Ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1853–1890) δεν ήταν γνωστός ούτε αναγνωρισμένος και σημαντικός καλλιτέχνης, εν ζωή. Η κατάσταση άλλαξε όμως άρδην μετά το θάνατό του, αφού η φήμη του ξεπέρασε σύνορα και αντιλήψεις και σήμερα θεωρείται και αναγνωρίζεται ως ένας εκ των σημαντικότερων ζωγράφων όλων των εποχών. Κάπου στα 1888, ο Βαν Γκογκ εγκαταλείπει το Παρίσι και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Την περίοδο εκείνη εμπνεύστηκε από το αγροτικό τοπίο και τη ζωή των κατοίκων της επαρχίας, θέματα τα οποία απέδωσε σταδιακά σε μερικούς πίνακές του. Είναι η εποχή δημιουργίας των έργων με τα έντονα χρώματα, το κίτρινο, πράσινο και μπλε να κυριαρχούν, όπως επίσης και η εμφάνιση των ηλιοτροπίων. Στην Άρλ, τον επισκέφτηκε κάποια στιγμή ο συνάδελφός του Πωλ Γκωγκέν. Σε κάποια διαφωνία τους, ο Βαν Γκογκ, με την ψυχική του υγεία πολύ κλονισμένη, κόβει ένα μέρος του αυτιού του και μεταφέρεται στο νοσοκομείο της περιοχής. Οι εικασίες του γεγονότος είναι πολλές και αντικρουόμενες. Κάποιοι λένε ότι ο Βαν Γκογκ απείλησε να σκοτώσει τον Γκωγκέν και προέβη σ’ αυτή την πράξη ως ένα είδος μεταμέλειας και κάθαρσης από τις τύψεις του. Όμως, άλλοι ιστορικοί της τέχνης που εξέτασαν τα λεπτομερή στοιχεία της υπόθεσης, τις αστυνομικές έρευνες, τις καταθέσεις των μαρτύρων και τις επιστολές του Βαν Γκογκ, υποστηρίζουν ότι ο Πωλ Γκωγκέν, μαιτρ της ξιφομαχίας, πιθανότατα έκοψε το αυτί του Βαν Γκογκ με το σπαθί του στη διάρκεια της διαμάχης, και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι δύο φίλοι ζωγράφοι συμφώνησαν να αποκρύψουν, για δικούς τους προσωπικούς λόγους, τα πραγματικά γεγονότα. Οι θεωρίες όμως και τα γραπτά δεν σταμάτησαν εδώ! Γράφτηκαν βιβλία για το θέμα, διατυπώθηκαν άλλες εκδοχές, με αποτέλεσμα να ταξιδεύουν, αναμιγνύονται και αιωρούνται μύθοι και θρύλοι, όπως συμβαίνει άλλωστε σε παρεμφερείς περιπτώσεις.
Αυτοπροσωπογραφία του Βαν Γκογκ με δεμένο αυτί, 1889
Πολλά χρόνια αργότερα η αυτοπροσωπογραφία του Βαν Γκογκ με το κομμένο αυτί, έγινε στη χώρα μας εξώφυλλο βιβλίου! Ένα κάπως παράξενο βιβλίο, λίγο διαφορετικό από τα συνήθη, το οποίο κυκλοφόρησε τη χρονιά που διανύουμε (2013) από τη Σοφία Κολοτούρου και τις Εκδόσεις Gutenberg. Τίτλος του: ’’Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης’’! Το βιβλίο αναφέρεται και ξεκαθαρίζει κάποιες μπλεγμένες και ίσως πρωτόγνωρες για τους περισσότερους, έννοιες που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία της ακοής και της ομιλίας στους κωφάλαλους. Γιατί σε όλους μας είναι αποδεκτό ότι οι κωφοί μοιάζουν, είναι ίδιοι, αλλά τα φαινόμενα όμως φαίνεται ότι μας απατούν! Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική! Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε όλους εκείνους οι οποίοι έχουν την ικανότητα να ακούν και σε εκείνους που επιθυμούν λόγω της επαγγελματικής τους ενασχόλησης ή λόγω παρουσίας κάποιου προβλήματος ακοής σε πρόσωπα του οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος, να διεισδύσουν και εξερευνήσουν τα ενδότερα του περίεργου, ανεξερεύνητου από μας, κόσμου των κωφών. Βιβλίο απαραίτητο βοήθημα για λογοθεραπευτές, παιδαγωγούς ειδικής αγωγής όλων των βαθμίδων, ωτορινολαρυγγολόγους, γονείς, συγγενείς, φίλους και περίγυρο παιδιών με κώφωση και βαριά βαρηκοΐα.
