακόμα και χωρίς λόγια. Η ζεστασιά δεν είναι τα σωστά λόγια, αλλά το ζεστό συναίσθημα και η δυνατότητα μας να το φέρουμε μαζί μας. Ο ζεστός τόνος φωνής, η αγκαλιά! Οι θετικοί γονείς αφιερώνουν χρόνο στα παιδιά τους. Έχουν πάντα, έστω και λίγο χρόνο να δώσουν στα παιδιά τους κι είναι ανοιχτοί και διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή. Απολαμβάνουν το χρόνο που περνούν με τα παιδιά τους. Είναι διαφορετικό να δίνουμε χρόνο στα παιδιά μας για λόγους εξιλέωσης ή λόγω ενοχών…

Η κακοποίηση της έννοιας “αγάπη” στην καθημερινότητά μας δεν έχει προηγούμενο. Εντελώς ανεπίγνωστα και υποκριτικά την ταυτίζουμε με την ανταλλαγή προσδοκιών για τρυφερότητα, φροντίδα και ασφάλεια στο πλαίσιο των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Όταν νιώθουμε -ή λέμε- το “σ’ αγαπώ” στον φίλο, τον σύντροφο, τον γονιό, ή το παιδί μας συνήθως αιτούμαστε από μέρους τους την επίδειξη, με λέξεις ή πράξεις, του ενδιαφέροντός τους ώστε να καλύψουμε τις ακόρεστες και ανεκπλήρωτες “παιδικές” μας ανάγκες. Το γεγονός συνήθως ότι δεν τολμούμε να βυθίσουμε το φως της επίγνωσης και της αποδοχής στην πληθώρα των ανεκπλήρωτων και βασικών ψυχικών & υπαρξιακών αναγκών της παιδικής μας ηλικίας, ακριβώς για να παραμείνουν στη σκιά, εξηγεί το ότι οι μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων αρνείται πεισματικά να δεχτεί τον αιτητικό χαρακτήρα του “σ’ αγαπώ”, ενώ αυτάρεσκα και επιδεικτικά υπερτονίζει την ανάγκη για δοτικότητα. Η έννοια της αγάπης βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το παραπάνω “παιχνίδι- αλισβερίσι” εντυπώσεων…