‘’… ήξερε ότι ποτέ ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει, ούτε εξαφανίζεται για τα καλά. Ότι μπορεί να παραμείνει για χρόνια και χρόνια στα έπιπλα και τα λευκά είδη, στα στήθη, στα υπνοδωμάτια, τις αποθήκες, τα μπαούλα και τα ράφια και ότι ίσως θα ερχόταν η μέρα όταν, για κακή τύχη και προς γνώση των ανθρώπων, η πανούκλα θα ξυπνούσε τα τρωκτικά της ξανά και θα τα έστελνε έξω να πεθάνουν σε μια ευτυχισμένη πολιτεία…’’ Αλμπέρ Καμύ, Ο πανούκλα Έτσι τελειώνει η πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ! Ένα αλληγορικό παραμύθι ή ίσως μια πολιτική εντολή, το μυθιστόρημα αποπνέει κάποια περίεργη αίσθηση, ένα αλλόκοτο προαίσθημα με τέτοιο τρόπο που να έχει μεγάλη σημασία και για την ιστορία της ιατρικής. Διαφαίνεται έτσι σήμερα μια προθυμία κάποιων ιστορικών να εφαρμόσουν τα αποκτηθέντα μαθήματα από το παρελθόν στο ξέσπασμα μολυσματικών σημερινών ασθενειών. Καθώς η επιδημία SARS βρισκόταν σε έξαρση στις αρχές του 2003, ο Iris…

Αυτή η σύντομη αναφορά παρουσιάζει την ιστορία της Rufaidah, της πρώτης επαγγελματικής νοσηλεύτριας στην Ισλαμική ιστορία. Έζησε κατά τον χρόνο του Προφήτη Μωάμεθ (570-632 μ. Χ.) και η ιστορία της δείχνει όλα τα χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα που περιμένει κανείς από μια καλή νοσηλεύτρια. Ήταν ευγενική και είχε κατανόηση. Ήταν ικανή ηγέτης και καλή στην οργάνωση, αφού μπορούσε να κινητοποιήσει τους άλλους να αποδώσουν περισσότερα στη δουλειά τους. Είχε κλινικές δεξιότητες τις οποίες μοιραζόταν από κοινού με τις άλλες νοσηλεύτριες με τις οποίες εκπαιδεύτηκε και εργάστηκε αργότερα. Δεν περιόρισε την δραστηριότητά της μέσα στο νοσοκομείο, αλλά βγήκε στην κοινότητα και προσπάθησε να επιλύει τα κοινωνικά προβλήματα που οδηγούσαν στις ασθένειες. Ήταν μια νοσηλεύτρια δημόσιας υγείας και ταυτόχρονα κοινωνική λειτουργός. Η Rufaidah αποτελεί και λειτουργεί ακόμα και σήμερα ως έμπνευση και οδηγός για το επάγγελμα της νοσηλεύτριας στον μουσουλμανικό κόσμο. Η πινακίδα στην είσοδο του ιστορικού Νοσοκομείου Al-Νούρι της Δαμασκού, όπως είναι…

Βρογχοκήλη σημαίνει κάθε διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα ανεξαρτήτου αιτιολογίας. Η λέξη προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις βρόγχος και κήλη (διόγκωση). Η νόσος φαίνεται να ήταν γνωστή από πολλές χιλιάδες χρόνια π. Χ. στους ανατολικούς λαούς. Στην αρχαία Αίγυπτο βρέθηκε άγαλμα της Κλεοπάτρας, με καταφανή διόγκωση στην πρόσθια επιφάνεια του τραχήλου η οποία αποδίδεται μάλλον σε κλασσική μορφή βρογχοκήλης. Ο Ιπποκράτης δεν γνώριζε τη λέξη, ούτε διαχώριζε τη βρογχοκήλη από τη διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων, ανέφερε όμως τη λέξη ‘’γογγρώνες’’ η οποία κατά πολλούς παρέπεμπε σε βρογχοκήλη. Ο Όμηρος στην Οδύσσειά του, όπως και ο Ηρόδοτος κατά τον πέμπτο αιώνα π. Χ., ανέφεραν ότι στην εποχή που έζησαν, υπήρχαν γιατροί για κάθε νόσο και ότι οι βρογχοκήλες ήταν γνωστή νόσος. Εκτός από κάποιες σύντομες αναφορές του Πλίνιου, του Βιτρούβιου και του Juvenal για την βρογχοκήλη στις αλπικές περιοχές, σκόρπια ιστορικά ιατρικά κείμενα και σχόλια, αποκάλυψαν πολλά για την εμφάνιση της βρογχοκήλης…