Τα παραμύθια είναι τα αγαπημένα αναγνώσματα των παιδιών, ωστόσο πολλά παιδιά ηλικίας από δυόμισι έως πεντέμισι ετών, ειδικά αν είναι ζωηρά, κινητικά και δραστήρια, δεν κάθονται εύκολα να προσέξουν τη ροή ενός παραμυθιού. Συχνά οι γονείς (και οι παιδαγωγοί) προσπαθούν να διαβάσουν ένα παραμύθι, όμως τα παιδιά τούς διακόπτουν με εκτός θέματος ερωτήσεις, φεύγουν ή, παράλληλα, ασχολούνται με κάτι άλλο. Το παραμύθι δεν ολοκληρώνεται και είναι «ο καημός» των γονιών, ότι το παιδί τους «δεν κάθεται να ακούσει ένα παραμύθι». Για τον λόγο αυτό καλό είναι να δίνεται μια ενδιαφέρουσα και συγχρόνως απλή ζωγραφική εικόνα, που συνοδεύει οπτικά την πρόταση που διαβάζουμε στο παιδί. Δίνουμε λοιπόν παράλληλα και ταυτόσημα ερεθίσματα: ακουστικό και οπτικό. Αυτό πρέπει να γίνεται με μια ολοκληρωμένη, απλή πρόταση, με υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο ή κατηγορούμενο. Ο κάθε προσδιορισμός πρέπει να είναι ξεκάθαρος και να επαναλαμβάνεται συχνά από τη μια πρόταση στην άλλη. Έτσι, το μικρό παιδί διευκολύνεται…

«Μαθησιακές δυσκολίες είναι ένας γενικός όρος ο οποίος αναφέρεται σε μια ετερογενή ομάδα διαταραχών που προέρχονται από σοβαρές δυσκολίες στην εκμάθηση και χρήση του λόγου, της ανάγνωσης, της γραφής, της λογικής σκέψης και των μαθησιακών καταστάσεων». Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς και υποστηρίζεται ότι οφείλονται σε δυσλειτουργίες του κεντρικού νευρικού συστήματος. Συχνά, μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να υπάρχουν ταυτόχρονα και με άλλες συνθήκες ανεπάρκειας π.χ. αισθητηριακές βλάβες, νοητική καθυστέρηση, κοινωνική ή συναισθηματική διαταραχή. Ιδιαίτερα ως προς το τελευταίο πρέπει να τονιστεί ότι τα παιδιά που ονομάζονται ως έχοντα μαθησιακές διαταραχές πρέπει έχουν οπωσδήποτε τουλάχιστον κανονικό δείκτη νοημοσύνης. Μπορεί επίσης να συνυπάρχουν και με περιβαλλοντικού τύπου προβλήματα όπως π.χ. πολιτισμική αποστέρηση, ακατάλληλη ή ανεπαρκής διδασκαλία κλπ. Πρέπει όμως να τονιστεί ότι δεν είναι έμμεσο αποτέλεσμα των συνθηκών αυτών. Από τον ορισμό προκύπτει ότι οι μαθησιακές διαταραχές έχουν οργανική βάση, οφείλονται δηλ. σε δυσλειτουργία του μαθησιακού μηχανισμού του ατόμου, τις διαδικασίες πρόσληψης, επεξεργασίας,…

Η ηλικία των 4 – 5 ετών είναι καθοριστικό στάδιο, γνώμονας της γλωσσικής εξέλιξης του παιδιού, αφού είναι η περίοδος λίγο πριν την ένταξη του παιδιού στο σχολείο όπου οι μαθησιακές απαιτήσεις πρέπει να είναι συγκεκριμένες. Πότε ένα παιδί είναι γλωσσικά έτοιμο για την Α΄ Δημοτικού: 1. Έχει μάθει το 90% της γλώσσας σε όλα τα επίπεδα της. 2. Καταλαβαίνει 2.500 λέξεις, συμπεριλαμβανομένων των συνήθων αντίθετων «πάνω – κάτω, μέσα – έξω». 3. Μπορεί να πει ιστορία που έχει ακούσει βλέποντας τις σχετικές εικόνες. 4. Λέει αντικείμενα ανά κατηγορίες (Π.χ. «Πες μου 5 έπιπλα, 5 φρούτα», κλπ). 5. Είναι ικανό να κατασκευάσει συντακτικά ακέραιες προτάσεις 5 – 6 λέξεων τουλάχιστον. 6. Κάνει ελάχιστα λάθη στην άρθρωση των φθόγγων۠ αυτά στο [ξ, ψ, ρ] και στα συμπλέγματα συμφώνων. 7. Μιλά άνετα, με αυτοπεποίθηση, χωρίς επαναλήψεις ή διακοπές στην ομαλή ροή του λόγου. 8. Η ποιότητα της φωνής του είναι καθαρή, με…

