Αυτοπροσωπογραφία του Βαν Γκογκ με δεμένο αυτί, 1889
Πολλά χρόνια αργότερα η αυτοπροσωπογραφία του Βαν Γκογκ με το κομμένο αυτί, έγινε στη χώρα μας εξώφυλλο βιβλίου! Ένα κάπως παράξενο βιβλίο, λίγο διαφορετικό από τα συνήθη, το οποίο κυκλοφόρησε τη χρονιά που διανύουμε (2013) από τη Σοφία Κολοτούρου και τις Εκδόσεις Gutenberg. Τίτλος του: ’’Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης’’! Το βιβλίο αναφέρεται και ξεκαθαρίζει κάποιες μπλεγμένες και ίσως πρωτόγνωρες για τους περισσότερους, έννοιες που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία της ακοής και της ομιλίας στους κωφάλαλους. Γιατί σε όλους μας είναι αποδεκτό ότι οι κωφοί μοιάζουν, είναι ίδιοι, αλλά τα φαινόμενα όμως φαίνεται ότι μας απατούν! Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική! Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε όλους εκείνους οι οποίοι έχουν την ικανότητα να ακούν και σε εκείνους που επιθυμούν λόγω της επαγγελματικής τους ενασχόλησης ή λόγω παρουσίας κάποιου προβλήματος ακοής σε πρόσωπα του οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος, να διεισδύσουν και εξερευνήσουν τα ενδότερα του περίεργου, ανεξερεύνητου από μας, κόσμου των κωφών. Βιβλίο απαραίτητο βοήθημα για λογοθεραπευτές, παιδαγωγούς ειδικής αγωγής όλων των βαθμίδων, ωτορινολαρυγγολόγους, γονείς, συγγενείς, φίλους και περίγυρο παιδιών με κώφωση και βαριά βαρηκοΐα.
Σίγουρα η επινόηση και συγγραφή ετούτου του βιβλίου, εμπλέκει περίεργες παραμέτρους από πολλές απόψεις! Ουσιαστικά αναφέρεται σε επτά διαφορετικούς κωφούς συνανθρώπους μας οι οποίοι ακολούθησαν και πορεύτηκαν ο καθένας το δικό του ιδιωτικό δρόμο, από τη μικρή ηλικία και μετέπειτα, αναλόγως του τρόπου επικοινωνίας που διάλεξαν, εθελοντικά ή εξ ανάγκης, για να επικοινωνούν με τους γύρω τους. Άλλοι τον προφορικό τρόπο, κάποιοι τον νοηματικό, μερικοί σχετικά πρόσφατα χρησιμοποιώντας κοχλιακά εμφυτεύματα, λίγο παλιότερα ακουστικά βαρηκοΐας. Όλα αναλύονται σε ένα συνέδριο που τοποθετείται χρονικά στο έτος 2030, από αντίστοιχες εισηγήσεις πρωταγωνιστών, με κάποια στοιχεία μυθοπλασίας που υπαινίσσονται και αναφέρονται στις ιατρικές προόδους και τις απαραίτητες φυσικά τεχνολογικές εξελίξεις που θα εμφανιστούν μπροστά μας στο συγκεκριμένο αντικείμενο, τουτέστιν τον τομέα της κώφωσης, της αιτιολογίας, της εμφάνισης, της κλινικής εικόνας και της διάγνωσης και βεβαίως στις πιθανές λύσεις που επιδέχεται η κάθε μορφή κώφωσης. Εντύπωση προκαλεί το χρονικό όριο 2030 που επελέγη από τη συγγραφέα. Γιατί άραγε τότε κι όχι λίγο αργότερα ή νωρίτερα; Ίσως για να προλάβουν να δουν τα αποτελέσματα όσο το δυνατόν περισσότεροι κωφοί και φυσιολογικοί που εμπλέκονται πέριξ αυτών με όποιο τρόπο και ταυτότητα, μπορεί να είναι η απάντηση! Αφού όπως ισχυρίζεται το βιβλίο σε λίγα χρόνια η συγκεκριμένη αναπηρία θα αρχειοθετηθεί στα απόκρυφα της ιστορίας.
Η Σοφία Κολοτούρου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και διάλεξε να σπουδάσει ιατρική. Έτσι παακολούθησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της το 1998. Ακολούθησε την ειδικότητα της Κυτταρολογίας και προς τούτο ειδικεύτηκε επί πενταετία στα παθολογοανατομικά και κυτταρολογικά εργαστήρια του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης και του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αγίου Σάββα των Αθηνών. Πάσχει από μεταγλωσσική κώφωση που σημαίνει ότι έχασε την ακοή της σε μικρή ηλικία, αφού ήδη είχε αρχίσει να μιλάει. Έτσι απώλεσε την ικανότητα να ακούει, αλλά όχι και την ικανότητα της ομιλίας της. Η πορεία της όμως προς την αποκατάσταση και την κοινωνική της ενσωμάτωση, υπήρξε ομολογουμένως εντυπωσιακή. Επικοινωνεί με τους συνανθρώπους της κοιτώντας τους στα χείλη και βεβαίως απαντά με το δικό της προφορικό λόγο. Ο νοηματικός τρόπος επικοινωνίας είναι γι αυτή ξένος σε αντίθεση με τους περισσότερους γνωστούς κωφάλαλους των προηγούμενων δεκαετιών. Ακόμα ασχολείται με τη συγγραφή πεζών και ποίησης με ανάλογες εκδόσεις. Έντονη είναι η ακτιβιστική της δραστηριότητα στα προβλήματα ακοής και ειδικότερα της μεταγλωσσικής κώφωσης, με σωρεία διαλέξεων πάνω σε θέματα ακοής. Δύο χρόνια δημιούργησε στο facebook ειδική ομάδα την επονομαζόμενη ’’ΚΟΥΦΟΧΩΡΙΟ’’, η οποία σήμερα αριθμεί πολλά μέλη με τις ανάλογες βεβαίως διαδικτυακές δράσεις.