In Memoriam
Ο καθηγητής της Χειρουργικής, Christopher Wastell, της Ιατρικής Σχολής Charing Cross and Westminster του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 2012. Ο Christopher Wastell γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1932. Εκπαιδεύτηκε στο νοσοκομείο Guy και διορίστηκε καθηγητής Χειρουργικής στο Westminster όταν ο πρώην καθηγητής Χειρουργικής της ίδιας Ιατρικής Σχολής και γνωστός στους κύκλους της χειρουργικής, Harold Ellis, συνταξιοδοτήθηκε το 1989. Είχε ήδη όμως δημιουργήσει και δρομολογήσει μια στενή σχέση με την ιατρική αυτή σχολή, από το έτος 1981.
Ο καθηγητής Christopher Wastell με το προσωπικό της Κλινικής, λίγο καιρό πριν από τη μετακίνηση στο καινούργιο νοσοκομείο του Τσέλσι (1993). Ο γράφων στη μέση της φωτογραφίας.
Ο Christopher Wastell ήταν ένας μεγάλος, έμπειρος, γνωστός σε παγκόσμια κλίμακα χειρουργός του πεπτικού συστήματος. Δημιούργησε την Ακαδημαϊκή Μονάδα Χειρουργικής στο Νοσοκομείο Westminster και αργότερα στο καινούργιο Chelsea and Westminster, εξασφαλίζοντας ικανά κονδύλια από φιλανθρωπίες, εράνους και άλλες χρηματοδοτήσεις για να το υποστηρίξει και αναπτύξει. Ήταν ένας εξαίρετος δάσκαλος σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές, γιατρούς και νέους χειρουργούς και μεγάλος υποστηρικτής του Νοσοκομείου με όποιο τρόπο μπορούσε, ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του το 1997. Παρέμεινε ενεργό μέλος της υπεύθυνης επιτροπής που βοηθούσε το ιστορικό και επώνυμο Νοσοκομείο του Λονδίνου, μέχρι και το θάνατό του. Φυσικά έγραψε ή ήταν επιβλέπων σε πολλές επιστημονικές εργασίες σε πολύ γνωστά βρεττανικά και διεθνή περιοδικά γαστρεντερολογίας και χειρουργικής και βεβαίως συμμετείχε στη συγγραφή ή ήταν ο ίδιος εκδότης χειρουργικών συγγραμμάτων με πρώτο και καλύτερο τη ‘’Χειρουργική του στομάχου και του 12λου’’, τα οποία είδαν πολλές εκδόσεις για δεκαετίες και τα οποία διαβάστηκαν και ήταν βιβλία αναφοράς σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Το ιστορικό νοσοκομείο Westminster στο οποίο ο Christopher Wastell εργάστηκε πολλά χρόνια.
Είχε ομολογουμένως, πρέπει να σημειώσουμε, καλή σχέση με τους Έλληνες νεαρούς χειρουργούς οι οποίοι βρέθηκαν κοντά του σε διάφορες χρονικές εποχές και τους οποίους βοήθησε όσο μπόρεσε, ενώ δεν είναι λίγες οι επισκέψεις του σε κάποιες πόλεις της χώρας μας προσκεκλημένος σε διάφορα χειρουργικά συνέδρια όπου παρουσίαζε την πείρα του σε θέματα γαστρεντερικής χειρουργικής, κυρίως του ανώτερου πεπτικού συστήματος. Σε μια συνάντηση που είχαμε κάποια στιγμή μετά την επιστροφή μου από το Λονδίνο έξω από το ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας στο οποίο γινόταν ένα συνέδριο χειρουργικής, θυμάμαι, κοιτούσε έκπληκτος το μεγάλο αριθμό των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Αθήνας στις 11 το πρωί, και με ρώτησε με εκείνο το γνωστό βρεττανικό φλέγμα, ‘’ποιοι δουλεύουν τελικά και πότε σ’ αυτόν τον τόπο’’!
Ενδιαφερόταν, με απληστία θα έλεγε κανένας, για την ιστιοπλοΐα και την υποστήριξη του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου των Φοιτητών για πολλά χρόνια. Μετά τη συνταξιοδότησή του δεν έμεινε ανενεργός στο σπίτι του, αλλά διέπλευσε τον Ατλαντικό Ωκεανό και συνέχισε το αγαπημένο του σπορ ακόμα και μετά ένα αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, μετά από το οποίο είχε μια αποφασιστική και αξιοσημείωτη ανάκαμψη.
Η περιοχή του Κεντ, αγαπημένος τόπος εκδρομών του Christopher Wastell.
Ο Chris, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, ήταν ένας τεχνίτης κηπουρός με μεγάλο κήπο και όμορφο γκαζόν, τον οποίο φθονούσαν οι συνάδελφοι και φίλοι του, στο πίσω μέρος του σπιτιού του, ο οποίος φιλοξενούσε υπέροχα λαχανικά και λουλούδια, με τα οποία μάλλον ασχολείτο περισσότερο λόγω χρόνου φυσικά, η σύζυγός του, Μαργαρίτα! Αρκετά συχνά μας καλούσε εκεί για γεύμα ή δείπνο, το οποίο τις περισσότερες φορές ακολουθούσε κάποια επίσκεψη σε γνωστές γειτονικές παμπ για κατανάλωση βρεττανικής μπύρας.
Σε μια από τις εξορμήσεις μας στα περίχωρα του Λονδίνου. Στη μέση ο Christopher Wastell και η σύζυγός του, Μαργαρίτα.
Ο Chris συνέχισε να υποστηρίζει το Βασιλικό Κολέγιο Χειρουργών της Αγγλίας (Royal College of Surgeons of England) τα χρόνια της σύνταξής του, εργάστηκε στο μουσείο και παρείχε αμέριστη υποστήριξη σε νέους χειρουργούς που είχαν πάσης φύσεως δυσκολίες στην προσωπική ζωή και επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Άφησε πίσω τη γυναίκα του, Μαργαρίτα και τα τρία παιδιά τους, Giles, Jackie και Viv, καθώς και τα πέντε του εγγόνια.
Βιβλιογραφία
–The Times Obituaries. Professor Chris Wastell. April 18, 2012
-Hoile Ron: Obituary: Christopher Wastell. Br. Med. J. 2012; 344:e3401.
-Death Notices: From JRSM Short Reports. March 2012. Vol. 105: 137.
