Ο Στέλιος Παπαβέντσης, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C. Παιδίατρος – Πιστοποιημένος Σύμβουλος Θηλασμού και Γαλουχίας, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, γιατί η επαφή με ένα κατοικίδιο, μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού, τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Είναι συχνό το ερώτημα από νέους γονείς: πρέπει να αποφεύγονται τα κατοικίδια όταν υπάρχει μικρό παιδί στο σπίτι; Εμφατική αρνητική απάντηση δίνουν Φινλανδοί ερευνητές σε έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2012 στο αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό Pediatrics. Οι επιστήμονες θέλησαν να εξετάσουν την επίδραση που μπορεί να έχει η επαφή με κατοικίδιο (γάτα και σκύλο) στην συχνότητα συμπτωμάτων και λοιμώξεων από το αναπνευστικό σύστημα κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής. Σε μια ομάδα 397 παιδιών που παρακολούθησαν στενά από την εγκυμοσύνη μέχρι το τέλος του πρώτου χρόνου ζωής, χρησιμοποιήθηκαν ημερολόγια και ερωτηματολόγια σε εβδομαδιαία βάση ώστε να καταγραφούν οι επαφές των βρεφών με σκύλο ή γάτα, η συχνότητα αναπνευστικών λοιμώξεων και συμπτωμάτων. Όλα τα…

Μια από τις ορθοπαιδικές παθήσεις, που αφορούν τα νεογνά από την πρώτη στιγμή της γέννησής τους, είναι η αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου. Με τον όρο, αναπτυξιακή δυσπλασία, εννοούμε την ελλιπή διαμόρφωση της άρθρωσης που μπορεί να είναι από απλή χαλαρότητα έως σοβαρή παραμόρφωση της άρθρωσης, στην οποία η κεφαλή του μηριαίου, δεν έχει σχεδόν καμία επαφή με την κοτύλη και βρίσκεται σε θέση εξαρθρήματος (συγγενές εξάρθρημα του ισχίου) slide Κατά την γέννηση ορμόνες εκλύονται από την μητέρα για να χαλαρώσουν την περιοχή της πυέλου για να κάνουν ευκολότερο τον τοκετό. Σε μερικά νεογνα οι ορμόνες περνούν μέσω του πλακούντα χαλαρώνουν τους συνδέσμους κάνοντας την άρθρωση του ισχίου ασταθή. Προδιαθεσικοί παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση της πάθησης είναι: Η δίδυμη κύηση Το θετικό ιστορικό των γονέων ή αδελφών. Ο κίνδυνος αυξάνει: – 6% με αδερφό που είχε πρόβλημα – 12% με γονέα που είχε πρόβλημα – 36% με γονέα και αδερφό…

H ικανότητα του παιδιού να ελέγχει τους σφιγκτήρες του οργανώνεται σταδιακά, από το τέλος του πρώτου έτους, και θεωρούμε ότι έχει κατακτηθεί οριστικά μόνο εφόσον έχει γίνει αυτόματη, δηλαδή γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια. Aυτή η πορεία εξαρτάται από τη νευρολογική ωρίμαση του παιδιού αλλά και από τα μηνύματα που παίρνει από το περιβάλλον του. Yπάρχουν, όμως, παιδιά που για διάφορους λόγους δυσκολεύονται, κυρίως τη νύχτα, να ελέγξουν την κύστη τους και «βρέχονται». Aυτό αποκαλείται «ενούρηση» και χαρακτηρίζεται από την επανειλημμένη κένωση της κύστης του παιδιού στο κρεβάτι ή στα ρούχα χωρίς τη θέλησή του, πράγμα που εξακολουθεί να συμβαίνει μετά τα πέντε χρόνια τουλάχιστον δύο φορές το μήνα και για τα μεγαλύτερα παιδιά τουλάχιστον μία φορά το μήνα. H νυχτερινή ενούρηση έχει χαρακτηριστεί ως το πιο συχνό και χρόνιο πρόβλημα των παιδιών αλλά και των γονιών τους. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που αφορά το 10-15% των παιδιών με…