Σίγουρα η επινόηση και συγγραφή ετούτου του βιβλίου, εμπλέκει περίεργες παραμέτρους από πολλές απόψεις! Ουσιαστικά αναφέρεται σε επτά διαφορετικούς κωφούς συνανθρώπους μας οι οποίοι ακολούθησαν και πορεύτηκαν ο καθένας το δικό του ιδιωτικό δρόμο, από τη μικρή ηλικία και μετέπειτα, αναλόγως του τρόπου επικοινωνίας που διάλεξαν, εθελοντικά ή εξ ανάγκης, για να επικοινωνούν με τους γύρω τους. Άλλοι τον προφορικό τρόπο, κάποιοι τον νοηματικό, μερικοί σχετικά πρόσφατα χρησιμοποιώντας κοχλιακά εμφυτεύματα, λίγο παλιότερα ακουστικά βαρηκοΐας. Όλα αναλύονται σε ένα συνέδριο που τοποθετείται χρονικά στο έτος 2030, από αντίστοιχες εισηγήσεις πρωταγωνιστών, με κάποια στοιχεία μυθοπλασίας που υπαινίσσονται και αναφέρονται στις ιατρικές προόδους και τις απαραίτητες φυσικά τεχνολογικές εξελίξεις που θα εμφανιστούν μπροστά μας στο συγκεκριμένο αντικείμενο, τουτέστιν τον τομέα της κώφωσης, της αιτιολογίας, της εμφάνισης, της κλινικής εικόνας και της διάγνωσης και βεβαίως στις πιθανές λύσεις που επιδέχεται η κάθε μορφή κώφωσης. Εντύπωση προκαλεί το χρονικό όριο 2030 που επελέγη από τη συγγραφέα. Γιατί άραγε τότε κι όχι λίγο αργότερα ή νωρίτερα; Ίσως για να προλάβουν να δουν τα αποτελέσματα όσο το δυνατόν περισσότεροι κωφοί και φυσιολογικοί που εμπλέκονται πέριξ αυτών με όποιο τρόπο και ταυτότητα, μπορεί να είναι η απάντηση! Αφού όπως ισχυρίζεται το βιβλίο σε λίγα χρόνια η συγκεκριμένη αναπηρία θα αρχειοθετηθεί στα απόκρυφα της ιστορίας.
Η Σοφία Κολοτούρου.
Η Σοφία Κολοτούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και διάλεξε να σπουδάσει ιατρική. Έτσι παακολούθησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της το 1998. Ακολούθησε την ειδικότητα της Κυτταρολογίας και προς τούτο ειδικεύτηκε επί πενταετία στα παθολογοανατομικά και κυτταρολογικά εργαστήρια του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης και του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αγίου Σάββα των Αθηνών. Πάσχει από μεταγλωσσική κώφωση που σημαίνει ότι έχασε την ακοή της σε μικρή ηλικία, αφού ήδη είχε αρχίσει να μιλάει. Έτσι απώλεσε την ικανότητα να ακούει, αλλά όχι και την ικανότητα της ομιλίας της. Η πορεία της όμως προς την αποκατάσταση και την κοινωνική της ενσωμάτωση, υπήρξε ομολογουμένως εντυπωσιακή. Επικοινωνεί με τους συνανθρώπους της κοιτώντας τους στα χείλη και βεβαίως απαντά με το δικό της προφορικό λόγο. Ο νοηματικός τρόπος επικοινωνίας είναι γι αυτή ξένος σε αντίθεση με τους περισσότερους γνωστούς κωφάλαλους των προηγούμενων δεκαετιών. Ακόμα ασχολείται με τη συγγραφή πεζών και ποίησης με ανάλογες εκδόσεις. Έντονη είναι η ακτιβιστική της δραστηριότητα στα προβλήματα ακοής και ειδικότερα της μεταγλωσσικής κώφωσης, με σωρεία διαλέξεων πάνω σε θέματα ακοής. Δύο χρόνια δημιούργησε στο facebook ειδική ομάδα την επονομαζόμενη ’’ΚΟΥΦΟΧΩΡΙΟ’’, η οποία σήμερα αριθμεί πολλά μέλη με τις ανάλογες βεβαίως διαδικτυακές δράσεις.
