Νέα έρευνα από τις ΗΠΑ δείχνει ότι η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης σε μετεμμηνοπαυσικές γυναίκες μπορεί να επηρεάσει τον κίνδυνο να αναπτύξουν νόσο Alzheimer: οι γυναίκες που αρχίζουν θεραπεία εντός πέντε ετών μετά την εμμηνόπαυση εμφανίζουν μικρότερο κίνδυνο για Alzheimer , ενώ εκείνες που αρχίζουν αργότερα τη θεραπεία μπορεί να εμφανίσουν αυξημένες πιθανότητες εκδήκωσης της νευροεκφυλιστικής νόσου . Όπως αναφέρει ο Peter Zandi του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη, σε μελέτη του η οποία δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του περιδιοδικού Neurology, «αφορμή για τη σχετική έρευνα ήταν η διαπίστωση ότι οι μελέτες παρατήρησης και οι κλινικές μελέτες έδιναν τελείως διαφορετικές απαντήσεις στο ερώτημα «εάν η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης Alzheimer». Οι μελέτες παρατήρησης έδειχναν ότι η θεραπεία μειώνει τον κίνδυνο, ενώ οι κλινικές μελέτες έδειχναν ότι τον αυξάνει». Έτσι, αποφάσισε να ερευνήσει εάν το χρονοδιάγραμμα ή το είδος της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης είναι εκείνο, τελικά, που κάνει τη…

Τα παιδιά τα οποία έρχονται στον κόσμο μέσω καισαρικής, προσβάλλονται συχνότερα από αλλεργίες, από ότι τα παιδιά που γεννιούνται φυσιολογικά. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, μπορεί να είναι λιγότερο διαφοροποιημένη εντερική χλωρίδα, σύμφωνα μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Σουηδία και την Σκωτία. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται επιστημονικό περιοδικό Gut, αναφέρει ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν με καισαρική είχαν λιγότερο διαφοροποιημένη εντερική χλωρίδα κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων ετών της ζωής, έναντι εκείνων που είναι φυσιολογικά. Έτσι τα παιδιά αυτά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνισή αλλεργίας αλλά και διαβήτη όπως και συνδρόμου ευερέθιστου παχέος εντέρου. ΠΗΓΗ: www.ygeiaonline.gr

Τα αναλγητικά μπορεί να σταματούν προσωρινά την πόνο, ωστόσο, μπορούν να κρύβουν και μια δυσάρεστη παρενέργεια. Να προκαλούν απώλεια της ακοής, τουλάχιστον στις γυναίκες! Μελέτη η οποία διεξήχθη από ερευνητές του «Brigham and Women’s Hospital» και δημοσιεύτηκε στο American Journal of Epidemiology, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η λήψη ιβουπροφαίνης ή ακεταμινοφαίνης δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα συνεπάγεται υψηλότερο κίνδυνο απώλειας της ακοής. Όσο πιο συχνά, μάλιστα, παίρνει μια γυναίκα τέτοια φάρμακα, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος να εμφανίσει προβλήματα ακοής. Επιπλέον, αυτή η σχέση μεταξύ παυσιπόνων και απώλειας της ακοής αποδείχτηκε πιο συχνή στις γυναίκες κάτω από την ηλικία των 50 ετών, και ακόμη πιο συχνή για εκείνες που έπαιρναν ιβουπροφαίνη σχεδόν σε καθημερινή βάση. Οι ερευνητές επισημαίνουν, πάντως, ότι δεν προέκυψε η παραμικρή σχέση μεταξύ μειωμένης ακοής και λήψης ασπιρίνης. Κατά τη διάρκεια της μελέτης, η οποία κράτησε 14 χρόνια, οι ερευνητές παρακολούθησαν 62.261 γυναίκες μεταξύ των ηλικιών 31…

Οι γυναίκες που κάνουν χρήση αντισυλληπτικών δισκίων έχουν αυξημένες πιθανότητες να υποφέρουν από ημικρανίες και πονοκεφάλους, σύμφωνα με νέα πληθυσμιακή μελέτη. Ερευνητική ομάδα του Νορβηγικού Εθνικού Κέντρου για τις Κεφαλαλγίες, μελέτησε στοιχεία που αφορούσαν 13.944 γυναίκες, οι οποίες συμμετείχαν στη μελέτη, απαντώντας σε ερωτηματολόγια τόσο για τη χρήση αντισυλληπτικών δισκίων όσο και για τους πονοκεφάλους. Οι ημικρανίες ήταν 40% συχνότερες μεταξύ των γυναικών που έπαιρναν αντισυλληπτικά και οι πονοκέφαλοι 20%. Ωστόσο, δεν διαπιστώθηκε συσχετισμός μεταξύ της ποσότητας των ορμονών που περιείχαν τα δισκία και του κινδύνου κεφαλαλγίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένες γυναίκες υποφέρουν από πονοκεφάλους κατά τη διάρκεια της εμμηνορρυσίας όταν τα επίπεδα των οιστρογόνων πέφτουν. Οι συγκεκριμένες γυναίκες είναι πιθανότερο να υποφέρουν από ημικρανίες κατά τη λήψη των αντισυλληπτικών δισκίων, διότι τα τελευταία ενισχύουν τα επίπεδα των οιστρογόνων έως και τέσσερις φορές πάνω από το κανονικό. Επομένως οι θεράποντες ιατροί γυναικών που υποφέρουν από πονοκεφάλους ενώ παίρνουν αντισυλληπτικά…

