Ας πάμε και στον άνθρωπο λοιπόν! Και ας κάνουμε μια θεωρητική υπόθεση. Ότι ο Νους της φύσης, μας είχε αποκλείσει από τέτοιου είδους πολυτέλειες αφού έτσι και αλλιώς μας έχει προικίσει με τόσα. Και ας φανταστούμε το ανθρώπινο είδος με την ύπαρξη των δύο φύλων αλλά α-σεξουαλικό. Ανυπαρξία δηλαδή σεξ – οργασμού. Και ας υποθέσουμε ότι το αρσενικό γονιμοποιούσε το θηλυκό ακουμπώντας τον δείκτη του χεριού του, ας πούμε, στον ομφαλό του θηλυκού. Έτσι απλά. Χωρίς καμία ευχαρίστηση, ηδονή, ικανοποίηση ή κάτι παρόμοιο. Πιστεύετε ότι θα υπήρχαν 6 δις κατοίκων στον πλανήτη; Εγώ όχι. Ίσως μερικές χιλιάδες ασεξουαλικών όντων προγραμματισμένων να συνεχίσουν την ύπαρξή τους. Μια ύπαρξη χωρίς έρωτα, αγάπη, συναισθήματα. Άρα η φύση έπρεπε να δώσει και σε εμάς την «πονηριά» της. Η διαφορά ότι εμείς έχουμε νου. Σκέψη. Δεν έχουμε αντιληφθεί την «πονηριά». Ίσως καλύτερα. Πολλοί λίγοι την αντιλαμβάνονται. Και αυτό που συμβαίνει, ή θα πρέπει να συμβαίνει είναι το «ντύσιμο» αυτής της σωματικής ικανοποίησης με συναίσθημα!
Νόηση, συναίσθημα, ερωτική επαφή. Το ανθρώπινο σφιχταγκάλιασμα! Δισεκατομμύρια ανθρωπίνων όντων, θηλυκών και αρσενικών, στην ιστορία της ανθρωπότητας αγαπήθηκαν, ερωτεύτηκαν, συνουσιάστηκαν, αγκαλιάστηκαν. Το ανθρώπινο μυαλό αντιλαμβάνεται την έννοια της αγάπης. Γι’ αυτό ο άνθρωπος δεν κάνει έρωτα μόνο για να αναπαραχθεί. Αλλοίμονο αν συνέβαινε αυτό. Η ανθρώπινη ψυχή παράγει συναίσθημα. Και καταφέρνει να επενδύσει την σωματική επαφή, τον οργασμό, με συναίσθημα. Δυστυχώς στην εποχή μας, υπάρχουν πολλοί που κάνουν έρωτα μόνον σαρκικά. Μηχανικά. Απλώς για να ικανοποιηθούν. Όπως ικανοποιούμε την πείνα μας, ας πούμε με ένα μήλο. Με ένα αντικείμενο δηλαδή. Ο άλλος, για αυτούς τους ανθρώπους, είναι απλώς ένα αντικείμενο. Που χρησιμοποιείται για να ικανοποιηθεί η σεξουαλική πείνα τους. Ας αναλογιστούμε πόσα αρσενικά αντιλαμβάνονται έτσι τα θηλυκά. Και το αντίθετο. Ακόμα και στην μοναχικότητα της εφηβείας, ο αυτοερωτισμός, η αυτοϊκανοποίηση έχουν έναν «ιδανικό» σύντροφο. Η μια ιδανική αγαπημένη. Που δεν υπάρχει ακόμη. Αλλά «κατασκευάζεται». Γιατί είναι απαραίτητη αυτή η «κατασκευή» για την ομαλή αυτοϊκανοποίηση. Αυτή η φανταστική συνεύρεση, ή συνουσία, περιβάλλεται με αυτόν τον τρόπο με συναίσθημα, με αγάπη, με έρωτα, για κάτι που ακόμα δεν υπάρχει! Ίσως σε όλη αυτή την άρνηση παρουσίας συναισθήματος να έπαιξε ρόλο, στις ανεπτυγμένες κοινωνίες τουλάχιστον, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, η έννοια της αμαρτίας, τα πατριαρχικά μοντέλα. Ίσως αν μπορούσαμε να αντικρύσουμε το θέμα πιο μητριαρχικά ή πιο αρχαιοελληνικά τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά…
Είσαι μια γυναίκα που αυτή τη στιγμή διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Υποθέτω με πολύ ενδιαφέρον. Σίγουρα θα έχεις αναρωτηθεί τι συμβαίνει στο σώμα σου, και στο σώμα του συντρόφου σου, όταν και οι δυο αγαπηθούν όταν έλξη ο ένας τον άλλο. Πως αρχίζει σωματικά η έλξη, η διέγερση, το πάθος, η πράξη, η κορύφωση. Είναι ένα από τα πιο θαυμαστά φαινόμενα της ανθρώπινης λειτουργίας. Συμμετέχουν εντυπωσιακά και οι πέντε αισθήσεις. Συνεργούν η Ανατομία, η Νευροφυσιολογία, το Νευρικό σύστημα, οι ανώτερες νοητικές λειτουργίες.
