Από την εμπειρία μου ως παιδίατρος αλλά και ως μητέρα, οι ανησυχίες για την ανατροφή των παιδιών αλλά και η «επάρκειά» μας ως γονείς, με απασχολούν καθημερινά . Η κ. Αλεξάνδρα Καππάτου καταφέρνει , όπως πάντα, με κατανοητό τρόπο για τον αναγνώστη, να δώσει εμπεριστατωμένες απαντήσεις στους γονείς , αλλά και σε επιστήμονες που συναναστρέφονται με παιδιά, από την γέννησή τους μέχρι και την προεφηβεία . Τι είναι λοιπόν αυτό το βιβλίο; Παρακολουθώντας παιδαγωγούς να διαβάζουν σε παιδιά, διαπίστωσα ότι από τον τίτλο οι μικροί μαθητές μπορούσαν να ανακαλύψουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για το περιεχόμενο του βιβλίου. Ο τίτλος « Οι γονείς κάνουν την διαφορά! Ανατρέφοντας το παιδί με λογική και ευαισθησία», μέσα σε λίγες λέξεις συμπυκνώνει τον τρόπο της αντιμετώπισης όλων των καθημερινών αλλά και των πιο σύνθετων θεμάτων που αφορούν στο μεγάλωμα των παιδιών .Γιατί η λογική βάζει τα τόσο σημαντικά για την ανάπτυξη του παιδιού μας όρια…

Ένας νέος σύντροφος μπορεί να φέρει την ισορροπία σε προσωπικό επίπεδο αλλά να ταράξει τη σχέση με ένα παιδί. Αυτά είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε για να βιώσει ομαλά αυτή τη μεγάλη αλλαγή. Όταν έρθει ο καιρός να πάρετε τη μεγάλη απόφαση είναι λογικό η σκέψη σας να είναι στο παιδί σας που έχετε αποκτήσει από τον προηγούμενο γάμο. Σας κατακλύζουν πολλά ερωτηματικά , αμφιβολίες και προβληματισμοί, όπως , πως θα το πάρει, πως θα συμβιώσετε εσείς και το παιδί σας με το νέο ή τη νέα σας σύντροφο (αυτό αφορά το γονιό που μένει μαζί με το παιδί). Είναι βέβαιο ότι έχετε συζητήσει μαζί με το σύντροφό σας πολλές φορές και ότι αποδέχεται το γεγονός πως εσείς έχετε ένα παιδί, αναρωτιέστε όμως πως θα είναι η καθημερινότητα. Και από την άλλη, αν η σχέση προχωρήσει σε γάμο, πως θα δεχτεί το παιδί σας το ενδεχόμενο ενός νέου…

Η έγκριτη ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Α. Καππάτου επιστρέφει με ένα ακόμα εξαιρετικά ενδιαφέρον και βοηθητικό βιβλίο, προσφέροντας απαντήσεις σε ερωτήματα, ανησυχίες και δυσκολίες που απασχολούν κάθε ζευγάρι από τη στιγμή που αποφασίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Με απλό και κατανοητό τρόπο εξηγεί και αναλύει  όλα τα ζητήματα που προκύπτουν από τη σύλληψη του παιδιού μέχρι το στάδιο που προηγείται της εφηβείας, προσφέροντας στους γονείς τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα το παιδί τους και να ενημερωθούν για τα σημαντικότερα θέματα που τους προβληματίζουν. Μέσα από 442 σελίδας η Αλεξάνδρα Α. Καππάτου καταφέρνει να μιλήσει για θέματα,όπως η ψυχολογική προετοιμασία της εγκύου, η γνωριμία της με το βρέφος, τα συναισθήματα του πατέρα, οι τρόποι επικοινωνίας με το παιδί, τα προβλήματα στον ύπνο, η άρνηση, οι εφιάλτες. Ακόμα καταπιάνεται με θέματα όπως η επιθετικότητα, ο σχολικός εκφοβισμός,  το πείσμα, το ψέμα, οι μαθησιακές δυσκολίες, η χρήση της νέας τεχνολογίας, το…

Oι περισσότεροι από μας, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, έχουμε νιώσει αυτό το συναίσθημα που λέγεται φό­βος, κυρίως όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια κα­­τάσταση ή κάποιο γεγονός δυσάρεστο ή και απει­λη­τικό για την ασφάλειά μας. O φόβος είναι μια φυ­σιολογική αντίδραση προσαρμογής, ένα δώρο της φύ­σης, που έχει στόχο να μας κινητοποιεί για να αντι­δρού­με σε πε­ρι­στάσεις που εγκυμονούν κινδύ­νους. Όταν, λοιπόν, α­ξιο­λογούμε κάποια κατάσταση ως επι­κίνδυνη, τότε ένας ολόκληρος μηχανισμός από σω­ματικά ερεθίσματα μπαί­νει σε άμεση λειτουργία και μας βοηθά να απο­φεύγουμε τον πραγματικό κίνδυνο. Όλα τα παιδιά έχουν ανεπτυγμένο αυτόν το σωτήριο μηχανισμό του φόβου και είναι μάλλον φυ­σιο­­λογικό να φοβούνται διάφορα ερεθίσματα, ανά­λογα με το στάδιο ανάπτυξής τους. Tο νεογέννητο, ό­ταν έρ­χεται σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο, πα­ρουσιάζει με το κλάμα του μια αντίδραση φόβου σε ισχυρούς θο­ρύβους. Kατά τον έκτο με όγδοο μήνα περίπου εκδη­λώνουν φόβο στη θέα άγνωστων ατό­μων, ο οποίος δε θα…

Tελευταία οι γονείς δείχνουν ολοένα και περισσότερο ενδιαφέρον για το τι μπορεί να συμβολίζουν τα σχέδια των παιδιών τους. Έχει γίνει πια γνωστό ότι το παιδικό σχέδιο αποτελεί ένα μέσο γνωριμίας αλλά και προσέγγισης με το μαγικό κόσμο των παιδιών. Mας δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί του αλλά και να διαπιστώσουμε το πώς αισθάνεται. Πιο συγκεκριμένα, το παιδί ζωγραφίζοντας διάφορα απλοϊκά για μας σύμβολα, όπως τον ήλιο, το σπίτι, το δέντρο, τον άνθρωπο κ.ά, στέλνει τα μηνύματά του, εκφράζει τις απορίες, τα ερωτήματά του και τους προβληματισμούς του, πράγματα που καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε. H αξία, λοιπόν, του σχεδίου είναι αναμφισβήτητη και αποτελεί πολύτιμο «εργαλείο» των ειδικών στο διαγνωστικό και θεραπευτικό τομέα. O τρόπος, όμως, με τον οποίο το παιδί θα ιχνογραφήσει, δεν είναι δεδομένος. Είναι μια διαδικασία που κατακτά σταδιακά. Aπό τη στιγμή που μαθαίνει να βαδίζει, κάνει τις πρώτες σχεδιαστικές απόπειρές του, που είναι οι γνωστές στους περισσότερους…