«Η Κοκκινοσκουφίτσα – με λίγα λόγια» είναι η νέα πρωτοποριακή εφαρμογή (app) βασισμένη στο ομώνυμο παιδικό βιβλίο της λογοπαθολόγου και συγγραφέως Ρουσοχατζάκη Μαρία που κυκλοφορεί ΔΩΡΕΑΝ από τις εκδόσεις ΛΟΓΟΣ και την SingletonApps. Πρόκειται για μία εφαρμογή που απευθύνεται σε παιδιά 2 – 4 ½ ετών. Είναι μία εκπαιδευτική διαδικασία, που με πληρότητα, βοηθά στην προαγωγή του ορθού λόγου και συγχρόνως διασκεδάζει. Σε αυτήν την ηλικία, τα παιδιά, ειδικά αν είναι ζωηρά, κινητικά και δραστήρια, δεν κάθονται εύκολα να προσέξουν τη ροή ενός παραμυθιού. Συχνά οι γονείς (και οι παιδαγωγοί) προσπαθούν να διαβάσουν ένα παραμύθι και εκείνα διακόπτουν, με εκτός θέματος ερωτήσεις, φεύγουν ή παράλληλα ασχολούνται με κάτι άλλο. Σ΄ αυτήν την έκδοση, δίνεται ενδιαφέρουσα και συγχρόνως απλή εικόνα, που περιγράφεται με μία πρόταση. Αυτή παρουσιάζεται ακουστικά στο παιδί σε άμεση αντιστοιχία σκίτσου – λέξης. Έτσι, δίνεται ένα παράλληλο και ταυτόσημο οπτικά και ακουστικά ερέθισμα. Η πρόταση είναι ολοκληρωμένη και…

Ενώ τα παιδιά σήμερα δέχονται ποικιλία ερεθισμάτων, μέσω κυρίως ηλεκτρονικής μορφής, με φοβερή ταχύτητα και εναλλαγή, και μάλιστα, συχνά, ερεθισμάτων ακατάλληλων και ανεπεξέργαστων για την ηλικία τους, από την άλλη, τα παιδιά «κρατιούνται» από τους γονείς τους σε στάδια ανώριμα και είναι απροετοίμαστα να κάνουν αυτά που πρέπει, καθώς μεγαλώνουν. Ολοένα και περισσότερα παιδιά καθυστερούν να σταματήσουν την πιπίλα και το μπιμπερό, να σταματήσουν τα pumpers, και συγχρόνως αυξάνει και ο αριθμός των παιδιών που, ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία, κοιμούνται με τον έναν ή και με τους δύο γονείς. Τα προβλήματα του λόγου και της επικοινωνίας είναι ωστόσο συνάρτηση και τέτοιων παραμέτρων. Είναι δηλαδή συχνά συνυφασμένα με τη μάσηση και κατάποση, τον ύπνο και τον έλεγχο των σφικτήρων ή της ουροδόχου κύστης. Ακόμη, η επικοινωνία, λεκτική και εξω-λεκτική, βαδίζει παρέα με τα όρια, την ιεράρχηση προτεραιοτήτων, την εκμάθηση συγκέντρωσης και προσοχής. Η επικοινωνία, δεν είναι μόνο χάρισμα ή γονιδιακή…

Πρώτη μέρα στο σχολείο! Πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο! Πρώτη μέρα στη δουλειά! Πρώτη μέρα στο στρατό! Αλλά και πρώτος έρωτας, πρώτη σεξουαλική επαφή, πρώτη μέρα «μαζί», πρώτη μέρα «χώρια»… Πόσα «πρώτα» στη ζωή μας, γοητευτικά και τρομακτικά συγχρόνως, κάποιες φορές… Και όσο μεγαλώνουμε, λυπόμαστε, που τα «πρώτα», οι καινούργιες συγκινήσεις, συχνά, λιγοστεύουν… Ωστόσο, κάποια από τα «πρώτα» τα ξαναπερνάμε με τα παιδιά μας… Και τότε, ανάλογα με το νου και τη γνώση που έχουμε κερδίσει, με τα «μπαγκάζια» που κουβαλάμε, τα διαχειριζόμαστε. Έτσι ή αλλιώς. Συχνά, προβληματιζόμαστε τί να κάνουμε, πώς να προετοιμάσουμε καλύτερα αυτήν την όποια πρωτιά για το παιδί μας. Για να την περάσει πιο ομαλά. Ο γονιός όμως δεν χρειάζεται να πει κάτι, να αναλύσει, να προετοιμάσει… Όχι την τελευταία ώρα. Η δουλειά γίνεται από τότε που το παιδί είναι μικρό, προετοιμάζοντάς το να αντιμετωπίζει όλες τις πρώτες φορές της ζωής του, με τη βεβαιότητα ότι είναι…