Η Guyart Marie ή Marie de l’ Incarnation (28 Οκτωβρίου 1559-30 Απριλίου 1672) ήταν μια καλόγρια που ίδρυσε την τάξη των Ουρσουλινών στη Νέα Γαλλία στο Κεμπέκ. Γεννήθηκε στην Tours της Γαλλίας και πέθανε στο Κεμπέκ του Καναδά. Κόρη του φούρναρη Florent Guyart και της Jeanne Michelet, η Marie βαφτίστηκε στην πρώην εκκλησία του Saint-Saturnin. Η μητέρα της καταγόταν από την Babou de La Bourdaisières, μια παλιά και αριστοκρατική οικογένεια που είχε διακριθεί στην υπηρεσία της εκκλησίας και του κράτους, αλλά η Jeanne Michelet προτίμησε να παντρευτεί έναν απλό και ειλικρινή εργάτη που είχε καθιερωθεί στο χώρο του και τιμούσε τη συντεχνία του. Οι Guyarts έδωσαν στα επτά παιδιά τους, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια, μια βαθιά χριστιανική ανατροφή και μόρφωση. Η Μαρία πήγε στο σχολείο σε μικρή ηλικία. Μια νύχτα λέγεται ότι είδε τον Κύριο σε ένα όνειρο. Σκύβοντας από πάνω της, τη ρώτησε: “Θέλεις να είσαι δική μου’’;…

…

Το επίκεντρο κάθε χειρουργικής αίθουσας είναι αναμφίβολα το χειρουργικό κρεβάτι. Η θέση του είναι το σημείο αναφοράς και αποτελεί τη βάση για την οργάνωση και τοποθέτηση όλων των άλλων συσκευών υψηλής τεχνολογίας των χειρουργικών αιθουσών, όπως οι βάσεις τη οροφής για τα συστήματα αναισθησίας, τα φώτα οροφής, χειρουργικά μικροσκόπια και παροχές πεπιεσμένου αέρα για μηχανήματα και συσκευές. Ο ασθενής τοποθετείται πάνω σε αυτό για να υποβληθεί σε συγκεκριμένη εγχείρηση, με άλλα λόγια, το χειρουργικό κρεβάτι πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του χειρουργού, του αναισθησιολόγου και του ασθενούς. Με τον καιρό βέβαια, αναπτύχτηκαν διάφορες εξειδικευμένες χειρουργικές ειδικότητες από τη λεγόμενη ’’γενική χειρουργική’’, γεγονός που οδήγησε στο σχεδιασμό και κατασκευή χειρουργικών κρεβατιών με ειδικότερες απαιτήσεις. Για παράδειγμα η ρύθμιση του ύψους πρέπει να προσαρμοστεί στο ύψος του χειρουργού για εργονομική εργασία. Λοξή τοποθέτηση (Trendelenburg ή αντι-Trendelenburg) που να επιτρέπει την άμεση λήψη κάποιων μέτρων σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως διασωλήνωση σε ειλεό, κλπ.…

Στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης κατά τα τέλη του 1700, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους φιλανθρωπικά νοσοκομεία για τη φροντίδα των ασθενούντων και απόρων. Οι ηγέτιδες πόλεις στην Ευρώπη ανέπτυξαν το χειρουργείο όχι μόνο ως χώρο εργασίας, αλλά και διδασκαλίας. Οι χειρουργικές αυτές αίθουσες διαμορφώθηκαν μετά τα αμφιθέατρα ανατομικής που απέκτησαν φήμη στην Πάδοβα, Λέϊντεν και κάποιες άλλες ιταλικές πόλεις. Το 1822 το Νοσοκομείο St Thomas του Λονδίνου έχτισε το χειρουργείο του, ενώ το 1824 στη Βοστώνη ανεγέρθηκε αυτό που έμεινε γνωστό ως ο ‘’Θόλος του Αιθέρα’’. Αυτά τα αμφιθέατρα χειρουργικής παρέμειναν ως πρότυπο μέχρι την πλήρη αποδοχή αργότερα των αρχών της αντισηψίας του Λίστερ οι οποίες οδήγησαν στο κλείσιμο αυτών των χειρουργικών αιθουσών και την εισαγωγή της καινούργιας τεχνικής και αποστείρωσης. Το Παλαιό Χειρουργείο, είναι πλέον ένα πολύτιμο μουσείο της χειρουργικής ιστορίας και ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα χειρουργικά αμφιθέατρα. Βρίσκεται στη σοφίτα της εκκλησίας του Αγίου Θωμά…

Ως χειρουργός ο William S Halsted είχε αξιοσημείωτη συνεισφορά στην ανάπτυξη μιας τεχνικής για ριζική μαστεκτομή, στην πλαστική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης, καθώς και στην τεχνική των αναστομώσεων του εντέρου. Ωστόσο, έμεινε στην ιστορία της ιατρικής περισσότερο ίσως από την εισαγωγή της χρήσης των χειρουργικών γαντιών στην καθ’ ημέρα χειρουργική πράξη, ενώ οι λόγοι που τον οδήγησαν σε εκείνη την καθιέρωση κάθε άλλο παρά αμιγώς ‘’επιστημονικοί ’’ ήταν! Τα γάντια που δημιουργήθηκαν από την εταιρεία ελαστικών Goodyear έγιναν με σκοπό να προστατέψουν τα χέρια της εργαλειοδότριάς του, Caroline Hampton, της μελλοντικής συζύγου του William S. Halsted. Άλλη μια συνεισφορά του Halsted ήταν η ανάπτυξη της τοπικής αναισθησίας με τη χρήση κοκαΐνης. Συνέπεια όμως αυτών των πειραμάτων ήταν η ανάπτυξη του εθισμού του στο φάρμακο και η μετέπειτα εξάρτησή του από τη μορφίνη. Τον προηγούμενο αιώνα βεβαίως είδαμε όλους τους διαφορετικούς από εκείνους λόγους για τη χρήση των γαντιών. Αρχικά είχαν σχεδιαστεί…