Τι είναι η προσωπαγνωσία; «Μέσα σε έναν ανελκυστήρα με καθρέφτες, μια γυναίκα κινείται προς το μέρος μου. Εγώ κάνω να φύγω από το δρόμο της, ώσπου λέω ότι «α, εγώ είμαι αυτή». Η Χέδερ Σέλερς έχει προσωπαγνωσία. «Είναι πρόβλημα αντίληψης, όχι όρασης» λέει η ίδια. «Δεν μπορώ να φέρω στο νου μου καμιά εικόνα του ανθρώπινου προσώπου. Απλά δεν είναι κάτι σημαντικό για μένα» Η Χέδερ από μικρή γνώριζε πως κάτι ήταν διαφορετικό με τη δική της κοσμοαντίληψη, αλλά η κατάστασή της διαγνώστηκε όταν είχε φτάσει την τέταρτη δεκαετία της ζωής της. «Πάντα ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά, δεν μπορούσα να εμπιστευτώ την ίδια μου την αντίληψη για τον κόσμο. Διαγνώστηκα με άγχος. Οι γονείς μου πίστευαν πως ήμουν τρελή» Η πάθηση αυτή συναντάται γύρω στο 2,5% του πληθυσμού και είναι σύνηθες για όσους την έχουν να μην αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. «Είναι μια ανεπαίσθητη διαταραχή» λέει…

Μία εβδομάδα πριν την έμμηνο ρύση νιώθω ότι τρελαίνομαι. Πέφτω σε κατάθλιψη, θυμώνω, κοιμάμαι και χάνω τον εαυτό μου. Γιατί; To προεμμηνορροϊκό σύνδρομο εμφανίζεται μία εβδομάδα πριν την έμμηνο ρύση και συμπεριλαμβάνει: 1) συναισθηματικές διαταραχές όπως παροδική μελαγχολία, λύπη, άγχος, θυμό, ευερεθιστότητα, νευρικότητα, εναλλασσόμενη διάθεση, 2) σωματικά συμπτώματα όπως υπνηλία, κόπωση, λήθαργο, έντονη επιθυμία για συγκεκριμένες τροφές, γαστρεντερικές διαταραχές, πονοκέφαλο, ναυτία, ζαλάδες, φούσκωμα στην κοιλιά, κατακράτηση υγρών, πόνος στο στήθος, ταχυκαρδία, και 3) νοητικές αλλαγές που περιλαμβάνουν κυρίως αδυναμία στην συγκέντρωση και η αναποφασιστικότητα. Τα αίτια είναι πολυπαραγοντικά ενώ συνήθως υπάρχει και κληρονομική επιβάρυνση. Προδιαθεσικός παράγοντας αποτελεί και η κατάθλιψη καθότι οι μισές γυναίκες που πάσχουν από κατάθλιψη αναφέρουν και συμπτώματα του συνδρόμου. Γράφει: Μυρσίνη Κωστοπούλου, διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια ΠΗΓΗ: www.tanea.gr

Οι πολύποδες της μήτρας εμφανίζονται σε ένα μεγάλο ηλικιακό φάσμα της γυναίκας ,κυρίως όμως στην αναπαραγωγική ηλικία και για το λόγω αυτό η θεραπεία τους αποκτά ιδιαίτερη σημαντικότητα αλλά και έντονες αντιπαραθέσεις στην ιατρική κοινότητα που βέβαια αντανακλούν τις αντιθέσεις τους στις ίδιες τις ασθενείς και στις οικογένειές τους. Πιο συγκεκριμένα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή ούτε για τη θεραπεία υπάρχοντος πολύποδα, ούτε όμως και υπό μορφής προφυλακτικής αγωγής κατά της εμφάνισης ή ακόμα και υποτροπής μετά την πιθανή αφαίρεσή του .Επειδή ουσιαστικά πρόκειται για μία παθολογία που την γεννάει ο ίδιος ο οργανισμός ,πιθανώς γονιδιακά και κατόπιν εκτροπής ή διαφοροποίησης του επιπέδου τω ν οιστρογόνων του, δυστυχώς η θεραπεία είναι αυστηρά χειρουργική. Θα πρέπει να διευκρινίσει κανείς ότι κατά κανόνα οι πολύποδες αποτελούν μία καλοήθη και συχνή παθολογία , που εκτεταμένες μελέτες έχουν σχεδόν αποδείξει ότι δεν έχουν παρά απειροελάχιστες πιθανότητες να μετατραπούν σε κακοήθεια. Έτσι…