Ας προσπαθήσουμε να το περιγράψουμε. Όσο πιο απλά γίνεται. Η στύση του πέους πραγματοποιείται λόγω αγγειοδιαστολής των αγγείων των σηραγγωδών σωμάτων, που γεμίζουν με αίμα υπό πίεση. Καθώς τα σηραγγώδη σώματα διογκώνονται εμποδίζουν την παροχέτευση των φλεβών. Έτσι η διάμετρος και το μήκος του πέους αυξάνονται, καθίσταται σκληρό και δύσκαμπτο. Η αγγειοδιαστολή οφείλεται εις το κέντρο της στύσεως το οποίο βρίσκεται στον νωτιαίο μυελό. Το κέντρο της στύσεως διεγείρεται από τις νευρικές απολήξεις που υπάρχουν στους υποδοχείς της βαλάνου του πέους, από υποδοχείς αφής οποιασδήποτε άλλης παροχής του σώματος και από ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου στα οποία επιδρούν απτικά, οπτικά, ακουστικά, οσφρητικά, γευστικά, ψυχογενή ερεθίσματα προερχόμενα από την σύντροφο. Η στύση αυτοοενισχύεται κατά την διάρκεια της επαφής από υποδοχείς της βαλάνου δια της τριβής της στα κολπικά τοιχώματα. Εκτός από την διατήρηση της στύσεως, οι συγκεκριμένοι υποδοχείς τροφοδοτούν το κέντρο της εκσπερματίσεως στον νωτιαίο μυελό και το κέντρο της ηδονής που κλιμακούμενο συνεχώς καταλήγει στην εκσπερμάτιση. Η εκσπερμάτιση κατευθύνεται από το κέντρο εκσπερματίσεως και επιτελείται σε δυο φάσεις: α) προκαλούνται συστολές λείων μυϊκών ινών των σπερματοδόχων πόρων και των σπερματοδόχων κύστεων δια των οποίων το σπέρμα προωθείται στην ουρήθρα, β) προκαλούνται ρυθμικές συστολές του βαλβοσηραγγώδους και ισχιοσηραγγώδους μυός. Η συστολή των σπερματοδόχων πόρων και κύστεων προκαλεί ερέθισμα το οποίο στέλνεται στον εγκέφαλο και γεννά τον οργασμό. Η ταυτόχρονη συστολή των μυών εξακοντίζει το σπέρμα κατά ώσεις. Από την πλευρά της γυναίκας η διέγερσις συνιστάται στην διόγκωση της κλειτορίδας, σε διόγκωση των μικρών χειλέων καθώς και σε υπεραιμία του κατώτερου τμήματος του κόλπου το οποίο στενεύει. Επίσης παρατηρείται υπεραιμία των μαστών και έγερσις των θηλών. Τα παραπάνω συνοδεύονται από εκκρίσεις των βαρθολινείων αδένων που υγραίνουν τον κόλπο. Το κέντρο της στύσεως στη γυναίκα διεγείρεται από υποδοχείς αφής στην κλειτορίδα και τα μικρά χείλη, από υποδοχείς αφής στις ερωτογενείς ζώνες της (εφηβαίο, έσω επιφάνεια μηρών, μαστοί και κυρίως θηλές, πτερύγιο του ωτός, χείλη, βλενογόνος του στόματος), από ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου στα οποία επιδρούν οπτικά, απτικά, γευστικά, οσφρητικά, ακουστικά, ψυχογενή ερεθίσματα. Όπως και στον άνδρα η διέγερση αυτοενισχύεται, κλιμακούμενη συνεχώς, κατά τη διάρκεια της επαφής, από νευρικές ώσεις προερχόμενες από την κλειτορίδα, τα μικρά χείλη, του βλεννογόνου του κόλπου, λόγω της τριβής του πέους επ’ αυτών. Οι νευρικές αυτές ώσεις φέρονται στον νωτιαίο μυελό και τροφοδοτούν το κέντρο της στύσεως, και με νωτιαιοθαλαμική οδό στον εγκέφαλο γεννώντας το αίσθημα της ηδονής. Επί πλέον οι ώσεις αυτές φέρονται προς κέντρο της οσφυοϊεράς μοίρας του νωτιαίου μυελού το οποίο διεγειρόμενο αποστέλλει νευρικές ώσεις προκαλώντας συσπάσεις της μήτρας, των σαλπίγγων, καθώς και συσπάσεις των μυών που περιβάλλουν τον κόλπο. Προκαλείται έτσι στον εγκέφαλο το αίσθημα του οργασμού. Μετά τον οργασμό ακολουθεί φυσική χαλάρωση, αίσθημα ψυχικής ηρεμίας, και συχνά υπνηλία.
Το ζευγάρι πλέον έχει ικανοποιηθεί. Ψυχικά και σωματικά. Το γενετήσιο θαύμα έχει ολοκληρωθεί. Θα ξανασυμβεί χιλιάδες φορές στην διάρκεια της ζωής. Κάποιες φορές όλο αυτό το σφιχταγκάλιασμα των σωμάτων, τα αισθήματα χαράς και αγάπης, η ηδονή, ο οργασμός, θα γεννήσουν και κάτι άλλο. Μια νέα ζωή. Που θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει όλο αυτό το θαύμα. Έτσι ακριβώς είμαστε και εμείς εδώ. Εγώ να γράφω όλα αυτά τα θαυμαστά, και εσύ να τα διαβάζεις. Όλοι μας γεννηθήκαμε από την ένωση δυο σωμάτων. Δυο ψυχών. Ας συνεχίσουμε και εμείς αυτό το δώρο. Ας αγαπηθούμε και ας αγαπήσουμε.
