Η Guyart Marie ή Marie de l’ Incarnation (28 Οκτωβρίου 1559-30 Απριλίου 1672) ήταν μια καλόγρια που ίδρυσε την τάξη των Ουρσουλινών στη Νέα Γαλλία στο Κεμπέκ. Γεννήθηκε στην Tours της Γαλλίας και πέθανε στο Κεμπέκ του Καναδά. Κόρη του φούρναρη Florent Guyart και της Jeanne Michelet, η Marie βαφτίστηκε στην πρώην εκκλησία του Saint-Saturnin. Η μητέρα της καταγόταν από την Babou de La Bourdaisières, μια παλιά και αριστοκρατική οικογένεια που είχε διακριθεί στην υπηρεσία της εκκλησίας και του κράτους, αλλά η Jeanne Michelet προτίμησε να παντρευτεί έναν απλό και ειλικρινή εργάτη που είχε καθιερωθεί στο χώρο του και τιμούσε τη συντεχνία του. Οι Guyarts έδωσαν στα επτά παιδιά τους, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια, μια βαθιά χριστιανική ανατροφή και μόρφωση. Η Μαρία πήγε στο σχολείο σε μικρή ηλικία. Μια νύχτα λέγεται ότι είδε τον Κύριο σε ένα όνειρο. Σκύβοντας από πάνω της, τη ρώτησε: “Θέλεις να είσαι δική μου’’;…

…

Το επίκεντρο κάθε χειρουργικής αίθουσας είναι αναμφίβολα το χειρουργικό κρεβάτι. Η θέση του είναι το σημείο αναφοράς και αποτελεί τη βάση για την οργάνωση και τοποθέτηση όλων των άλλων συσκευών υψηλής τεχνολογίας των χειρουργικών αιθουσών, όπως οι βάσεις τη οροφής για τα συστήματα αναισθησίας, τα φώτα οροφής, χειρουργικά μικροσκόπια και παροχές πεπιεσμένου αέρα για μηχανήματα και συσκευές. Ο ασθενής τοποθετείται πάνω σε αυτό για να υποβληθεί σε συγκεκριμένη εγχείρηση, με άλλα λόγια, το χειρουργικό κρεβάτι πρέπει να ικανοποιεί τις ανάγκες του χειρουργού, του αναισθησιολόγου και του ασθενούς. Με τον καιρό βέβαια, αναπτύχτηκαν διάφορες εξειδικευμένες χειρουργικές ειδικότητες από τη λεγόμενη ’’γενική χειρουργική’’, γεγονός που οδήγησε στο σχεδιασμό και κατασκευή χειρουργικών κρεβατιών με ειδικότερες απαιτήσεις. Για παράδειγμα η ρύθμιση του ύψους πρέπει να προσαρμοστεί στο ύψος του χειρουργού για εργονομική εργασία. Λοξή τοποθέτηση (Trendelenburg ή αντι-Trendelenburg) που να επιτρέπει την άμεση λήψη κάποιων μέτρων σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως διασωλήνωση σε ειλεό, κλπ.…

Στις 29 του Ιουλίου του 2005, η UNESCO συμπεριέλαβε επισήμως τρία από τα μεσαιωνικά ιατρικά χειρόγραφα του Αζερμπαϊτζάν, στον κατάλογο του παγκόσμιου προγράμματος ‘’Μνήμη του Κόσμου’’. Το γεγονός ετούτο ήρθε ως αποτέλεσμα μιας μακράς, περίπλοκης διαδικασίας που επιβεβαίωσε την αυθεντικότητα των συγκεκριμένων εγγράφων και χειρογράφων. Στόχος του προγράμματος είναι να εκπροσωπεί την πολυμορφία των λαών, των γλωσσών και των πολιτισμών και ακόμα, όπως λέει, να κρατήσει ψηλά έναν καθρέφτη που να αντικατοπτρίζει στον κόσμο τη γνώση και τη σοφία της συλλογικής μνήμης. Η αποστολή της UNESCO είναι ιδιαίτερα απαραίτητη και υποδειγματική, δεδομένου ότι η μνήμη του κόσμου είναι τόσο εύθραυστη σήμερα και καθημερινά μερικά από αυτά τα ανεκτίμητα έγγραφα, χάνονται και διαγράφονται για πάντα από το πρόσωπο της γης. Άλλωστε είναι προφανές ότι τα συγκεκριμένα αυτά, ζωτικής πολιτιστικής σημασίας χειρόγραφα, δε μπορούν να αντικατασταθούν. Μια γωνιά δίπλα από τα τείχη της παλιάς πόλης του Μπακού με το μνημείο του ποιητή,…

‘’Ο πόλεμος είναι το σχολείο της αδελφοσύνης και του δεσμού της αγάπης. Είναι ο πόλεμος που έφερε τους λαούς σε επαφή, με την αμοιβαία επιθετικότητα και σύγκρουση, και υπήρξε η αιτία που ο ένας γνώρισε και αγάπησε τον άλλο. Η ανθρώπινη αγάπη δε γνωρίζει καλύτερη αγκαλιά ή πιο καρποφόρες συνέπειες, απ’ ότι ο νικητής και ο ηττημένος στο πεδίο της μάχης” Miguel de Unamuno, Tragic Sense of Life Ενώ τριγύρω οι αμερικανικές επιχειρήσεις κατέστρεφαν κάθε ίχνος επίγειας φυτικής και ζωικής ζωής, αναιδούς… από μια άποψη, δεδομένου ότι αντιστεκόταν σε ότι ισχυρότερο είχαν επινοήσει ο ανθρώπινος νους και η ισχυρότερη τεχνολογία, κάτω από τη γη, μέσα στα τούνελ κάποιοι βιετναμέζοι χειρουργοί προσπαθούσαν να σώσουν ανθρώπινες ζωές βιετναμέζων αγωνιστών. Επόμενο ήταν κάποιοι να γίνουν ήρωες! Μία από τις εισόδους των σηράγγων του Κου Τσι, όπως είναι σήμερα. Ο γιατρός Vo Hoang Le, ήταν ένας από τους πλέον αξιοσημείωτους άνδρες που διακρίθηκε στον…

“Για να δούμε, Ταρού, είσαστε ικανός να πεθάνετε για έναν μεγάλο έρωτα; -Δεν ξέρω, αλλά τώρα μου φαίνεται πως δεν είμαι. -Το βλέπετε; Ενώ είσαστε ικανός να πεθάνετε για μια ιδέα, είναι ολοφάνερο, Ε! λοιπόν εγώ μπούχτισα από ανθρώπους που πεθαίνουν για μια ιδέα. Δεν πιστεύω στον ηρωισμό, ξέρω ότι είναι κάτι εύκολο, κι έμαθα πως ήταν ένας φονιάς. Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να ζούμε και να πεθαίνουμε γι’ αυτό που αγαπάμε ” Αλμπέρ Καμύ,  Η Πανούκλα Ο Emile John Alexandre Yersin γεννήθηκε στο Lavaux της Ελβετίας στις 22 Σεπτέμβριο του 1863. Ο πατέρας του, πέθανε σε ηλικία μόλις 38 χρόνων, τρεις εβδομάδες πριν από τη γέννηση του Alexandre. Ο νεαρός Alexandre Yersin έλαβε την γυμνασιακή του εκπαίδευση στη πόλη της Λωζάννης, ενώ το  1883 μπήκε στην παλιά Ακαδημία της Λωζάννης για να μελετήσει το πρώτο έτος της ιατρικής επιστήμης. Η Ακαδημία δεν αρκούσε για την περαιτέρω εκπαίδευσή του…

In Memoriam Ο καθηγητής της Χειρουργικής, Christopher Wastell, της Ιατρικής Σχολής Charing Cross and Westminster του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 2012. Ο Christopher Wastell γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1932. Εκπαιδεύτηκε στο νοσοκομείο Guy και διορίστηκε καθηγητής Χειρουργικής στο Westminster όταν ο πρώην καθηγητής Χειρουργικής της ίδιας Ιατρικής Σχολής και γνωστός στους κύκλους της χειρουργικής, Harold Ellis, συνταξιοδοτήθηκε το 1989. Είχε ήδη όμως δημιουργήσει και δρομολογήσει μια στενή σχέση με την ιατρική αυτή σχολή, από το έτος 1981. Ο καθηγητής Christopher Wastell με το προσωπικό της Κλινικής, λίγο καιρό πριν από τη μετακίνηση στο καινούργιο νοσοκομείο του Τσέλσι (1993). Ο γράφων στη μέση της φωτογραφίας. Ο Christopher Wastell ήταν ένας μεγάλος, έμπειρος, γνωστός σε παγκόσμια κλίμακα χειρουργός του πεπτικού συστήματος. Δημιούργησε την Ακαδημαϊκή Μονάδα Χειρουργικής στο Νοσοκομείο Westminster και αργότερα στο καινούργιο Chelsea and Westminster, εξασφαλίζοντας ικανά κονδύλια από φιλανθρωπίες, εράνους και άλλες χρηματοδοτήσεις για να το υποστηρίξει…

Στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης κατά τα τέλη του 1700, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους φιλανθρωπικά νοσοκομεία για τη φροντίδα των ασθενούντων και απόρων. Οι ηγέτιδες πόλεις στην Ευρώπη ανέπτυξαν το χειρουργείο όχι μόνο ως χώρο εργασίας, αλλά και διδασκαλίας. Οι χειρουργικές αυτές αίθουσες διαμορφώθηκαν μετά τα αμφιθέατρα ανατομικής που απέκτησαν φήμη στην Πάδοβα, Λέϊντεν και κάποιες άλλες ιταλικές πόλεις. Το 1822 το Νοσοκομείο St Thomas του Λονδίνου έχτισε το χειρουργείο του, ενώ το 1824 στη Βοστώνη ανεγέρθηκε αυτό που έμεινε γνωστό ως ο ‘’Θόλος του Αιθέρα’’. Αυτά τα αμφιθέατρα χειρουργικής παρέμειναν ως πρότυπο μέχρι την πλήρη αποδοχή αργότερα των αρχών της αντισηψίας του Λίστερ οι οποίες οδήγησαν στο κλείσιμο αυτών των χειρουργικών αιθουσών και την εισαγωγή της καινούργιας τεχνικής και αποστείρωσης. Το Παλαιό Χειρουργείο, είναι πλέον ένα πολύτιμο μουσείο της χειρουργικής ιστορίας και ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα χειρουργικά αμφιθέατρα. Βρίσκεται στη σοφίτα της εκκλησίας του Αγίου Θωμά…

Η ευσέβεια και η φιλανθρωπία ήταν δύο ιδιότητες καλά ανεπτυγμένες στις κοινωνίες του μεσαιωνικού Ισλάμ. Η συνολική εξέταση της αναγκαιότητας της δημόσιας βοήθειας και της κοινωνικής πρόνοιας, πέρα από την απλή θρησκευτικότητα, μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν υπεύθυνη για την ποιότητα και την ποσότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών στα νοσοκομεία του Ισλάμ. Επιπλέον, τα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά του ισλαμικού μεσαιωνικού νοσοκομείου δεν πρέπει να αφήσουν να επισκιασθεί ταυτόχρονα, η υψηλή στάθμη της ιατρικής την εποχή εκείνη. Τα νοσοκομεία ήταν από τα πιο ανεπτυγμένα ιδρύματα του μεσαιωνικού Ισλάμ και σήματα κατατεθέν του μουσουλμανικού πολιτισμού, όπου οι γιατροί διέθεταν την καλύτερη διαθέσιμη ιατρική γνώση την οποία μετέτρεπαν σε καθημερινή πρακτική. Ήταν εξειδικευμένα ιδρύματα σε αντίθεση με τα βυζαντινά νοσοκομεία. Από τα προ-ισλαμικά νοσοκομεία, οι ναοί της θεραπείας εκπροσωπούνταν κυρίως από τα ελληνικά Ασκληπιεία. Η ψυχολογική επίδραση και η μυστηριακή ατμόσφαιρα των ναών αυτών πρέπει να έπαιζε σίγουρα μεγάλο ρόλο στην πορεία της κατάστασης των…

(Προδημοσίευση από το βιβλίο ‘’Οδοιπορικό στη Σοβιετική και Νέα Βαλτική’’ που θα κυκλοφορήσει προσεχώς) ‘’Μόνο όταν γνωρίζουμε τις ρίζες μας, μπορούμε να κατανοήσουμε την αποστολή μας. Η ιστορία του Πανεπιστημίου της Ρίγα, έχει βαθιές ρίζες στον τομέα της ιατρικής. Ο πιο ορατός της εκπρόσωπος, ο καθηγητής Pauls Stradins, είπε κάποτε πως ο καλύτερος γιατρός, είναι ένας βαθιά νοήμων άνθρωπος. Ο ίδιος ταιριάζει πολύ καλά σ’ αυτή την περιγραφή και γι’ αυτό είμαι περήφανος που το Πανεπιστήμιό μας έχει τ’ όνομά του’’. Πρύτανης και καθηγητής Janis Gardovskis  Ετούτο το μουσείο ιδρύθηκε το 1957. Το βασικό κομμάτι της έκθεσης, αποτελείται από την ιδιωτική συλλογή του χειρουργού και καθηγητή Pauls Stradins που αφορούσε την Ιστορία της Ιατρικής. Η κύρια ιδέα του μουσείου είναι να επιδεικνύει στους επισκέπτες του, φοιτητές και γιατρούς κατά κύριο λόγο, την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης στους αιώνες μέχρι σήμερα και ότι η ιατρική και η ιστορία πάνε μαζί εδώ…